Solcogyn

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Solcogyn – preparat leczniczy służący do zwalczania zmian szyjki macicy. Jest to przezroczysty i bezbarwny roztwór wodny, którego składnikami są: kwas azotowy, kwas octowy, kwas szczawiowy, azotan cynku.

Wskazania[edytuj | edytuj kod]

Łagodne i powierzchowne zmiany szyjki macicy takie jak ektopia (erytroplazja, ektropion, nadżerka rzekoma), strefy przekształceń, polipy szyjki macicy, pooperacyjne ziarniaki.

Dawkowanie i sposób podawania[edytuj | edytuj kod]

Preparat na zmienioną powierzchnię powinien nanosić lekarz, dwukrotnie w odstępie 1–2 minut. W przypadku rozległych, głębokich zmian ektopowych ze szczelinami w obrębie błony śluzowej wskazana jest w okresie kolejnych 4–6 dni powtórna aplikacja leku.

Przeciwwskazania[edytuj | edytuj kod]

Nadwrażliwość na substancje czynne lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Złośliwe zmiany szyjki macicy, dysplazje komórkowe, leukoplakia.

Leku nie należy stosować w okresie ciąży.

Właściwości farmakodynamiczne[edytuj | edytuj kod]

Po podaniu leku na nadżerkę rzekomą i obszary transformacji, ektopowy nabłonek walcowaty ulega martwicy in vivo natomiast, bardziej odporny nabłonek wielowarstwowy płaski części szyjkowej macicy oraz pochwy praktycznie nie ulega zmianie. Do martwicy dochodzi w ciągu kilku minut, początkowo tkanka martwicza pozostaje na swoim miejscu i stanowi warstwę ochronną, która po kilku dniach zostaje zastąpiona nowym nabłonkiem wielowarstwowym płaskim.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności[edytuj | edytuj kod]

Należy unikać kontaktu leku z zewnętrznymi narządami płciowymi oraz nabłonkiem pochwy, w razie wystąpienia bólu należy przerwać nanoszenie leku. Podanie zbyt dużej dawki może prowadzić do uszkodzenia błony śluzowej dróg rodnych i tkanek leżących pod nią.

Interakcje[edytuj | edytuj kod]

Dotychczas nie zaobserwowano interakcji z innymi lekami.