Aldona Anna Giedyminówna: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
AvocatoBot (dyskusja | edycje) m r2.7.3) (Robot dodał cs:Aldona Anna Litevská |
|||
| Linia 45: | Linia 45: | ||
[[Kategoria:Zmarli w 1339]] |
[[Kategoria:Zmarli w 1339]] |
||
[[Kategoria:Pochowani w Krakowie]] |
[[Kategoria:Pochowani w Krakowie]] |
||
[[be-x-old:Альдона Гедымінаўна]] |
|||
[[cs:Aldona Anna Litevská]] |
|||
[[de:Anna von Litauen]] |
|||
[[en:Aldona of Lithuania]] |
|||
[[it:Aldona di Lituania]] |
|||
[[lt:Aldona]] |
|||
[[nl:Anna van Litouwen]] |
|||
[[ja:アルドナ・オナ・ゲディミナイテ]] |
|||
[[ru:Альдона]] |
|||
[[sv:Aldona av Litauen]] |
|||
Wersja z 03:41, 13 mar 2013
Szablon:Władczyni infobox Aldona Anna (ur. ok. 1311–1313[1], zm. zap. 25 maja[2] 1339 w Krakowie) – księżniczka litewska i królowa Polski z dynastii Giedyminowiczów, córka wielkiego księcia Litwy Giedymina i prawdopodobnie Jewny.
Życiorys
Była żoną króla Polski Kazimierza Wielkiego. Po przybyciu do Polski przyjęła chrzest oraz imię Anna. Rocznik Traski zapisał ten fakt pod datą 30 kwietnia 1325, jednak nie znalazła ona całkowitej akceptacji w historiografii[3]. Zgodnie z przekazem Jana Długosza chrzest księżniczki nastąpił 28 czerwca 1325[4]. 16 października 1325 w Krakowie miał miejsce ślub Aldony Anny z Kazimierzem. Księżniczka urodziła Kazimierzowi dwoje dzieci:
- Elżbieta – żona księcia wołogosko-słupskiego Bogusława V,
- Kunegunda – żona Ludwika rzymskiego, syna cesarza niemieckiego Ludwika IV Wittelsbacha.
Ponad miesiąc po śmierci Władysława I Łokietka, 25 kwietnia 1333, Aldona Anna, pomimo sprzeciwu teściowej, Jadwigi, została koronowana wraz z Kazimierzem na Wawelu[5].
Aldona Anna zmarła najprawdopodobniej 25 maja 1339 i została pochowana w katedrze wawelskiej.
- ↑ J. Tęgowski, Pierwsze pokolenia Giedyminowiczów, Poznań – Wrocław 1999, s. 232–233.
- ↑ Data zgonu Aldony Anny budzi kontrowersje w historiografii. Źródła podają daty od 25 do 29 maja 1339, jednak za najbardziej prawdopodobny uważa się 25 maja, zob. K. Jasiński, Rodowód Piastów małopolskich i kujawskich, Poznań – Wrocław 2001, s. 167.
- ↑ K. Jasiński, Rodowód Piastów małopolskich i kujawskich, Poznań – Wrocław 2001, s. 167.
- ↑ J. Tęgowski, Pierwsze pokolenia Giedyminowiczów, Poznań – Wrocław 1999, s. 233.
- ↑ J. Tęgowski, Pierwsze pokolenia Giedyminowiczów, Poznań – Wrocław 1999, s. 234.
Bibliografia
- Jasiński K., Rodowód Piastów małopolskich i kujawskich, Wydawnictwo Historyczne, Poznań – Wrocław 2001, ISBN 83-913563-5-3, s. 167–168.
- Tęgowski J., Pierwsze pokolenia Giedyminowiczów, Wydawnictwo Historyczne, Poznań – Wrocław 1999, ISBN 83-913563-1-0, s. 232–234.
Literatura uzupełniająca
- Henryk Paszkiewicz, w: Polski Słownik Biograficzny. T. 1. Kraków: Polska Akademia Umiejętności – Skład Główny w Księgarniach Gebethnera i Wolffa, 1935, s. 58. Reprint: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Kraków 1989, ISBN 8304034840