Skálafjørður

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Skálafjørður
Kongshavn
Ilustracja
Państwo

 Dania

Terytorium zależne

 Wyspy Owcze

Lokalizacja

Ocean Atlantycki
Morze Norweskie

Wymiary

14,5 × 0,6–1,5 km

Głębokość
• maksymalna


70 m

Miejscowości nadbrzeżne

Glyvrar, Runavík, Saltangará, Skála, Strendur, Toftir

Położenie na mapie Wysp Owczych
Mapa konturowa Wysp Owczych, u góry znajduje się punkt z opisem „Skálafjørður”
Ziemia62°09′12,1″N 6°45′36,8″W/62,153361 -6,760222
Multimedia w Wikimedia Commons

Skálafjørður (far. wym. [ˈskɔalaˌfjøːɹʊɹ], dawniej także Kongshavn[1][2], wym. [ˈkɔŋkʂhaun]; duń. Skålefjord) – fiord w południowej części wyspy Eysturoy w archipelagu Wysp Owczych.

Zatoka biegnie z południa na północ, z łukowatym wygięciem w kierunku wschodnim[3]. Z ponad 14 kilometrami długości jest to najdłuższy fiord Wysp Owczych[4][5]; jej szerokość wynosi od 600 do 1500 metrów[4]. Głębokość fiordu waha się od 25 (próg fiordu położony około 1 kilometra od otwarcia zatoki na ocean) do 70 metrów[1][3][2]. Skálafjørður wcina się w ląd od południa, a od pobliskiego Funningsfjørður po przeciwnej stronie oddzielony jest jedynie niespełna siedmiokilometrową doliną. W ten sposób dwie wspomniane zatoki nieomal na pół dzielą Eysturoy (drugą co do wielkości wyspę archipelagu)[4][6][5].

Brzegi fiordu tworzą po stronie zachodniej pasmo ze szczytami o wysokości 500–700 m[3] i kulminujące się w wierzchołku Reyðafelstindur[4] o wysokości 764 m n.p.m.[7], a po stronie wschodniej pasmo z najwyższym wzniesieniem – Tyril (639 m n.p.m.)[4][7].

Nad brzegami Skálafjørður położone są miejscowości Glyvrar, Gøtueiði, Innan Glyvur, Lambareiði, Runavík, Saltangará, Skála, Skálabotnur, Skipanes, Søldarfjørður, Strendur oraz Toftir[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Nature, Kongshavn Harbour Board, 2002 [zarchiwizowane z adresu 2007-08-06].
  2. ↑ a b Skálafjørður, [w:] Den Store Danske Encyklopædi, Gyldendal [dostęp 2018-02-21].
  3. ↑ a b c Sven-Axel Bengtsson i inni red., Dorete – her book – being a tribute to Dorete Bloch and to Faroese nature, Thorshavn: Fróðskapur, 2010, s. 246, ISBN 978-99918-65-30-0 (ang.).
  4. ↑ a b c d e f Skálafjørður w OpenStreetMap
  5. ↑ a b Eysturoy, [w:] James Proctor, Faroe Islands, wyd. 4, Bradt Travel Guides, 2016, s. 128–130 (ang.).
  6. ↑ 6. Eysturoy, [w:] Jørgen-Frantz Jacobsen, Færøerne. Natur og folk, Lindhardt og Ringhof, 2017 (duń.).
  7. ↑ a b Fjøll í Føroyum, Umhvørvisstovan [dostęp 2018-02-18] [zarchiwizowane z adresu 2011-07-20] (far.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Skálafjørður&oldid=72313200”