Schronisko Małe w Zimnym Dole

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Schronisko Małe w Zimnym Dole
Plan jaskini
Plan jaskini
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Położenie

Zimny Dół, Czułów

Długość

4 m

Głębokość

0 m

Wysokość otworów

286 m n.p.m.

Ekspozycja otworów

ku W

Kod

J.GT-03.35

Położenie na mapie gminy Liszki
Mapa konturowa gminy Liszki, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Schronisko Małe w Zimnym Dole”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Schronisko Małe w Zimnym Dole”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Schronisko Małe w Zimnym Dole”
Położenie na mapie powiatu krakowskiego
Mapa konturowa powiatu krakowskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Schronisko Małe w Zimnym Dole”
Ziemia50°04′08″N 19°40′43″E/50,068889 19,678611
Strona internetowa

Schronisko Małe w Zimnym Dole, Schronisko w Zimnym Dole VI – schronisko w Zimnym Dole we wsi Czułów w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Liszki[1]. Pod względem geograficznym znajduje się na Garbie Tenczyńskim będącym południowym fragmentem Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej[2].

Otwór schroniska po prawej stronie podstawy skały

Opis obiektu[edytuj | edytuj kod]

Przy skrzyżowaniu drogi Mników – Czułów z drogą biegnącą dnem Zimnego Dołu wznosi się wybitna skała Łysina. Schronisko Małe w Zimnym Dole znajduje się około 600 m na południowy zachód od niej, przy drodze biegnącej dnem doliny. Po orograficznie prawej stronie potoku i tuż obok jego koryta wznosi się bezimienna skała. U jej podnóża znajdują się na poziomie potoku dwie wnęki widoczne z drogi. Jedna z nich to otwór schroniska. Znajduje się za nim czterometrowej długości kanał krasowy[1].

Schronisko powstało w skalistych wapieniach z jury późnej. Ma nacieki w postaci skondensowanego mleka wapiennego i skorodowanych grzybków. Namulisko złożone z gliny, piasku i warstwy liści. Jest wilgotne i w całości oświetlone rozproszonym światłem słonecznym. Na jego ścianach rozwijają się mchy i glony. Ze zwierząt obserwowano pająki i komary[1].

Dokumentację schroniska sporządzili A. Górny i M. Szelerewicz w listopadzie 1999 r., plan opracował M. Szelerewicz[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d Andrzej Górny, Mariusz Szelerewicz: Schronisko Małe w Zimnym Dole. [w:] Jaskinie Polski [on-line]. Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy. [dostęp 2019-12-22].
  2. ↑ Jerzy Kondracki, Geografia regionalna Polski, Warszawa, Wyd. Naukowe PWN, 1998, ISBN 83-01-12479-2
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Schronisko_Małe_w_Zimnym_Dole&oldid=58404395”