Sekcje Ammoniusza: Różnice pomiędzy wersjami

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
Références
NA27
Linia 2: Linia 2:
'''Sekcje Ammoniusza''' – podział tekstu czterech Ewangelii na około 1165 [[perykopa|perykop]] umieszczanych na marginesie wielu rękopisów greckich i łacińskich. Dla [[Ewangelia Mateusza|Ewangelii Mateusza]] jest to zazwyczaj 355 perykop, 233 lub 236 dla [[Ewangelia Marka|Ewangelii Marka]], 342 dla [[Ewangelia Łukasza|Ewangelii Łukasza]] i 232 dla [[Ewangelia Jana|Ewangelii Jana]]. Liczby te jednak nieznacznie się różnią w poszczególnych rękopisach.
'''Sekcje Ammoniusza''' – podział tekstu czterech Ewangelii na około 1165 [[perykopa|perykop]] umieszczanych na marginesie wielu rękopisów greckich i łacińskich. Dla [[Ewangelia Mateusza|Ewangelii Mateusza]] jest to zazwyczaj 355 perykop, 233 lub 236 dla [[Ewangelia Marka|Ewangelii Marka]], 342 dla [[Ewangelia Łukasza|Ewangelii Łukasza]] i 232 dla [[Ewangelia Jana|Ewangelii Jana]]. Liczby te jednak nieznacznie się różnią w poszczególnych rękopisach.


Niejasną jest liczba sekcji dla Ewangelii Marka. [[Robert Estienne|Stefanus]] w swoim wydaniu podzielił drugą Ewangelię na 236 sekcji i taką ich liczbę podaje [[Textus receptus]], jednak wiele rękopisów dzieli ją na 233 sekcji (Mk 16,9-20 nie jest uwzględniane), inne na 341 sekcji (do Mk 16,20)<ref name = Scrivener>{{Cytuj książkę | nazwisko = Scrivener | imię = Frederick Henry Ambrose | autor link = Frederick Henry Ambrose Scrivener | inni = Edward Miller | tytuł = A Plain Introduction to the Criticism of the New Testament | wydawca = George Bell & Sons | data = 1894 (reprint 2005) | miejsce = London | tom = 1 | strony = 60 | url =}}</ref>. Dzisiaj zwykle przyjmuje się liczbę 233<ref name = Metzger>{{Cytuj książkę|tytuł=Manuscripts of the Greek Bible: An Introduction to Palaeography|imię=Bruce M. |nazwisko=Metzger|miejsce=Oxford|wydawca=|rok=1991|strony=42|isbn=|url=}}</ref><ref>{{Cytuj książkę | imię=Bruce M. |nazwisko=Metzger | imię2= Bart D. | nazwisko2= Ehrman | autor link = Bruce M. Metzger | autor link2 = Bart D. Ehrman | tytuł=The Text of the New Testament: Its Transmission, Corruption, and Restoration | miejsce=New York, Oxford | wydawca = [[Oxford University Press]] | rok=2005 | isbn=978-0-19-516122-9 | strony=38 | url= | język=en}}</ref>. We współczesnych krytycznych wydaniach greckiego Nowego Testamentu Ew. Marka dzielona jest na 241 sekcji (Mk 1,1-16,8 na 233 sekcji), z tym że [[Dłuższe zakończenie Ewangelii Marka|zakończenie Marka]] (16,9-20) nie posiada odniesień do Kanonów Euzebiusza.
Niejasną jest liczba sekcji dla Ewangelii Marka. [[Robert Estienne|Stefanus]] w swoim wydaniu podzielił drugą Ewangelię na 236 sekcji i taką ich liczbę podaje [[Textus receptus]], jednak wiele rękopisów dzieli ją na 233 sekcji (Mk 16,9-20 nie jest uwzględniane), inne na 341 sekcji (do Mk 16,20)<ref name = Scrivener>{{Cytuj książkę | nazwisko = Scrivener | imię = Frederick Henry Ambrose | autor link = Frederick Henry Ambrose Scrivener | inni = Edward Miller | tytuł = A Plain Introduction to the Criticism of the New Testament | wydawca = George Bell & Sons | data = 1894 (reprint 2005) | miejsce = London | tom = 1 | strony = 60 | url =}}</ref>. Dzisiaj zwykle przyjmuje się liczbę 233<ref name = Metzger>{{Cytuj książkę|tytuł=Manuscripts of the Greek Bible: An Introduction to Palaeography|imię=Bruce M. |nazwisko=Metzger|miejsce=Oxford|wydawca=|rok=1991|strony=42|isbn=|url=}}</ref><ref>{{Cytuj książkę | imię=Bruce M. |nazwisko=Metzger | imię2= Bart D. | nazwisko2= Ehrman | autor link = Bruce M. Metzger | autor link2 = Bart D. Ehrman | tytuł=The Text of the New Testament: Its Transmission, Corruption, and Restoration | miejsce=New York, Oxford | wydawca = [[Oxford University Press]] | rok=2005 | isbn=978-0-19-516122-9 | strony=38 | url= | język=en}}</ref>. We współczesnych krytycznych wydaniach greckiego Nowego Testamentu Ew. Marka dzielona jest na 241 sekcji (Mk 1,1-16,8 na 233 sekcji), z tym że [[Dłuższe zakończenie Ewangelii Marka|zakończenie Marka]] (16,9-20) nie posiada odniesień do Kanonów Euzebiusza. Numery sekcji podawane są cyframi arabskimi, odniesienia do kanonów Euzebiusza - cyframi rzymskimi<ref>{{Cytuj książkę|nazwisko=Nestle|imię=Eberhard et Erwin|inni= communiter ediderunt: B. et K. Aland, J. Karavidopoulos, C. M. Martini, B. M. Metzger |tytuł=Novum Testamentum Graece|wydanie=27|wydawca= Deutsche Bibelgesellschaft |miejsce=Stuttgart|rok=2001|strony=147-149|isbn=978-3-438-05100-4}}</ref>.


