Sowica jastrzębia
| Uroglaux dimorpha[1] | |||
| (Salvadori, 1874) | |||
 Ilustracja z 1875; autor: John Gould | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Rodzaj |
Uroglaux | ||
| Gatunek |
sowica jastrzębia | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
 | |||
Sowica jastrzębia[3] (Uroglaux dimorpha) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny puszczykowatych (Strigidae). Zasiedla Nową Gwineę oraz sąsiednią wyspę Yapen. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Jedyny przedstawiciel rodzaju Uroglaux[3][4]. Blisko spokrewniony z sowami z rodzaju Ninox, w którym niekiedy bywał umieszczany[5]. Nie wyróżnia się podgatunków[4][5].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Całkowita długość ciała wynosi około 34 cm, w tym na dziób przypada 2,5 cm, zaś na ogon 15,7 cm. Skrzydło mierzy 20 cm, skok 3,3 cm. Długość środkowego pazura wynosi 2,7 cm[6]. Wierzch ciała szarobrązowy, pióra na głowie i szyi płowo obrzeżone. Grzbiet i skrzydła pokrywają nieregularne płowoszare pasy. Szlara i brzuch płowe, jasne. Sterówki i lotki szarobrązowe. Skok gęsto płowo opierzony, stopy żółte. Dziób ołowianoszary, zaś tęczówka żółta[7].
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Zasięg występowania szacowany jest na 181 000 km²; obejmuje wschodnią i zachodnią część Nowej Gwinei[8] oraz wyspę Yapen[6]. Środowisko życia stanowią lasy do wysokości 1200 m n.p.m.[9]
Zachowanie[edytuj | edytuj kod]
Pożywienie stanowią gryzonie, owady oraz małe i średnie ptaki (w tym gołębie z rodzaju Ptilinopus). Biologia rozrodu mało poznana, osobniki młode obserwowano w sierpniu[10].
Status[edytuj | edytuj kod]
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) od 2017 roku uznaje sowicę jastrzębią za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern), wcześniej miała ona status gatunku niedostatecznie rozpoznanego (DD – Data Deficient). Liczebność populacji nie została oszacowana, ale ptak ten opisywany jest jako bardzo rzadki lub rzadki. Trend liczebności populacji uznaje się za spadkowy ze względu na postępujące niszczenie siedlisk[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Uroglaux dimorpha, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b BirdLife International, Uroglaux dimorpha, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2017, wersja 2021-2 [dostęp 2021-12-08] (ang.).
- ↑ a b Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Ieraglaucinae Bonaparte, 1854 - sowice (Wersja: 2020-07-29). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-08-04].
- ↑ a b F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Owls. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-08-03]. (ang.).
- ↑ a b Papuan Hawk-owl (Uroglaux dimorpha). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-19)]. (ang.).
- ↑ a b J. H. Gurney. On some Eastern Owls. „Ibis”, s. 172, 1884.
- ↑ Richard Bowdler Sharpe: Catalogue of Birds in the British Museum. T. 2. Striges. 1875, s. 175.
- ↑ Species factsheet: Uroglaux dimorpha. BirdLife International. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
- ↑ Ernst Mayr: List of New Guinea birds : a systematic and faunal list of the birds of New Guinea and adjacent islands. 1941, s. 79.
- ↑ J. Del Hoyo, A. Elliot & J. Sargatal: Handbook of the Birds of the World. T. 5: Barn-Owls to Hummingbirds. Lynx Edicions, 1999. ISBN 84-87334-25-3.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Zdjęcia i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).