Schronisko w Ryczowie Pierwsze
50°25′40″N 19°36′06″E/50,427778 19,601667| Plan jaskini | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel |
prywatny |
| Długość |
8 m |
| Deniwelacja |
0 |
| Wysokość otworów |
415 m n.p.m. |
| Ekspozycja otworów |
ku zachodowi |
| Kod |
J.Cz.IV-03.40 |
Położenie na mapie gminy Ogrodzieniec  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa śląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu zawierciańskiego  | |
| 50°25′40″N 19°36′06″E/50,427778 19,601667
| |
| Strona internetowa | |
Schronisko w Ryczowie Pierwsze, Schronisko w Ryczowie I – schronisko we wsi Ryczów w województwie śląskim, w powiecie zawierciańskim, w gminie Ogrodzieniec. Znajduje się w skale Strażnica z ruinami Strażnicy Ryczów[1]. Pod względem geograficznym jest to obszar Wyżyny Mirowsko-Olsztyńskiej, będącej częścią Wyżyny Częstochowskiej w obrębie Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej[2].
Opis obiektu[edytuj | edytuj kod]
Schronisko znajduje się po zachodniej stronie szerokiej szczeliny dzielącej skałę. Ponad otworem jest okap o szerokości do 5,5 m i wysokości 3 m. Od otworu odbiegają dwa korytarze. Prawy ma wysokość 1 m, początkowo jest dość szeroki (1,3 m), ale stopniowo się zwęża, w końcu staje się niemożliwy do przejścia i przechodzi w dwa ciasne kanały. Jeden z nich w dalszym ciągu biegnie poziomo, drugi pionowo do powierzchni skały. Lewy korytarz ma długość 3 m i wysokość 2,5 m i również kończy się niemożliwym do przejścia kanałem[1].
Schronisko powstało w warunkach freatycznych w wapieniach z jury późnej. Jego ściany są silnie zwietrzałe, o gąbczastej strukturze. Występują w nich liczne, drobne kanaliki i rury. Namulisko cienkie, składające się z gliny, piasku i gruzu wapiennego. Brak roślin, ze zwierząt obserwowano pajęczaki[1].
Historia badania i dokumentacji[edytuj | edytuj kod]
Schronisko znane jest od dawna. Opisał go K. Kowalski w 1951 roku. Podaje, że na powierzchni namuliska znalazł duże ilości ceramiki pochodzącej ze średniowiecza[3]. Dokumentację schroniska opracowali M. Szelerewicz i A. Górny w maju 1991 r.[1]
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Andrzej Górny, Mariusz Szelerewicz: Schronisko w Ryczowie I. [w:] Jaskinie Polski [on-line]. Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy. [dostęp 2019-12-06].
- ↑ Jerzy Kondracki, Geografia regionalna Polski, Warszawa, Wyd. Naukowe PWN, 1998, ISBN 83-01-12479-2
- ↑ K. Kowalski, Jaskinie Polski, tom. 1, Warszawa: Państwowe Muzeum Archeologiczne, 1951