Sobór Trójcy Świętej w Odessie
 51-101-0434
| |||||||||||||||||||||
| sobór parafialny | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Obwód | |||||||||||||||||||||
| Miejscowość | |||||||||||||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||||||||||||
| Kościół | |||||||||||||||||||||
| Eparchia | |||||||||||||||||||||
| Wezwanie | |||||||||||||||||||||
| Wspomnienie liturgiczne |
Święto Trójcy Świętej | ||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Odessy  | |||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Ukrainy  | |||||||||||||||||||||
Położenie na mapie obwodu odeskiego  | |||||||||||||||||||||
 46°28′34,4″N 30°44′18,4″E/46,476222 30,738444
| |||||||||||||||||||||
| Strona internetowa | |||||||||||||||||||||
Sobór Trójcy Świętej – prawosławny sobór w Odessie, w jurysdykcji eparchii odeskiej Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Cerkiew pierwotnie służyła odeskiej społeczności prawosławnych Greków, stąd do dnia dzisiejszego bywa określana jako grecka[1]. Jej budowę rozpoczął w 1795 metropolita jekaterynosławski Gabriel, kładąc pierwszy kamień fundamentów przyszłej budowli. Prace zostały jednak wstrzymane i wznowiono je dopiero dziewięć lat później. Gotową cerkiew poświęcił w 1808 arcybiskup jekaterynosławski i taurydzki Platon. Trzy lata później przy świątyni uruchomiono szkołę niedzielną[2].
W 1840 do cerkwi dostawiono boczny ołtarz Zwiastowania Matki Bożej, a trzydzieści pięć lat później – kolejny, tym razem pod wezwaniem św. Dymitra z Tesaloniki. Świątynia pozostawała czynna do 1936, gdy została zamknięta przez władze radzieckie. Jej ponowne otwarcie miało miejsce w czasie rumuńskiej okupacji Odessy w 1941[2].
W latach 1956–1999 przy cerkwi funkcjonowało oficjalne przedstawicielstwo Patriarchatu Aleksandryjskiego przy Rosyjskim Kościele Prawosławnym. W 1999 jego siedzibę przeniesiono do cerkwi Wszystkich Świętych w Moskwie, a odeską świątynię włączono w struktury eparchii odeskiej. W 2006 świątynia otrzymała honorowy tytuł soboru[2].
W latach 1821–1851 w cerkwi znajdowały się szczątki powieszonego przez Turków patriarchy Konstantynopola Grzegorza V, wystawione dla kultu jako święte relikwie (formalnie patriarchę kanonizowano dopiero w 1921[3])[2]. Następnie przewieziono je do Grecji, pozostawiając w świątyni jedynie cząsteczkę[4]. Szczególnym kultem otaczana jest również przechowywana w cerkwi kopia Ikony Matki Bożej „Nieoczekiwana Radość”[4].
Galeria[edytuj | edytuj kod]
-
Ikonostas przed bocznym ołtarzem soboru -
Dawny sarkofag patriarchy Grzegorza V -
Otaczana kultem ikona maryjna
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Старинные сооружения, которые видели расцвет Южной Пальмиры - odessa-future.com.ua [online] [dostęp 2021-09-01] (ros.).
- ↑ a b c d ИСТОРИЯ СВЯТО-ТРОИЦКОГО СОБОРА ГОРОДА ОДЕССЫ. [dostęp 2014-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-13)].
- ↑ Richard Clogg, Historia Grecji nowożytnej, Włodzimierz Gałąska (tłum.), Warszawa: Książka i Wiedza, 2006, s. 50–51, ISBN 83-05-13465-2, OCLC 749136489.
- ↑ a b Свято-Троицкий собор. [dostęp 2014-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-13)].