Sliboń
49°20′53″N 20°46′30″E/49,348056 20,775000 Widok z Malnika | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
789 m n.p.m. |
Położenie na mapie Beskidu Sądeckiego  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°20′53″N 20°46′30″E/49,348056 20,775000
| |
Sliboń (słow. Sliboñ, 772 m) – szczyt w słowackich Górach Lubowelskich[1], które w polskiej regionalizacji z 2018 r. zaliczane są do Pogórza Popradzkiego[2]. Znajduje się w grzbiecie Ośli Wierch (859 m) – Szeroki Wierch (884 m) – Okrúhla (828 m) – Slibońska Przełęcz (658 m) – Sliboń. Wznosi się nad miejscowościami Sulin i Mały Lipnik. Jego północne i wschodnie stoki opadają do Popradu i jego dopływu – potoku Lipnik, zachodnie do doliny Sulińskiego Potoku (Sulinský potok)[1].
Sliboń jest całkowicie porośnięty lasem, więc pozbawiony widoków. Zaznaczane na niektórych mapach polany już zarosły lasem. Prowadzi przez niego szlak turystyczny, ale turyści chodzą tędy rzadko. Ścieżka w niektórych miejscach zanika, trasa jest mylna. Przed II wojną światową istniały na grzbiecie Slibonia pasterskie hale, jednak zupełnie już zarosły lasem[3].
U północnych podnóży Slibonia nad Popradem znajduje się źródło wody mineralnej Sulinka. Jest bezpłatnie udostępnione (wodę czerpie się z kranu)[3].
Szlaki turystyczne
[edytuj | edytuj kod]
– czerwony: Lubowla – Zamek Lubowelski – Ośli Wierch – Sliboń – Sulinka. 4.40 h, ↓ 4.50 h
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Beskid Sądecki. Mapa 1:50 000, wyd. 6, Kraków: Compass, 2011, s. 1, ISBN 978-83-7605-080-5.
- ↑ Jerzy Solon i inni, Physico-geographical mesoregions of Poland: Verification and adjustment of boundaries on the basis of contemporary spatial data, „Geographia Polonica”, 91 (2), 2018, s=143–170 + mapa załącznikowa (ang.).
- ↑ a b Bogdan Mościcki, Beskid Sądecki i Małe Pieniny, Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2001, s. 145–159, ISBN 978-83-89188-65-6.