Scholino

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Scholino
Схоліна
Схолино
Państwo

 Białoruś

Obwód

 miński

Rejon

mołodecki

Sielsowiet

Połoczany

Populacja (2009)
• liczba ludności


49[1]

Kod pocztowy

222312

Położenie na mapie obwodu mińskiego
Mapa konturowa obwodu mińskiego, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Scholino”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Scholino”
Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Scholino”
Ziemia54°14′58″N 26°39′22″E/54,249444 26,656111

Scholino (biał. Схоліна, ros. Схолино) – wieś na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie mołodeckim, w sielsowiecie Połoczany.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W czasach zaborów w gminie Połoczany, w powiecie oszmiańskim, w guberni wileńskiej Imperium Rosyjskiego[2].

W latach 1921–1945 wieś leżała w Polsce, w województwie wileńskim[a], w powiecie wołożyńskim, a od 1927 w powiecie mołodeckim, w gminie Połoczany[3].

W 1931 w 34 domach zamieszkiwały 164 osoby[4].

Wierni należeli do parafii rzymskokatolickiej i prawosławnej w Horodziłowie. Miejscowość podlegała pod Sąd Grodzki w Mołodecznie i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Połoczanach[5].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Przynależność wojewódzka zmieniała się. Wieś leżała w województwie nowogródzkim (1921–1922), w Ziemi Wileńskiej (1922–1926) i w województwie wileńskim (od 1926).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Liczby ludności miejscowości obwodu mińskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).
  2. wieś Scholino na mapie (rejon mołodecki, obwód miński) [online], www.radzima.net [dostęp 2024-02-15].
  3. Dz.U. z 1925 r. nr 67, poz. 472.
  4. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 29.
  5. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 1515.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]