Sattahip (1957)
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Położenie stępki |
21 listopada 1956 |
| Wodowanie |
28 października 1957 |
 Tajlandia
| |
| Wejście do służby |
1958 |
| Wycofanie ze służby |
1979 |
| Los okrętu |
złomowany 1981 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
standardowa: 110 ton |
| Długość |
42 metry całkowita |
| Szerokość |
4,59 m |
| Zanurzenie |
1,52 m |
| Napęd | |
| 2 zespoły turbin parowych o łącznej mocy 1000 KM 2 kotły 2 śruby | |
| Prędkość |
19 węzłów |
| Zasięg |
480 Mm przy prędkości 15 węzłów |
| Uzbrojenie | |
| 1 działo kal. 76 mm 2 działka plot. kal. 20 mm (2 x I) | |
| Wyrzutnie torpedowe |
2 × 450 mm (1 x II) |
| Załoga |
31 |
Sattahip (taj.: สัตหีบ) – tajlandzki okręt patrolowy z lat 50. XX wieku, jedna z czterech jednostek typu Kantang. Okręt został zwodowany 28 października 1957 roku w stoczni Bangkok Dock Company w Bangkoku, a w skład Królewskiej Marynarki Wojennej Tajlandii wszedł w 1958 roku. Okręt wycofano ze służby w 1979 roku, a następnie złomowano w roku 1981.
Projekt i budowa[edytuj | edytuj kod]
„Sattahip”[a] był czwartym okrętem typu Kantang[4]. Okręty miały niską wolną burtę (a przez to niewielką dzielność morską) i słabe osiągi, będąc praktycznie patrolowcami z uzbrojeniem torpedowym[4]. Jednostka była kopią zbudowanych w latach 30. XX wieku w Japonii trzech torpedowców („Kantang”, „Khlongyai” i „Takbai”)[4][5].
Stępkę okrętu położono 21 listopada 1956 roku, został zwodowany 28 października 1957 roku, a w roku następnym przyjęto go w skład Królewskiej Marynarki Wojennej[3][4]. Jednostka otrzymała nazwę dystryktu w prowincji Chonburi i numer 8[3][4].
Dane taktyczno-techniczne[edytuj | edytuj kod]
Okręt był małym, przybrzeżnym patrolowcem[4]. Długość całkowita wynosiła 42 metry (40 metrów między pionami), maksymalna szerokość 4,59 metra i zanurzenie 1,52 metra[2][5]. Wyporność standardowa wynosiła 110 ton, zaś pełna 135 ton[2][5]. Okręt napędzany był przez dwa zestawy turbin parowych o łącznej mocy 1000 koni mechanicznych (KM), do których parę dostarczały dwa kotły[2][4]. Prędkość maksymalna napędzanej dwiema śrubami jednostki wynosiła 19 węzłów[2][5]. Okręt zabierał 18 ton paliwa, co pozwalało osiągnąć zasięg wynoszący 480 Mm przy prędkości 15 węzłów[4].
Okręt wyposażony był w jeden podwójny aparat torpedowy kalibru 450 mm (18 cali)[2][4]. Uzbrojenie artyleryjskie stanowiło pojedyncze działa uniwersalne kalibru 76 mm (3 cale)[2][4]. Broń małokalibrową stanowiły dwa pojedyncze działka automatyczne kalibru 20 mm[2][4].
Załoga okrętu składała się z 31 oficerów, podoficerów i marynarzy[2][3].
Służba[edytuj | edytuj kod]
Okręt pełnił służbę w Królewskiej Marynarce Wojennej przez 21 lat. Z listy floty spisano go w 1979 roku[5]. Złomowanie jednostki odbyło się w 1981 roku[4][5].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Oskar Myszor. Syjamskie torpedowce typu „Trat”. „Okręty Wojenne”. Nr specjalny 41. s. 110-111.
- ↑ a b c d e f g h i Robert Gardiner, Roger Chesneau: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1922–1946. London: 1980, s. 411.
- ↑ a b c d John E. Moore (red.): Jane’s Fighting Ships 1974-75. New York: Franklin Watts, 1974, s. 317.
- ↑ a b c d e f Oskar Myszor. Syjamskie torpedowce typu „Trat”. „Okręty Wojenne”. Nr specjalny 41. s. 111.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Robert Gardiner, Roger Chesneau: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1922–1946. London: Conway Maritime Press, 1980. ISBN 0-85177-146-7. (ang.).
- Ivan Gogin: KANTANG torpedo boats (1937-1958). Navypedia. [dostęp 2017-06-08]. (ang.).
- John E. Moore (red.): Jane’s Fighting Ships 1974-75. New York: Franklin Watts, 1974. ISBN 0-531-02743-0. (ang.).
- Oskar Myszor, Syjamskie torpedowce typu „Trat”, „Okręty Wojenne”, Nr specjalny 41, ISBN 978-83-61069-20-1, ISSN 1231-014X.
