Sowiróg
![Ziemia](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/e9/Geographylogo.svg/20px-Geographylogo.svg.png)
Artykuł |
53°33'41"N 21°39'20"E |
---|---|
- błąd |
38 m |
WD |
53°33'41.2"N, 21°39'19.8"E |
- błąd |
4 m |
Odległość |
8 m |
uroczysko-dawna miejscowość | |
![]() Sowiróg wieś - tablica informacyjna | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
SIMC |
nie nadano |
Położenie na mapie gminy Ruciane-Nida ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego ![]() | |
Położenie na mapie powiatu piskiego ![]() | |
![]() |
Sowiróg (Sowirog, niem. Loterswalde) – uroczysko; dawna miejscowość w Polsce, położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie piskim, w gminie Ruciane-Nida[1].
Wieś powstała w ramach kolonizacji Wielkiej Puszczy w komturstwie piskim. Wcześniej był to obszar Galindii. Wieś ziemiańska, dobra służebne w posiadaniu drobnego rycerstwa (tak zwani wolni, ziemianie w języku staropolskim), z obowiązkiem służby rycerskiej (zbrojnej). W XV w. w dokumentach wymieniana pod nazwą Sobiroch oraz prawdopodobnie także pod nazwą Weiroch.
Wieś lokowana w 1563 r. nad Jeziorem Nidzkim (w miejscu osady bartnej), kiedy to książę Albrecht nadał Abrahamowi Lautterschkowi, strzelcowi i borowemu książęcemu w okręgu piskim, około 4-5 łanów na prawie chełmińskim w okolicy zwanej Przyrosla. Nieco wcześniej, w 1562 r., w pobliżu nadanie na jeden łan otrzymał Wojtek Przyrośla (ale tylko na czas jego życia). Nazwa okolicy i pierwotna nazwa osady Przyrośl najprawdopodobniej wzięła się od właśnie od niego jako pierwszego właściciela. Dobra Wojtka znajdowały się po drugiej stronie jeziora w stosunku do osady Sowiróg, przy książęcej budzie myśliwskiej zwanej Przyrośl. W 1579 r. dokumenty odnotowały tylko ową budę, z czego wynika, że dawny majątek Wojtka już nie istniał. Osada Sowiróg należała do parafii w Piszu.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/2/2c/Sowir%C3%B3g_Cmentarz_Nagrobek.jpg/220px-Sowir%C3%B3g_Cmentarz_Nagrobek.jpg)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/1/10/Information_Board_Sowir%C3%B3g_Cmentarz.jpg/220px-Information_Board_Sowir%C3%B3g_Cmentarz.jpg)
Wieś Sowiróg znana jest z powieści Ernsta Wiecherta „Dzieci Jerominów”. W 1939 r. wieś liczyła 169 mieszkańców. Po drugiej wojnie światowej ocalało 10 budynków i murowana szkoła. Ostatni mieszkańcy wyjechali w 1948 r. do Niemiec. W 1949 r. ocalałe budynki rozebrano. Jedynymi śladami po dawnej wsi są widoczne fundamenty, pozostałości dawnego cmentarza, stare drzewa owocowe i roślinność ruderalna.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – nazwy obiektów fizjograficznych – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 1 stycznia 2024
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Grzegorz Białuński: Kolonizacja Wielkiej Puszczy (do 1568 roku) - starostwa piskie, ełckie, straduńskie, zelkowskie i węgoborskie (węgorzewskie). Olsztyn, OBN, 2002, 237 str., ISBN 83-87643-97-1, ISSN 0585-3893
- Waldemar Mierzwa (red.): Mazury - słownik stronniczy, ilustrowany. Dąbrówno, Retman, 2008, 245 str., ISBN 978-83-923991-6-2