Sergiusz Luliński
| Data i miejsce urodzenia |
23 września 1972 |
|---|---|
| Profesor nauk chemicznych | |
| Specjalność: chemia metalograficzna, synteza organiczna, chemia metaloorganiczna | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
2001 – chemia |
| Habilitacja |
2010 – chemia |
| Profesura |
9 lipca 2018 |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | |
| Stanowisko | |
| Odznaczenia | |
| |
Sergiusz Mariusz Luliński (ur. 23 września 1972 w Turku[1]) – polski chemik, profesor nauk chemicznych, profesor Politechniki Warszawskiej.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W 1996 ukończył studia na Politechnice Warszawskiej. Doktoryzował się na uczelni macierzystej w 2001 na podstawie rozprawy zatytułowanej: Otrzymanie, struktura i właściwości (metaloksy)diorganoboranów, której promotorem był Janusz Serwatowski. Stopień doktora habilitowanego uzyskał w 2010 na PW w oparciu o pracę pt. Otrzymywanie wybranych fluorowco- icyjanopochodnych arylolitowych i ich zastosowanie w syntezie. Tytuł profesora nauk chemicznych otrzymał 9 lipca 2018[2].
Zawodowo związany z Politechniką Warszawska, na której doszedł do stanowiska profesora[2].
Odznaczony Medalem Komisji Edukacji Narodowej (2017)[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Złota Księga Nauki Polskiej – w 100 rocznicę odzyskania niepodległości. T. 1: A–Ł. Gliwice: Mastermedia, 2020, s. 707. ISBN 978-83-950638-1-7.
- ↑ a b Sergiusz Luliński, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2021-11-14].