Przejdź do zawartości

Sliboń

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sliboń
Ilustracja
Widok z Malnika
Państwo

 Słowacja

Pasmo

Góry Lubowelskie, Pogórze Popradzkie

Wysokość

789 m n.p.m.

Położenie na mapie Beskidu Sądeckiego
Mapa konturowa Beskidu Sądeckiego, blisko centrum na dole znajduje się czarny trójkącik z opisem „Sliboń”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, u góry znajduje się czarny trójkącik z opisem „Sliboń”
Ziemia49°20′53″N 20°46′30″E/49,348056 20,775000

Sliboń (słow. Sliboñ, 772 m) – szczyt w słowackich Górach Lubowelskich[1], które w polskiej regionalizacji z 2018 r. zaliczane są do Pogórza Popradzkiego[2]. Znajduje się w grzbiecie Ośli Wierch (859 m) – Szeroki Wierch (884 m) – Okrúhla (828 m) – Slibońska Przełęcz (658 m) – Sliboń. Wznosi się nad miejscowościami Sulin i Mały Lipnik. Jego północne i wschodnie stoki opadają do Popradu i jego dopływu – potoku Lipnik, zachodnie do doliny Sulińskiego Potoku (Sulinský potok)[1].

Sliboń jest całkowicie porośnięty lasem, więc pozbawiony widoków. Zaznaczane na niektórych mapach polany już zarosły lasem. Prowadzi przez niego szlak turystyczny, ale turyści chodzą tędy rzadko. Ścieżka w niektórych miejscach zanika, trasa jest mylna. Przed II wojną światową istniały na grzbiecie Slibonia pasterskie hale, jednak zupełnie już zarosły lasem[3].

U północnych podnóży Slibonia nad Popradem znajduje się źródło wody mineralnej Sulinka. Jest bezpłatnie udostępnione (wodę czerpie się z kranu)[3].

Szlaki turystyczne

[edytuj | edytuj kod]
szlak turystyczny czerwony – czerwony: LubowlaZamek Lubowelski – Ośli Wierch – Sliboń – Sulinka. 4.40 h, ↓ 4.50 h

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Beskid Sądecki. Mapa 1:50 000, wyd. 6, Kraków: Compass, 2011, s. 1, ISBN 978-83-7605-080-5.
  2. Jerzy Solon i inni, Physico-geographical mesoregions of Poland: Verification and adjustment of boundaries on the basis of contemporary spatial data, „Geographia Polonica”, 91 (2), 2018, s=143–170 + mapa załącznikowa (ang.).
  3. a b Bogdan Mościcki, Beskid Sądecki i Małe Pieniny, Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2001, s. 145–159, ISBN 978-83-89188-65-6.