Sovietwave
Sovietwave (zapisywany również jako Soviet wave[1] lub Soviet-wave[2]) – podgatunek muzyki synthwave, który pojawił się w Rosji i krajach postradzieckich. Charakteryzuje się ona tematyką związaną ze Związkiem Radzieckim i jest częścią zjawiska zwanego nostalgią za Związkiem Radzieckim[1].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Elektrodźwiękowa nostalgia pojawiła się w połowie lat 10. XXI wieku, wtedy też wykrystalizowały się granice gatunku[3]. Główną inspiracją dla autorów są emocje i skojarzenia ze Związkiem Radzieckim z lat 80. XX w. Ludmiła Szewczenko, badaczka z Uniwersytetu Jana Kochanowskiego, zauważa, że gatunek ten jest jednym z przejawów mitu nostalgicznego, żywego, zmysłowego i żywego mitycznego obrazu, który przerodził się w bliską przeszłość[4]. Sovietwave został spopularyzowany w krajach postradzieckich w drugiej połowie lat 10. XXI wieku[5]. Jest to związane ze wzrostem popularności samego synthwave’u i nostalgią za radziecką kulturą lat 80. w krajach byłego bloku sowieckiego[6].
Styl[edytuj | edytuj kod]
Podgatunek opiera się na takich trendach muzyki elektronicznej, jak lo-fi, ambient i synth pop, a także na muzyce elektronicznej z ostatnich lat istnienia Związku Radzieckiego[7]. Sovietwave ma mniej agresywne brzmienie w porównaniu z synthwave. Sovietwave to marzenia o przestrzeni i postępie, które wraz z ZSRR zniknęły, wraz z pozytywnymi wspomnieniami z dzieciństwa i utopijną nadzieją na filantropię[5][8]. Muzyka ta powstała pod wpływem starych radzieckich filmów i komiksów, takich jak Alicja i tajemnica trzeciej planety, Gość z przyszłości, Przygody Elektronika, Kurier, Przygody Kota Leopolda, W drodze na Kasjopeję, Biurowy romans, Troje z Prostokwaszyna, komedie Leonida Gajdaja, stare odcinki Jeralasza itp.
Dźwięk zawiera mniej basu, ma wolne tempo i specyficzny efekt szumu. To sprawia, że gatunek ten wydaje się bardzo podobny do dreamwave i chillwave.
Wpływ na gatunek mieli tacy radzieccy kompozytorzy jak Eduard Artiemjew, Aleksandr Zacepin, Michaił Czekalin oraz grupy muzyczne, takie jak Zodiak[8]. Obserwowany jest również wpływ artystów zachodnich, popularnych w ZSRR. Niektóre przykłady to Depeche Mode, Digital Emotion, Modern Talking[6].
Niektóre przykładowe zespoły muzyczne, wykonujące ten podgatunek muzyki to Artek Elektronika, Proton-4, Majak, Elektronika-302 i Stereoyunost.
Sovietwave charakteryzuje się naciskiem na kulturowe, polityczne i naukowe aspekty życia obywateli ZSRR[5][8]. Wstawki z radzieckich filmów naukowych i edukacyjnych lub przemówienia radzieckich polityków służą doświadczenia immersyjności przez słuchacza[5].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Alec Luhn, Russia’s musical new wave embraces Soviet chic, „The Guardian”, 29 lipca 2015, ISSN 0261-3077 [dostęp 2020-01-28] (ang.).
- ↑ MUSTELIDE – „В Mustelide мне безумно нравится быть одной” – Звуки.Ру [online], Zvuki.ru [dostęp 2020-01-28] (ang.).
- ↑ SOVIETWAVE – interview by Peek-A-Boo magazine [online], www.peek-a-boo-magazine.be [dostęp 2020-01-28] (ang.).
- ↑ Ludmiła Szewczenko, Ностальгия в системе базовых оппозиций „добро” и „зло” в автодокументальных произведениях Людмилы Улицкой „Детство 45–53: а завтра будет счастье” и Светланы Алексиевич „Время секонд хэнд”, „Studia Rossica Posnaniensia”, 44 (1), 2019, s. 53–62, DOI: 10.14746/strp.2019.44.1.6, ISSN 0081-6884 [dostęp 2020-01-28].
- ↑ a b c d Profesor Elektrik, Возрождение советской электроники, s. 8, „Bumbarasz”, 2015 [dostęp 2020-01-28].
- ↑ a b Владимир Александрович Краснощеков, Евродиско в России: из мейнстрима в андеграунд, Обсерватория культуры, 22 września 2017, DOI: 10.25281/2072-3156-2017-14-4-431-437 [dostęp 2020-01-28] (ros.).
- ↑ Ридус, Электрозвуковая ностальгия [online], Ридус [dostęp 2020-01-28] (ros.).
- ↑ a b c SovietWave – ностальгия в каждой ноте [online], Яндекс Дзен | Платформа для авторов, издателей и брендов [dostęp 2020-01-28] (ros.).