Aż do [[XIX wiek]]u za twórcę tego podziału uważany był [[Ammoniusz z Aleksandrii]] (ok. 220 n.e.)<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Scrivener | imię = Frederick Henry Ambrose | autor link = Frederick Henry Ambrose Scrivener | inni = Edward Miller | tytuł = A Plain Introduction to the Criticism of the New Testament | wydawca = George Bell & Sons | data = 1894 (reprint 2005) | miejsce = London | tom = 1 | strony = 59 | url =}}</ref> w związku z pracą ''[[Harmonia Ewangelii]]'', która jednak została utracona. Dzisiaj autorstwo Ammoniusza jest uważane za wątpliwe, a dokonanie podziału tekstu przypisuje się zwykle [[Euzebiusz z Cezarei|Euzebiuszowi z Cezarei]] (265-340 n.e.)<ref name=Waltz>{{cytuj stronę| url = http://www.skypoint.com/members/waltzmn/Divisions.html#Eus| tytuł = The Ammonian Sections and Eusebian Canon Tables w: Divisions and Organization of the Text| autor = R. Elliot | język =}} [w]: {{cytuj stronę| url = http://www.skypoint.com/members/waltzmn/| tytuł = The Encyclopedia of New Testament Textual Criticism| data dostępu = 2010-04-14| język = en}}</ref>. Sam Euzebiusz przyznał, że zasugerował się Harmonią Ewangelii a sam podział w dalszym ciągu jest określany mianem „sekcji Ammoniusza”.
Aż do [[XIX wiek]]u za twórcę tego podziału uważany był [[Ammoniusz z Aleksandrii]] (ok. 220 n.e.)<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Scrivener | imię = Frederick Henry Ambrose | autor link = Frederick Henry Ambrose Scrivener | inni = Edward Miller | tytuł = A Plain Introduction to the Criticism of the New Testament | wydawca = George Bell & Sons | data = 1894 (reprint 2005) | miejsce = London | tom = 1 | strony = 59 | url =}}</ref> w związku z pracą ''[[Harmonia Ewangelii]]'', która jednak została utracona. Dzisiaj autorstwo Ammoniusza jest uważane za wątpliwe, a dokonanie podziału tekstu przypisuje się zwykle [[Euzebiusz z Cezarei|Euzebiuszowi z Cezarei]] (265-340 n.e.)<ref name=Waltz>{{cytuj stronę| url = http://www.skypoint.com/members/waltzmn/Divisions.html#Eus| tytuł = The Ammonian Sections and Eusebian Canon Tables w: Divisions and Organization of the Text| autor = R. Elliot | język =}} [w]: {{cytuj stronę| url = http://www.skypoint.com/members/waltzmn/| tytuł = The Encyclopedia of New Testament Textual Criticism| data dostępu = 2010-04-14| język = en}}</ref>. Sam Euzebiusz przyznał, że zasugerował się Harmonią Ewangelii a sam podział w dalszym ciągu jest określany mianem „sekcji Ammoniusza”.

