Przejdź do zawartości

Sobór Przemienienia Pańskiego w Żytomierzu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sobór Przemienienia Pańskiego
Спасо-Преображенський Кафедральний собор у Житомирі
Zabytek: nr rej. 18-101-0109
sobór katedralny
Ilustracja
Żytomierski sobór – na pierwszym planie dzwonnica
Państwo

 Ukraina

Obwód

 żytomierski

Miejscowość

Żytomierz

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Ukraiński Kościół Prawosławny Patriarchatu Moskiewskiego

Eparchia

żytomierska

Wezwanie

Przemienienia Pańskiego

Wspomnienie liturgiczne

6/19 sierpnia

Położenie na mapie Żytomierza
Mapa konturowa Żytomierza, w centrum znajduje się punkt z opisem „Sobór Przemienienia Pańskiego”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Sobór Przemienienia Pańskiego”
Położenie na mapie obwodu żytomierskiego
Mapa konturowa obwodu żytomierskiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Sobór Przemienienia Pańskiego”
Ziemia50°15′27,0″N 28°39′27,0″E/50,257500 28,657500
Strona internetowa

Sobór Przemienienia Pańskiego (ukr. Свято-Преображенський кафедральний собор) – katedralna świątynia prawosławna w Żytomierzu, zbudowana w 1864 według projektu K. Rochaua. Położona przy placu Zwycięstwa 12.

Wnętrze soboru

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Projekty zbudowania soboru w Żytomierzu pojawiły się już w latach czterdziestych XIX wieku, jednak z powodów finansowych konstruowanie cerkwi rozpoczęto dopiero w 1851. Dwa lata później prace były już ukończone, jednak w wyniku runięcia dzwonnicy świątynia uległa zniszczeniu. Nowy projekt budowy soboru przedstawił władzom niemiecki architekt tworzący w Rosji K. Rochau – dla murowanej cerkwi zbudowanej na planie krzyża przewidziano kostium rusko-bizantyński. Świątynia posiadać miała trzy nawy, pięć kopuł oraz czteropiętrową dzwonnicę.

Sobór w stanie surowym stanął w 1864 w centrum miasta. Do dziś posiada charakterystyczną barwę cytrynowożółtą nadającą mu niepowtarzalny charakter. Wnętrze gmachu wykonano z granitów i labradorytów pochodzących z guberni wołyńskiej.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Zbigniew Hauser, Jacek Tokarski, Ilustrowany przewodnik po zabytkach kultury na Ukrainie, t. 3, Warszawa: Burchard Edition, 2001, ISBN 83-87654-12-4, OCLC 749254954.