Edwin O’Brien

Edwin Frederick O’Brien

kardynał diakon
Herb duchownego Pastores dabo vobis Dam wam pasterzy
Data i miejsce urodzenia	8 kwietnia 1939 Nowy Jork
Arcybiskup metropolita Baltimore
Okres sprawowania	1 października 2007 – 29 sierpnia 2011
Wielki mistrz Zakonu Rycerskiego Grobu Bożego w Jerozolimie
Okres sprawowania	od 2011
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	Kościół łaciński
Prezbiterat	29 maja 1965
Nominacja biskupia	6 lutego 1996
Sakra biskupia	26 marca 1996
Kreacja kardynalska	18 lutego 2012 Benedykt XVI
Kościół tytularny	S. Sebastiano al Palatino

{{Duchowny infobox}} Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | alt grafiki = | faksymile = | imię i nazwisko org = | opis grafiki = | miejsce pochówku = | kraj działania = | opis faksymile = Nieznane pola: "imię przybrane oryginalne", "imię i nazwisko oryginalne", "3. funkcja - okres", "państwo" oraz "3. funkcja".

Sukcesja apostolska

Konsekrator	John Joseph O'Connor
Współkonsekratorzy	Patrick Joseph Thomas Sheridan John Gavin Nolan
Konsekrowani biskupi John Joseph Kaising 11 kwietnia 2000 Joseph Walter Estabrook 3 lipca 2004 Richard Brendan Higgins 3 lipca 2004
Współkonsekrowani biskupi James Francis McCarthy 29 czerwca 1999 Daniel Edward Thomas 26 lipca 2006 Frank Richard Spencer 8 września 2010

Edwin Frederick O’Brien (ur. 8 kwietnia 1939 w Nowym Jorku) – amerykański biskup rzymskokatolicki, były arcybiskup Baltimore, były honorowy prymas Stanów Zjednoczonych, wielki mistrz Zakonu Rycerskiego Grobu Bożego w Jerozolimie, kardynał.

Życiorys

Przyszedł na świat w dzielnicy Bronx w rodzinie Edwina Fredericka seniora. Ma dwóch braci. Ukończył seminarium Św. Józefa i 29 maja 1965 otrzymał święcenia kapłańskie z rąk ówczesnego arcybiskupa Nowego Jorku kardynała Francisa Spellmana. Następnie rozpoczął służbę jako kapelan wojskowy gdzie z czasem uzyskał stopień kapitana. W latach 1971-1972 służył w Wietnamie. W 1973 zakończył służbę w armii i wyjechał na studia doktoranckie do Rzymu na Uniwersytet Angelicum. Po uzyskaniu tytułu doktora Świętej Teologii powrócił do kraju. Służył jako wicekanclerz rodzinnej archidiecezji. W latach 1985-1989 i 1994-1997 był rektorem seminarium Św. Józefa, a między 1990 a 1994 rektorem rzymskiego Kolegium Ameryki Pn.

6 lutego 1996 otrzymał nominację na biskupa pomocniczego Nowego Jorku ze stolicą tytularną Thizica. Sakry udzielił mu 25 maja kardynał John Joseph O'Connor. 7 kwietnia następnego roku został koadiutorem arcybiskupa polowego amerykańskiej armii. Sukcesję przejął cztery miesiące później. 7 marca 1998 zrezygnował ze swej stolicy tytularnej. 12 lipca 2007 papież Benedykt XVI mianował go następcą kardynała Keelera w Baltimore. Stał się jednocześnie honorowym prymasem USA. Ingres odbył się 1 października tego samego roku. Uczestniczyło w nim ośmiu kardynałów i wielu biskupów.

29 sierpnia 2011 zastąpił kardynała Foleya na stanowisku wielkiego mistrza Zakonu Rycerskiego Grobu Bożego w Jerozolimie. 6 stycznia 2012 ogłoszona została jego kreacja kardynalska, której papież Benedykt XVI dokonał oficjalnie na konsystorzu w dniu 18 lutego 2012.

Linki zewnętrzne

• Sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów prof. Salvadora Mirandy (ang.) [dostęp 2012-02-18]
• Catholic-Hierarchy (ang.)
• Biografia na stronie archidiecezji (ang.)