Traktat prucki: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m r2.7.1) (Robot przeniósł strony z ca:Tractat del Pruth do ca:Tractat del Prut |
m drobne merytoryczne |
||
Linia 14: | Linia 14: | ||
* przepuszczenia do Szwecji, przez terytorium Rosji, króla Karola XII. |
* przepuszczenia do Szwecji, przez terytorium Rosji, króla Karola XII. |
||
Warunki pokoju były bardzo ciężkie stąd nie mógł być on trwały. Zmagania wojenne trwały jeszcze 2 lata i zakończyły się [[Pokój adrianopolski (1713)|pokojem adrianopolskim]] zawartym w 1713 r. |
Warunki pokoju były bardzo ciężkie stąd nie mógł być on trwały. Zmagania wojenne trwały jeszcze 2 lata i zakończyły się [[Pokój adrianopolski (1713)|pokojem adrianopolskim]] zawartym w 1713 r i potwierdzającym najważniejsze postanowienia traktatu pruckiego. |
||
== Linki zewnętrzne == |
== Linki zewnętrzne == |
Wersja z 09:12, 6 mar 2013
Traktat prucki (pokój prucki) – pokój zawarty 12 lipca 1711 roku (według kalendarza wówczas stosowanego w Rosji, według obecnego kalendarza było to 23 lipca 1711) pomiędzy Carstwem Rosyjskim i Turcją nad brzegiem Prutu w pobliżu Jass, jako zakończenie kampanii pruckiej 1711 roku.
Pokój w imienu cara Piotra I podpisali Piotr Szafirow i M. Szeremietiew natomiast w imieniu sułtana tureckiego - wielki wezyr Baltacı Mehmed Pasza oraz chan krymski Dewlett Girej. Podpisy złożyli ponadto kozacki hetman Filip Orlik, kozacki koszowy Kost Hordijenko oraz król szwedzki Karol XII.
Piotr I wraz ze swoją 38 tys. armią znalazł się w beznadziejnym położeniu. Otaczało ich 120 tysięcy Turków oraz 70 tysięcy Tatarów krymskich. W tej sytuacji rosyjscy negocjatorzy Szafirow i Szeremietiew dostali od cara znaczne pełnomocnictwa.
Ostatecznie, pozostawiając w Turcji sygnatariuszy układu jako zakładników, car i jego armia z pełnym uzbrojeniem mogli wyjść z okrążenia. Rosja zobowiązała się do:
- zwrócenia Turcji Azowa,
- zniszczenia umocnień Taganrogu oraz innych swoich twierdz na południu,
- zezwolenia Turcji na budowę fortecy nad Donem pomiędzy Azowem a Czerkasami,
- zatrzymania wypadów kozackich na Krym,
- rezygnacji z Ukrainy Prawobrzeżnej i wyprowadzenia z niej oraz z Polski swoich wojsk przed upływem 3 miesięcy,
- nie wtrącania się w wewnętrzne sprawy Polski, a więc praktycznie uznać protegowanego Szwedów na polskim tronie Stanisława Leszczyńskiego,
- przepuszczenia do Szwecji, przez terytorium Rosji, króla Karola XII.
Warunki pokoju były bardzo ciężkie stąd nie mógł być on trwały. Zmagania wojenne trwały jeszcze 2 lata i zakończyły się pokojem adrianopolskim zawartym w 1713 r i potwierdzającym najważniejsze postanowienia traktatu pruckiego.