Magura Orłowska
 Widok z ruin Zamku Pławiec | |
| Państwo | |
|---|---|
| Położenie | |
| Pasmo | |
| Wysokość |
830 m n.p.m. |
Położenie na mapie Beskidu Sądeckiego  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°17′57,0″N 20°50′41,5″E/49,299167 20,844861
| |
Magura Orłowska (słow. Orlovská Magura, 830 m) – szczyt w Górach Lubowelskich zaliczanych przez polskich geografów do Beskidu Sądeckiego[1].
Nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Nazwa szczytu pochodzi od położonej u jego południowych podnóży słowackiej miejscowości Orlov. Miejscowość ta ma również nazwę polską – Orłów[2]. Do rozbiorów tereny te należały bowiem do Polski. Słowo magura zaś jest pochodzenia wołoskiego i oznacza wzgórze, pagórek, kopiec, ale ma także inne znaczenia topograficzne i jest często używane w całym łuku Karpat[3].
Topografia[edytuj | edytuj kod]
Znajduje się we wschodniej części Gór Lubowelskich, w grzbiecie ciągnącym się od doliny Lipnika w Małym Lipniku po Poprad w Muszynie. Kolejno znajdują się w nim Lysá hora (692 m), Patria (772 m), Magura Orłowska (830 m), Magura Kurczyńska (894 m), Wielka Polana (794 m, na niektórych mapach zaznaczana jako Pamuľka 783 m) i Sucha Góra (561 m). Grzbiet ten tworzy łuk obydwoma końcami opadający do Popradu i otaczający dwie słowackie miejscowości: Starina i Legnava[4][5], o których Bogdan Mościcki w przewodniku „Beskid Sądecki” pisze, że „są najbardziej oddalone od spraw tego świata”[2].
Magura Orłowska jest najbardziej na południe wysuniętym wzniesieniem Gór Lubowelskich. Jej południowe stoki opadają do szerokiej w tym miejscu doliny Popradu i spływają z nich 3 potoki: Krčmarský potok, potok bez nazwy i Dubničný potok. Na przeciwległą, północną stronę spływa potok Starina. Wszystkie są dopływami Popradu, który zatacza łuk opływając Góry Lubowelskie z trzech stron.
Turystyka[edytuj | edytuj kod]
Magura Orłowska jest zalesiona, z wyjątkiem południowej, dolnej części stoków. Z Orłowa prowadzi na nią szlak turystyki pieszej, biegnący dalej na Magurę Kurczyńską. Widoki z niego są aż do lasu i obejmują liczne szczyty Gór Lewockich. Na granicy lasu wieża przekaźnikowa i duża kaplica pod wezwaniem świętych Cyryla i Metodego[2]. Około 200 m na południowy wschód od niej znajduje się druga, mniejsza kapliczka i źródło, którego woda jest raz na rok święcona podczas miejscowej uroczystości. Szlak turystyczny jest dość słabo znakowany i są istotne orientacyjnie miejsca, w których brak znaków, jednakże trasa jest orientacyjnie prosta, wiedzie głównym grzbietem, więc nawet bez znaków można wyjść na szczyt Magury Orłowskiej[2]. Ostatnio również na szczycie Magury Orłowskiej na niewielkiej polance zamontowano wieżę przekaźnikową.
Szlaki turystyczne[edytuj | edytuj kod]
– żółty: Orlov – Magura Orłowska – Magura Kurczyńska. 2.15 h, ↓ 1.55 h
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jerzy Kondracki: Geografia regionalna Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 1998. ISBN 83-01-12479-2.
- ↑ a b c d Bogdan Mościcki: Beskid Sądecki i Małe Pieniny. Pruszków: Oficyna Wyd. „Rewasz”, 2007. ISBN 978-83-89188-65-6.
- ↑ Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wyd. Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
- ↑ Beskid Sądecki. Mapa 1:50 000. Piwniczna: Agencja Wyd. „Wit” s.c.. ISBN 83-915737-3-7.
- ↑ Turystyczna mapa Słowacji. [dostęp 2011-06-10].