Sulpicjanie

Sulpicjanie
Nazwa łacińska	Societas Presbyterorum a S. Sulpitio
Skrót zakonny	PSS
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	Kościół łaciński
Status kanoniczny	stowarzyszenie życia apostolskiego
Założyciel	Jean-Jacques Olier
Data założenia	1642
Liczba członków	297 (2010)
	Strona internetowa

Sulpicjanie (Stowarzyszenie Prezbiterów św. Sulpicjusza, łac. Societas Presbyterorum a S. Sulpitio, skrót zakonny PSS) – katolickie stowarzyszenie życia apostolskiego, założone w 1642 roku we Francji. Liczy 297 członków i obsługuje 27 parafii w kilku krajach (stan na rok 2010). Sulpicjanami jest także czternastu żyjących biskupów (2012), w tym jeden kardynał – Marc Ouellet.

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Za swoje najważniejsze zadanie stowarzyszenie uważa nieustającą formację duchownych, zgodnie ze słowami z 2. Listu do Tymoteusza: Z tej właśnie przyczyny przypominam ci, abyś rozpalił na nowo charyzmat Boży, który jest w tobie przez nałożenie moich rąk (2Tm 1,6)^[1]^[2].

Sulpicjanie skupiają się na wspieraniu trwającego całe życie duchowego i intelektualnego rozwoju innych księży, natomiast nie prowadzą własnej formacji młodych mężczyzn pragnących zostać duchownymi. Przyjmują do swego grona wyłącznie wyświęconych wcześniej prezbiterów spośród księży diecezjalnych. Członkowie zgromadzenia, nabywając przynależność do niego, nie tracą swojej inkardynacji diecezjalnej, a ich bezpośrednim przełożonym pozostaje ich dotychczasowy biskup^[3]. Choć sulpicjańskie instytucje nazywane są zwykle „seminariami”, w praktyce służą raczej jako miejsca kształcenia ustawicznego wyświęconych już księży.

Członkowie zgromadzenia noszą strój duchowieństwa diecezjalnego (sutanna lub ciemny garnitur z koloratką zamiast krawata) i są tytułowani „księżmi”, nie zaś „ojcami”, jak członkowie niektórych innych zakonów.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Założycielem zgromadzenia był francuski ksiądz Jean-Jacques Olier, który uważał, że receptą na panujący w siedemnastowiecznym francuskim Kościele katolickim kryzys moralny i intelektualny jest poprawa jakości formacji duchownych. W 1641 założył on pod Paryżem niewielkie seminarium duchowne. W 1642 ks. Olier został mianowany proboszczem parafii św. Sulpicjusza w Paryżu, gdzie przeniósł się wraz ze słuchaczami swojego seminarium i założył tam formalne zgromadzenie zakonne, którego nazwę zaczerpnięto od patrona parafii.

Począwszy od lat 50. XVII wieku członkowie zgromadzenia odgrywali ważną rolę w działalności misyjnej pośród rdzennych mieszkańców dzisiejszego Quebecu, w szczególności Mohawków. W 1790 arcybiskup Baltimore w Stanach Zjednoczonych, John Carroll, zaprosił sulpicjan do założenia seminarium w jego stolicy biskupiej, celem wsparcia formacji katolickich księży w USA, będącej dopiero w stadium organizacji^[4]. W późniejszych latach sulpicjanie podjęli posługę także w innych państwach.

Żyjący biskupi - sulpicjanie[edytuj | edytuj kod]

biskup	obecne stanowisko	kraj działania
Timothée Bodika	biskup pomocniczy Kinszasy	Demokratyczna Republika Konga
Joseph Doré	arcybiskup senior Strasbourgu	Francja
Héctor Epalza Quintero	biskup diecezjalny Buenaventury	Kolumbia
Lionel Gendron	biskup diecezjalny Saint-Jean-Longueuil	Kanada
Alberto Giraldo Jaramillo	arcybiskup senior Medellín	Kolumbia
Émilius Goulet	arcybiskup senior Saint-Boniface	Kanada
Émile Marcus	arcybiskup senior Tuluzy	Francja
José Moko	biskup diecezjalny Idiofa	Demokratyczna Republika Konga
Paul Nguyễn Bình Tĩnh	biskup senior Đà Nẵng	Wietnam
kard. Marc Ouellet	prefekt Kongregacji ds. Biskupów przewodniczący Papieskiej Komisji ds. Ameryki Łacińskiej	Watykan
Georges Soubrier	biskup senior Nantes	Francja
Joseph Mitsuaki Takami	arcybiskup metropolita Nagasaki	Japonia
Gérard Tremblay	biskup senior Montrealu	Kanada

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Continuing Formation. sulpicians.org. [dostęp 2012-07-20]. (ang.).
↑ 2 Tm 1,6
↑ Becoming a Sulpician. Kanadyjska Prowincja Księży Sulpicjanów. [dostęp 2012-07-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-27)]. (ang.).
↑ History. sulpicians.org. [dostęp 2012-07-20]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Sulpicjanie [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2012-07-20] (ang.).

[1] Continuing Formation. sulpicians.org. [dostęp 2012-07-20]. (ang.).

[2] 2 Tm 1,6

[3] Becoming a Sulpician. Kanadyjska Prowincja Księży Sulpicjanów. [dostęp 2012-07-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-27)]. (ang.).

[4] History. sulpicians.org. [dostęp 2012-07-20]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]