Sarkofag Seianti Hanunii Tlesnasy
| |
| Autor |
nieznany |
|---|---|
| Data powstania |
ok. 150 p.n.e.[1] |
| Medium | |
| Wymiary |
1,22 m x 1,83 m[1] |
| Miejsce przechowywania | |
| Lokalizacja | |
Sarkofag Seianti Hanunii Tlesnasy – datowany na II wiek p.n.e. terakotowy sarkofag etruskiej damy, znajdujący się obecnie w zbiorach Muzeum Brytyjskiego.
Sarkofag został odnaleziony w 1886 roku w niewielkim grobowcu w Poggio Cantarello niedaleko Chiusi w Toskanii[2]. W ścianach komnaty grobowej na żelaznych gwoździach zawieszone były wykonane ze srebra dary pośmiertne, obecnie zaginione: zwierciadło, flakonik na perfumy, skrzynka na biżuterię i skrobaczka[2]. W 1887 roku sarkofag został zakupiony przez Muzeum Brytyjskie.
Wykonany z terakoty sarkofag ma wymiary 122×183 cm[1]. Wewnątrz znajdują się szczątki kobiety pochowanej w wieku 50–55 lat[2]. Zmarła miała około 1,52 m wzrostu, widoczne na kościach ślady obrażeń świadczą, że przeżyła groźny wypadek, przypuszczalnie upadając z konia[2]. Skrzynia sarkofagu ozdobiona jest naprzemiennymi ornamentami w postaci tryglifu i rozety[3]. Na boku skrzyni wyryte zostało epitafium z imieniem zmarłej: seianti hanunia tlesnasa[1]. Składające się z dwóch części wieko wieńczy realistyczny posąg właścicielki sarkofagu. Odziana w pozbawiony rękawów chiton oraz płaszcz Hanunia leży na materacu, oparta o poduszkę. W lewej ręce trzyma zwierciadło, prawą natomiast unosi osłaniający jej głowę płaszcz[3]. O wysokim statusie zmarłej świadczy jej biżuteria: diadem, kolczyki, naszyjnik, bransolety i pierścień.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Larissa Bonfante: Język etruski. Warszawa: Wydawnictwo RTW, 1998, s. 47-48. ISBN 83-86822-92-9.
- ↑ a b c d Dyfri Williams: Masterpieces of Classical Art. Austin: University of Texas Press, 2009, s. 262-263. ISBN 978-0-292-72147-0.
- ↑ a b Sybille Haynes: Etruscan Civilization: A Cultural History. Los Angeles: The J. Paul Getty Museum, 2000, s. 337. ISBN 978-0-89236-600-2.