Jiaqing

Jiaqing
Imię osobiste:	Yǒngyǎn (顒琰)
Cesarz Chin
Okres panowania:	9 lutego 1796 – 2 września 1820
Era panowania:	Jiāqìng (嘉慶帝)
Czas trwania ery:	9 lutego 1796 – 2 września 1820
Imię świątynne:	Rénzōng (清仁宗)
Imię pośmiertne (krótkie):	Ruìdì (睿皇帝)
Imię pośmiertne (pełne):	Shòutiān Xìngyùn Fūhuà Suīyóu Chóngwén Jīngwǔ Guāngyù Xiàogōng Qínjiǎn Duānmǐn Yīngzhé Ruì 受天興運敷化綏猷崇文經武光裕孝恭勤 儉端敏英哲睿皇帝

Jiaqing (ur. 13 listopada 1760 w Pekinie, zm. 2 września 1820) - cesarz Chin z dynastii Qing.

Był synem cesarza Qianlonga. Na tron wstąpił po abdykacji ojca w 1796, który jednak aż do swoje śmierci (przez pierwsze trzy lata panowania syna) miał przemożny wpływ na politykę, jako "emerytowany cesarz".

Ukrócił rządy wszechwładnego faworyta Qianlonga, Heshena, i próbował utrzymać świetność Chin, ale za jego czasów gospodarka cesarstwa zaczęła podupadać. Początek jego panowania upłynął pod znakiem walki z powstaniami Białego Lotosu (1796-1805) i Miao (1795-1806). Kolejna rebelia, powstanie Ośmiu Trygramów z 1813, była wymierzona przeciwko niemu osobiście, ale powstańcom nie udało się go zamordować.

Po śmierci Jiaqinga następcą został jego syn Daoguang.

Źródła

• encyklopedia britannica (ang.)
• hultengren.com (ang.)
• royalark.net (ang.)
• factual.com (ang.)