Mój przyjaciel Hachiko
| ||
![]() | ||
Gatunek | dramat familijny | |
Rok produkcji | 2009 | |
Data premiery | 13 czerwca 2009[1] | |
Kraj produkcji | ![]() ![]() | |
Język | angielski, japoński | |
Czas trwania | 93 min | |
Reżyseria | Lasse Hallström | |
Scenariusz | Stephen P. Lindsey | |
Główne role | Richard Gere Joan Allen | |
Muzyka | Jan A.P. Kaczmarek | |
Zdjęcia | Ron Fortunato | |
Scenografia | Chad Detwiller | |
Kostiumy | Deborah Newhall | |
Montaż | Kristina Boden | |
Produkcja | Richard Gere Bill Johnson Shin Torisawa Vicki Shigekuni Wong | |
Wytwórnia | Stage 6 Films Inferno Distribution Hachiko Grand Army Entertainment Opperman Viner Chrystyn Entertainment Scion Films | |
Strona internetowa |
Mój przyjaciel Hachiko (ang. Hachi: A Dog's Tale lub Hachiko: A Dog's Story) – brytyjsko-amerykański film obyczajowy opowiadający historię psa Hachikō, wyreżyserowany w roku 2009 przez szwedzkiego reżysera Lasse Hallströma z Richardem Gere'em w roli głównej. Jest to remake japońskiego filmu z 1987 roku pt. Hachiko Monogatari w reżyserii Seijirō Kōyamy.
Główne role[edytuj | edytuj kod]
- Richard Gere – Parker Wilson
- Joan Allen – Cate Wilson
- Cary-Hiroyuki Tagawa – Ken Fujiyoshi
- Sarah Roemer – Andy
- Jason Alexander – Carl
- Erick Avari – Jasjeet
- Davenia McFadden – Mary Anne
- Robbie Sublett – Michael
- Chico, Layla, Forrest – pies Hachiko[2]
i inni.
Fabuła[edytuj | edytuj kod]
Film opowiada historię Hachikō, psa rasy Akita inu, znalezionego na stacji kolejowej przez profesora muzyki Parkera Wilsona (Richard Gere). Pies szybko przywiązuje się do właściciela i nie przestaje na niego czekać nawet po śmierci Parkera. Film oparty jest na prawdziwej historii psa o tym samym imieniu. Różnica jest jedna - jego właścicielem nie był Amerykanin, lecz Japończyk o imieniu Ueno Hidesaburō.
O Hachikō[edytuj | edytuj kod]
Pies Hachikō urodził się 10 listopada 1923 r. w Ōdate. Jego pan, Ueno Hidesaburō, był profesorem na wydziale rolnictwa w Uniwersytecie Tokijskim. Pies codziennie odprowadzał go na stację i czekał na powrót Hidesaburō. Kiedy jego pan zmarł na miejscu pracy, Hachikō czekał przez następne 10 lat na jego powrót. Dzięki jego wierności i lojalności otrzymał tytuł „wierny pies”. Hachikō umarł 8 marca 1935 roku na robaczycę serca i płuc.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Mój przyjaciel Hachiko w bazie Filmweb
- ↑ „Hachi, A Dog’s Tale” movie review (ang.). ourmidland.com. [dostęp 2013-06-15].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Mój przyjaciel Hachiko w bazie IMDb (ang.)
- Hachi: A Dog's Tale (2009) (ang.). RottenTomatoes.com. [dostęp 2013-04-02].
- Mój przyjaciel Hachiko w bazie Filmweb
|
- Amerykańskie filmy dramatyczne
- Amerykańskie filmy familijne
- Brytyjskie filmy dramatyczne
- Brytyjskie filmy familijne
- Amerykańskie remaki filmów
- Amerykańskie filmy z 2009 roku
- Filmy w reżyserii Lasse Hallströma
- Brytyjskie filmy z 2009 roku
- Brytyjskie remaki filmów
- Filmy o psach
- Filmy oparte na faktach
- Filmy kręcone w Rhode Island