Mój przyjaciel Hachiko

Mój przyjaciel Hachiko
Hachiko: A Dog's Story
Gatunek	dramat familijny
Rok produkcji	2009
Data premiery	13 czerwca 2009
Kraj produkcji	Stany Zjednoczone; Wielka Brytania
Język	angielski, japoński
Czas trwania	93 min
Reżyseria	Lasse Hallström
Scenariusz	Stephen P. Lindsey
Główne role	Richard Gere; Joan Allen
Muzyka	Jan A.P. Kaczmarek
Zdjęcia	Ron Fortunato
Scenografia	Chad Detwiller
Kostiumy	Deborah Newhall
Montaż	Kristina Boden
Produkcja	Richard Gere; Bill Johnson; Shin Torisawa; Vicki Shigekuni Wong
Wytwórnia	Stage 6 Films; Inferno Distribution; Hachiko; Grand Army Entertainment; Opperman Viner Chrystyn Entertainment; Scion Films
	Strona internetowa

Mój przyjaciel Hachiko (ang. Hachi: A Dog's Tale lub Hachiko: A Dog's Story) – brytyjsko-amerykański film obyczajowy opowiadający historię psa Hachikō, wyreżyserowany w roku 2009 przez szwedzkiego reżysera Lasse Hallströma z Richardem Gere'em w roli głównej. Jest to remake japońskiego filmu z 1987 roku pt. Hachiko Monogatari w reżyserii Seijirō Kōyamy.

Główne role[edytuj | edytuj kod]

Richard Gere – Parker Wilson
Joan Allen – Cate Wilson
Cary-Hiroyuki Tagawa – Ken Fujiyoshi
Sarah Roemer – Andy
Jason Alexander – Carl
Erick Avari – Jasjeet
Davenia McFadden – Mary Anne
Robbie Sublett – Michael
Chico, Layla, Forrest – pies Hachiko^[2]

i inni.

Fabuła[edytuj | edytuj kod]

Film opowiada historię Hachikō, psa rasy Akita inu, znalezionego na stacji kolejowej przez profesora muzyki Parkera Wilsona (Richard Gere). Pies szybko przywiązuje się do właściciela i nie przestaje na niego czekać nawet po śmierci Parkera. Film oparty jest na prawdziwej historii psa o tym samym imieniu. Różnica jest jedna - jego właścicielem nie był Amerykanin, lecz Japończyk o imieniu Ueno Hidesaburō.

O Hachikō[edytuj | edytuj kod]

Osobny artykuł: Hachikō.

Pies Hachikō urodził się 10 listopada 1923 r. w Ōdate. Jego pan, Ueno Hidesaburō, był profesorem na wydziale rolnictwa w Uniwersytecie Tokijskim. Pies codziennie odprowadzał go na stację i czekał na powrót Hidesaburō. Kiedy jego pan zmarł na miejscu pracy, Hachikō czekał przez następne 10 lat na jego powrót. Dzięki jego wierności i lojalności otrzymał tytuł „wierny pies”. Hachikō umarł 8 marca 1935 roku na robaczycę serca i płuc.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Mój przyjaciel Hachiko w bazie Filmweb
↑ „Hachi, A Dog’s Tale” movie review. ourmidland.com. [dostęp 2013-06-15]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Mój przyjaciel Hachiko w bazie IMDb (ang.)
Hachi: A Dog's Tale (2009). RottenTomatoes.com. [dostęp 2013-04-02]. (ang.).
Mój przyjaciel Hachiko w bazie Filmweb

[fw-1] Mój przyjaciel Hachiko w bazie Filmweb

[om-2] „Hachi, A Dog’s Tale” movie review. ourmidland.com. [dostęp 2013-06-15]. (ang.).

[1]

[2]

1970-79	En Kille och en tjej (1975) ABBA. Film (1977) Być ojcem (1979)
1980-89	Kogut (1981) Tva killar och en tjej (1983) Moje pieskie życie (1985) Dzieci z Bullerbyn (1986) Dzieci z Bullerbyn: Nowe przygody (1987)
1990-99	Jedna runda (1991) Co gryzie Gilberta Grape’a (1993) Miłosna zagrywka (1995) Wbrew regułom (1999)
2000-09	Czekolada (2000) Kroniki portowe (2001) Niedokończone życie (2005) Casanova (2005) Blef (2006) Mój przyjaciel Hachiko (2008)
2010-19	Wciąż ją kocham (2010) Połów szczęścia w Jemenie (2011) Hipnotyzer (2012) Bezpieczna przystań (2013) Podróż na sto stóp (2014) Był sobie pies (2017) Dziadek do orzechów i cztery królestwa (2018)