Deklaracja Balfoura

Deklaracja Balfoura (The Balfour Declaration) – wydane 2 listopada 1917 roku oświadczenie brytyjskiego ministra spraw zagranicznych lorda Arthura Jamesa Balfoura o poparciu Wielkiej Brytanii dla koncepcji utworzenia żydowskiej siedziby narodowej w Palestynie.

Przewidując koniec wojny i możliwość utworzenia brytyjskiego mandatu nad Palestyną, rząd brytyjski 2 listopada 1917 roku skierował, przez Balfoura, pismo do przedstawiciela międzynarodowej Agencji Żydowskiej lorda Waltera Rothschilda, który był zarazem przewodniczącym Brytyjskiej Federacji Syjonistycznej. Deklaracja stwierdzała, że "rząd Jego Królewskiej Mości przychylnie zapatruje się na ustanowienie w Palestynie domu dla narodu żydowskiego". Dokument ten stał się znany jako "Deklaracja Balfoura" i choć był tak sformułowany, aby nie stał w sprzeczności z obietnicami angielskimi wobec działaczy arabskich, ale mógł być także rozumiany jako poparcie dla utworzenia w przyszłości państwa żydowskiego. Był wielką zachętą dla syjonistycznych Żydów na całym świecie. Stanowiła pierwszy krok ku ustanowieniu państwa Izrael.

Geneza dokumentu

Gdy w 1914 roku wybuchła I wojna światowa, Wielka Brytania znalazła się w trudnej sytuacji związanej z brakiem acetonu - niezbędnego składnika kordytu (rodzaj prochu), używanego do pocisków przez artylerię królewskiej marynarki. Winston Churchill zwrócił się do wybitnego chemika Weizmanna (1874-1952), który był także czołowym działaczem syjonistycznym z prośbą o "trzydzieści tysięcy ton acetonu". Weizmann zrealizował brytyjskie zamówienie i poprosił o stworzenie żydowskiej siedziby narodowej w Palestynie. Według innej teorii deklaracja ta była ceną, za pomoc środowisk żydowskich we wciągnięciu do wojny Stanów Zjednoczonych.

Zobacz też

• Izrael

Linki zewnętrzne

• Tekst deklaracji