Solaris (winorośl)
 Winorośl ‘Solaris’ - grona | |
| Gatunek |
mieszaniec międzygatunkowy[1] |
|---|---|
| Hodowca |
Norbert Becker[2] |
| Rok wyhodowania |
1975[2] |
| Pochodzenie | |
| Ważne regiony uprawy | |
| Identyfikator VIVC |
20340[2] |
| Kolor skórki |
zielonożółty |
| Cechy uprawowe | |
| Dojrzewanie |
wczesne |
| Klimat uprawy |
chłodny |
| Mrozoodporność |
wysoka |
Solaris – stosunkowo nowy, wyhodowany w 1975 przez Norberta Beckera we Fryburgu Bryzgowijskim międzygatunkowy mieszaniec winnej latorośli o jasnej skórce[1][2]. Wśród przodków odmiany znajduje się winorośl amurska[1].
Pochodzenie[edytuj | edytuj kod]
Odmiana 'Solaris' jest odmianą hybrydową, wyhodowaną z merzlinga i siewki 'Geisenheim 6493' (zarya severa × muscat ottonel)[1][2]. Nazwa pochodzi od łacińskiego słoneczny i ma symbolizować siłę i wczesne dojrzewanie[1]. W 2004 została dopuszczona w Niemczech do uprawy masowej[1].
Właściwości winorośli[edytuj | edytuj kod]
Z solaris, jako odmiany o jasnych skórkach produkuje się białe wina. Do istotnych właściwości solaris należy odporność na choroby grzybowe[1]. Liście są duże, trzyczęściowe i ciemnozielone. Owoce są średniej wielkości. Grona średniej wielkości, cylindryczno-stożkowate[3]. Odmiana wczesna[1], Roślina puszcza pędy, kwitnie i dojrzewa około tygodnia wcześniej niż przeciętnie inne odmiany. Istotną właściwością rośliny jest jej mrozoodporność. Solaris nie jest wymagająca, jeśli chodzi o stanowisko. Owoce w pełni dojrzałe mają bursztynowożółtą barwę. Przy suchej i ciepłej pogodzie w sierpniu i we wrześniu część jagód ulega botrytyzacji (powierzchniowemu gniciu), a zawartość ekstraktu przekracza wtedy 25%[3].
Cięcie[edytuj | edytuj kod]
Dobre plonowanie wymaga dużych form krzewów z łozami ciętymi na 4-6 pąków. Przy dłuższym cięciu osiąga się wysoki plon, któremu towarzyszy zwykle spadek jakości owoców i wina z takich owoców[3].
Właściwości wina[edytuj | edytuj kod]
Ze względu na dużą zawartość cukru z odmiany solaris nawet w chłodnych rejonach można wytwarzać deserowe naturalne słodkie wina[3][1].
Wino produkowane z odmiany solaris nadaje się do kupażowania z rieslingiem lub innymi podobnymi odmianami takimi jak hibernal, johanniter lub seyval[4]. W winach badeńskich pojawiają się nuty ananasa, orzechów laskowych[1].
Rozpowszechnienie[edytuj | edytuj kod]
Solaris zyskał popularność w nowych nasadzeniach w chłodnych regionach Europy[1]. Największy areał upraw (59 ha) znajduje się na terytorium Niemiec, przede wszystkim, wbrew odporności odmiany na chłód, w Badenii[1]. Kilku winiarzy oferuje jednoodmianowe wina solaris (m.in. w chłodnej Saksonii)[1]. W 2004 roku powierzchnia upraw wynosiła 30 ha (wzrost z 19 ha w 2001)[5].
Winnice w kilku szwajcarskich kantonach zajmują 11 ha[1]. Solaris jest spotykany także w uprawie w Danii (4 ha, 2010) i Szwecji[1], a na eksperymentalną skalę w Norwegii i Belgii[1]. W 2011 odmiana została urzędowo uznana we Włoszech[1].
Synonimy[edytuj | edytuj kod]
Odmiana solaris jest znana również pod nazwami FR 240-75 lub Freiburg 240-75[2][1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r Jancis Robinson, Julia Harding, José Vouillamoz: Wine Grapes. HarperCollinsPublishers, 2012, s. 1006-1007. ISBN 978-0-06-220636-7. (ang.).
- ↑ a b c d e f Solaris w bazie danych Instytutu Hodowli Winorośli Geilweilerhof. [dostęp 2017-02-22]. (ang.).
- ↑ a b c d Jerzy Lisek: Winorośl w uprawie przydomowej i towarowej. Warszawa: Hortpress, 2011, s. 47.
- ↑ Wyniki konkursów. Galicja Vitis, 2011-2013. [dostęp 2015-08-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (6 marca 2016)].
- ↑ Area tabular listing. Instytut Uprawy Winorośli Geilweilerhof. [dostęp 2017-02-22]. (ang.).