Wersja z 11:43, 17 maj 2012

Sekcje Ammoniusza widoczne na lewym marginesie tekstu Łk 12,54-13,4 Kodeksu Aleksandryjskiego wraz z odnośnikami do Kanonów Euzebiusza[a]

Sekcje Ammoniusza – podział tekstu czterech Ewangelii na około 1165 perykop umieszczanych na marginesie wielu rękopisów greckich i łacińskich. Dla Ewangelii Mateusza jest to zazwyczaj 355 perykop, 233 lub 236 dla Ewangelii Marka, 342 dla Ewangelii Łukasza i 232 dla Ewangelii Jana. Liczby te jednak nieznacznie się różnią w poszczególnych rękopisach.

Niejasną jest liczba sekcji dla Ewangelii Marka. Stefanus w swoim wydaniu podzielił drugą Ewangelię na 236 sekcji i taką ich liczbę podaje Textus receptus, jednak wiele rękopisów dzieli ją na 233 sekcji (Mk 16,9-20 nie jest uwzględniane), inne na 341 sekcji (do Mk 16,20)[1]. Dzisiaj zwykle przyjmuje się liczbę 233[2][3]. We współczesnych krytycznych wydaniach greckiego Nowego Testamentu Ew. Marka dzielona jest na 241 sekcji (Mk 1,1-16,8 na 233 sekcji), z tym że zakończenie Marka (16,9-20) nie posiada odniesień do Kanonów Euzebiusza. Numery sekcji podawane są cyframi arabskimi, odniesienia do kanonów Euzebiusza - cyframi rzymskimi[4].

Aż do XIX wieku za twórcę tego podziału uważany był Ammoniusz z Aleksandrii (ok. 220 n.e.)[5] w związku z pracą Harmonia Ewangelii, która jednak została utracona. Dzisiaj autorstwo Ammoniusza jest uważane za wątpliwe, a dokonanie podziału tekstu przypisuje się zwykle Euzebiuszowi z Cezarei (265-340 n.e.)[6]. Sam Euzebiusz przyznał, że zasugerował się Harmonią Ewangelii a sam podział w dalszym ciągu jest określany mianem „sekcji Ammoniusza”.

Autor podzielił cztery Ewangelie na krótkie ponumerowane części, w których ze względu na treść występuje narracja równoległa zaczynając od Ewangelii Mateusza. Następnie sekcje te uzupełnił w trzech pozostałych Ewangeliach lub po prostu dodał numery sekcji z imieniem danego ewangelisty w równoległych kolumnach odpowiadających im fragmentów Ewangelii Mateusza. Podział ten wykonany według perykop miał na celu wykazanie podobieństw i różnic między Ewangeliami. Natomiast tablice porządkujące perykopy określa się mianem kanonów Euzebiusza[1].

  1. ↑ Od góry jest to ΡΞΑ (rho, ksi, alfa) czyli 161, następnie ΡΞΒ (rho, ksi, beta) czyli 162 oraz ΡΞΓ (rho, ksi, gamma) czyli 163. Pod każdym numerem Sekcji Ammoniusza znajduje się numer Kanonu Euzebiusza; w dwóch pierwszych przypadkach jest to ε (epsilon), czyli piąty kanon; w trzecim przypadku jest to ι (iota), czyli dziesiąty kanon Euzebiusza.
  1. ↑ a b Frederick Henry Ambrose Scrivener: A Plain Introduction to the Criticism of the New Testament. Edward Miller. T. 1. London: George Bell & Sons, 1894 (reprint 2005), s. 60.
  2. ↑ Bruce M. Metzger: Manuscripts of the Greek Bible: An Introduction to Palaeography. Oxford: 1991, s. 42.
  3. ↑ Bruce M. Metzger, Bart D. Ehrman: The Text of the New Testament: Its Transmission, Corruption, and Restoration. New York, Oxford: Oxford University Press, 2005, s. 38. ISBN 978-0-19-516122-9. (ang.).
  4. ↑ Eberhard et Erwin Nestle: Novum Testamentum Graece. communiter ediderunt: B. et K. Aland, J. Karavidopoulos, C. M. Martini, B. M. Metzger. Wyd. 27. Stuttgart: Deutsche Bibelgesellschaft, 2001, s. 147-149. ISBN 978-3-438-05100-4.
  5. ↑ Frederick Henry Ambrose Scrivener: A Plain Introduction to the Criticism of the New Testament. Edward Miller. T. 1. London: George Bell & Sons, 1894 (reprint 2005), s. 59.
  6. ↑ R. Elliot: The Ammonian Sections and Eusebian Canon Tables w: Divisions and Organization of the Text. [w]: The Encyclopedia of New Testament Textual Criticism. [dostęp 2010-04-14]. (ang.).

Bibliografia

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Sekcje_Ammoniusza&oldid=31234728”