Bal w Operze (poemat): Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 57: | Linia 57: | ||
{{endspoiler}} |
{{endspoiler}} |
||
==Styl i |
==Styl i forma poetycka== |
||
Dzieło uznaje się powszechnie za punkt kulminacyjny twórczości Tuwima, który później miał nie pisać już utworów tak wybitnych (choć jest to opinia, a niekoniecznie fakt). Doceniono, iż poeta nie oparł satyry na dydaktycznym pouczeniu, ale na takich środkach jak: inwektywa, wyrazistość przekazu, [[groteska|groteskowy]] opis, [[Absurd (pojęcie)|absurd]]. Inną zaletą utworu jest warstwa leksykalna, w której pojawiają się słowa egzotyczne (egzotyzmy), pseudo[[wulgaryzm]]y, [[język potoczny|potocyzmy]] czy [[makaronizm]]y. |
Dzieło uznaje się powszechnie za punkt kulminacyjny twórczości Tuwima, który później miał nie pisać już utworów tak wybitnych (choć jest to opinia, a niekoniecznie fakt). Doceniono, iż poeta nie oparł satyry na dydaktycznym pouczeniu, ale na takich środkach jak: inwektywa, wyrazistość przekazu, [[groteska|groteskowy]] opis, [[Absurd (pojęcie)|absurd]]. Inną zaletą utworu jest warstwa leksykalna, w której pojawiają się słowa egzotyczne (egzotyzmy), pseudo[[wulgaryzm]]y, [[język potoczny|potocyzmy]] czy [[makaronizm]]y. |
||
==Wymowa dzieła== |
|||
Interpretacja ''Balu w Operze'' nie jest zgodna wśród ważniejszych krytyków. Rozbieżności dotyczą przede wszystkim wątku głównego dzieła, tytułowego balu, który dzieli badaczy na tych, którzy widzą go w świetle politycznym a tych, którzy upatrują w nim wątków religijnych i metafizycznych. Podczas gdy jedni widzą w katastrofizmie Tuwima zapowiedź kataklizmu jedynie pewnej formacji polityczno-społecznej<ref name="kwiatkowski 176"/>, inni dopatrują się w nim widoczną wizję zagłady całej ludzkości, wręcz "modlitwę o nieistnienie"<ref name="miłosz"/>. |
|||
==Recepcja poematu== |
==Recepcja poematu== |
Wersja z 03:21, 28 mar 2010
Autor | |
---|---|
Typ utworu | |
Wydanie oryginalne | |
Język |
{{{język}}} |
Bal w Operze – katastroficzny poemat Juliana Tuwima, przez wielu krytyków oceniany jako arcydzieło XX-wiecznej literatury polskiej[1] oraz najwybitniejsze ówczesne dzieło satyryczne[2]; napisany w 1936, w całości wydany dopiero w 1982.
Sednem powstania poematu był ostry sprzeciw Tuwima wobec rodzącego się w latach 20. faszyzmu i sanacji, a według Czesława Miłosza także obrzydzenie – zaobserwowanym przez Tuwima – zezwierzęceniem współczesnego mu świata, pogoń władzy za "pieniądzem, seksem i obżarstwem"[1]. Dzieło wywołało w swoim czasie kontrowersje w związku z postawieniem obok siebie treści religijnych, czerpanych z Apokalipsy świętego Jana, oraz licznych wulgaryzmów.
Historia powstania i wydania
Treść
Poemat składa się ze wstępu, który stanowi cytat z Apokalipsy świętego Jana [Ap 18, 4-5] oraz jedenastu rozdziałów, połączonych w dość luźny związek przyczynowo skutkowy i zarys fabuły. Świat przedstawiony rozłożony jest na trzy plany: tytułowy bal, wioskę oraz miasto. Obok scen realistycznych, widocznych zwłaszcza we fragmentach z życia codziennego XX-wiecznej Polski, występują sceny fantastyczne, mityczne wręcz.
Szablon:Spoiler |
I –
II –
III –
IV –
V –
VI –
VII –
VIII –
IX –
X –
XI –
Styl i forma poetycka
Dzieło uznaje się powszechnie za punkt kulminacyjny twórczości Tuwima, który później miał nie pisać już utworów tak wybitnych (choć jest to opinia, a niekoniecznie fakt). Doceniono, iż poeta nie oparł satyry na dydaktycznym pouczeniu, ale na takich środkach jak: inwektywa, wyrazistość przekazu, groteskowy opis, absurd. Inną zaletą utworu jest warstwa leksykalna, w której pojawiają się słowa egzotyczne (egzotyzmy), pseudowulgaryzmy, potocyzmy czy makaronizmy.
Wymowa dzieła
Interpretacja Balu w Operze nie jest zgodna wśród ważniejszych krytyków. Rozbieżności dotyczą przede wszystkim wątku głównego dzieła, tytułowego balu, który dzieli badaczy na tych, którzy widzą go w świetle politycznym a tych, którzy upatrują w nim wątków religijnych i metafizycznych. Podczas gdy jedni widzą w katastrofizmie Tuwima zapowiedź kataklizmu jedynie pewnej formacji polityczno-społecznej[2], inni dopatrują się w nim widoczną wizję zagłady całej ludzkości, wręcz "modlitwę o nieistnienie"[1].
Recepcja poematu
- ↑ a b c Cz. Miłosz, "Bal w Operze". Apokalipsa według Juliana Tuwima
- ↑ a b Poezja "pierwszego wyrazu". W: Jerzy Kwiatkowski: Dwudziestolecie międzywojenne. Warszawa: PWN, 2001, s. 176. ISBN 83-01-13007-5.