Mieczysław Dębicki (inżynier): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
drobne redakcyjne |
→Bibliografia: standaryzacja tytułów sekcji bibliografii |
||
| Linia 38: | Linia 38: | ||
Należał do Polskiej Korporacji Akademickiej ''Vigintia'' w Warszawie. |
Należał do Polskiej Korporacji Akademickiej ''Vigintia'' w Warszawie. |
||
=== |
=== Bibliografia === |
||
* [http://www.tas-moto.org/historia-motoryzacji-347.html Trójmiejska Auto Strefa] |
* [http://www.tas-moto.org/historia-motoryzacji-347.html Trójmiejska Auto Strefa] |
||
Wersja z 15:15, 5 maj 2012
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
inżynier |
Mieczysław Dębicki (ur. 1 stycznia 1905 - zm. 21 czerwca 1977) - polski inżynier i konstruktor samochodów.
Mieczysław Dębicki urodził się 1 stycznia 1905 roku w Warszawie, w rodzinie poety i dziennikarza Zdzisława Dębickiego. Po odzyskaniu niepodległości rozpoczął naukę na Wydziale Mechanicznym Szkoły Morskiej w Tczewie, którą ukończył w 1924 roku. Po szkole zatrudnił się, w celu odbycia praktyki, jako pomocnik okrętowego mechanika i pływał na statkach cywilnych do Ameryki Północnej. Rok później został przyjęty na wydział mechaniczny Politechniki Warszawskiej, które jednak przerwał w 1928 roku, by powrócić na statki handlowe, tym razem we Francuskim Towarzystwie Okrętowym, które prowadziło statki do Afryki i Ameryki Południowej. W latach 1929-32 kontynuował studia mechaniczne, tym razem na Politechnice Lwowskiej, i ukończył je z wyróżnieniem.
Po studiach Dębicki pracował jako zastępca kierownika warsztatów samochodowych, następnie przeniósł się do Biura Technicznego fabryki silników lotniczych Škoda. Od 1934 roku aż do wybuchu II wojny światowej pracował w Państwowych Zakładach Inżynierii. W 1936 roku rozpoczął wykłady w Państwowej Szkole Technicznej Lotniczo-Samochodowej.
W okresie wojny zajmował się handlem i produkcją na małą skalę, był także członkiem Armii Krajowej, gdzie odpowiadał za sprawy motoryzacyjne. Po upadku powstania warszawskiego zbiegł z konwoju do obozu.
Po wyzwoleniu pracował w państwowych zakładach, zajmował się ich organizacją. W tym samym czasie zatrudniono go na Politechnice Gdańskiej, gdzie organizował Katedrę Budowy Pojazdów Mechanicznych Wydziału Mechanicznego. W 1946 roku otrzymał zadanie opracowania konstrukcji samochodu ciężarowego. 1 lutego 1947 roku, w oparciu o przedwojenny PZInż 713, powstał Star 20.
W 1960 roku został mianowany profesorem.
Zmarł 21 czerwca 1977 roku.
Należał do Polskiej Korporacji Akademickiej Vigintia w Warszawie.