Przejdź do zawartości

Shibuya

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Shibuya
渋谷区
Shibuya-ku
okręg specjalny Tokio
Ilustracja
Shibuya nocą (2015)
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Japonia

Miasto

Tokio

Powierzchnia

15,11[1] km²

Populacja (2020)
• liczba ludności


244 067[2]

• gęstość

16 153 os./km²

Położenie na mapie Tokio
Położenie na mapie
35°39′30″N 139°42′05″E/35,658333 139,701389
Strona internetowa

Shibuya (jap. 渋谷区 Shibuya-ku) – jeden z 23 specjalnych okręgów (dzielnic) japońskiej stolicy, Tokio. W powszechnym znaczeniu nazwa Shibuya odnosi się do części handlowo-rozrywkowej wokół stacji Shibuya (Shibuya-eki), jednej z najbardziej ruchliwych i zatłoczonych.

Shibuya jest jedną z najbardziej kolorowych i popularnych dzielnic Tokio, pełną sklepów, domów towarowych (głównie korporacji Tokyu i Seibu), restauracji, klubów nocnych, a także hoteli miłości (rabu-hoteru)[a]. Jest też centrum mody, kultury młodzieżowej.

Dzielnica zajmuje powierzchnię 15,11 km²[1]. W 2020 r. mieszkało w niej 244 067 osób, w 149 012 gospodarstwach domowych[2] (w 2010 r. 204 753 osoby, w 123 718 gospodarstwach domowych)[3].

Stacja Shibuya i przylegający do niej rejon przechodzą gruntowną przebudowę, która zajmie wiele lat. Powstało tu kilka nowych budynków, mieszczących biura, hotele, teatry, wystawy, sklepy, bary i restauracje. Są to: Shibuya Hikarie (oddany do użytku w 2012 r.), Shibuya Stream (2018), Shibuya Scramble Square (2019). Kolejne wieżowce będą budowane do czasu zakończenia wszystkich prac, to znaczy do około 2028 roku. Do generalnego remontu w 2023 roku przewidziane jest także dobrze znane, odgrywające od lat ważną rolę, centrum kultury o nazwie Bunkamura (dosł. „wioska kultury”). Składa się ono z sali koncertowej, teatru, dwóch kin, muzeum sztuki oraz kilku sklepów i restauracji. Ponadto, zostanie zmieniony i ulepszony układ ruchu pieszego tego otoczenia stacji[4].

Przed stacją Shibuya znajduje się pomnik psa rasy akita, który znany jest w Japonii jako chūken Hachikō czyli „wierny pies Hachikō”. Przez 10 lat, w latach 1925–1935, przychodził on każdego dnia i czekał przed stacją na swojego pana, który zmarł. Historia ta została ukazana m.in. w filmie pt. Mój przyjaciel Hachiko. Placyk wokół pomnika jest popularnym miejscem umówionych spotkań.

Galeria

[edytuj | edytuj kod]
  1. Hotele miłości w tokijskich warunkach, gdzie dominują małe, ciasne, akustyczne domy stojące blisko siebie, zamieszkiwane często przez trzy pokolenia, stwarzają gościom (w tym parom małżeńskim) możliwość „ukrycia się” w sferze prywatności i intymności. Hotele te nazywane są różnie m.in. butikowymi lub hotelami mody. Oferują pokoje na jedną do trzech godzin w ciągu dnia („odpoczynek”) lub na całą noc („pobyt”). Pokoje są wyposażone w duże, podwójne łóżka, telewizory z programami erotycznymi, ładne łazienki itp. Niektóre z nich mają charakter tematyczny, istnieją możliwości wypożyczenia stosownych kostiumów. Można je znaleźć w całej Japonii i zazwyczaj można je rozpoznać po ekstrawaganckim wyglądzie i szyldach z cenami. W dużych miastach istnieją dzielnice hoteli miłości, takie jak Love Hotel Hill w Shibuyi. W mniejszych miastach można je spotkać przy głównych drogach na obrzeżach miasta. Przyjęcie do hotelu jest anonimowe. Goście wybierają pokój w automacie, a płacą w okienku, gdzie nie widać recepcjonisty.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Geospatial Information Authority of Japan 2021 ↓, s. 28.
  2. a b Statistics Bureau of Japan 2021 ↓.
  3. Statistics Bureau of Japan 2011 ↓, s. 24.
  4. Shibuya. japan-guide.com, 2021. [dostęp 2021-12-17]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]