Punkt konstrukcyjny: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
m de, ja |
m + kat. |
||
Linia 11: | Linia 11: | ||
[[Kategoria:Skoki narciarskie]] |
[[Kategoria:Skoki narciarskie]] |
||
[[Kategoria:Narciarstwo klasyczne]] |
|||
[[de:Konstruktionspunkt]] |
[[de:Konstruktionspunkt]] |
Wersja z 08:41, 5 cze 2006
Punkt konstrukcyjny (punkt krytyczny, punkt kalkulacyjny, punkt K) - linia umieszczona na ustalonej wg typu skoczni odległości, według której ustala się noty za odległość w Pucharze Świata, Pucharze Kontynentalnym i Letniej Grand Prix.
Punkt konstrukcyjny na skoczniach małych umieszczony jest w granicach od 20 do 45 metrów, na skoczniach średnich od 46 do 74 metrów, na skoczniach normalnych od 75 do 99 metrów, na skoczniach dużych od 100 do 130 metrów, a na skoczniach mamucich od 170 metrów. Według FIS obiekty o punkcie krytycznym umieszczonym poniżej 20 metra nie są skoczniami.
W międzynarodowych zawodach w skokach narciarskich od linii tej ustalana jest punktacja, tzn. za każdy metr powyżej punktu K zawodnik otrzymuje odpowiednio więcej punktów, zaś za każdy metr przed punktem K zawodnik otrzymuje odpowiednio mniej punktów. Na skoczniach dużych za osiągnięcie punktu K zawodnik otrzymuje 60 punktów, a za każdy metr więcej otrzymuje dodatkowe 1,8 punktu. Na skoczniach normalnych sytuacja jest podobna, jednak za każdy dodatkowy metr skoczek otrzymuje 2 punkty. Zupełnie inaczej jest w przypadku skoczni mamucich, na których za osiągnięcie punktu kalkulacyjnego otrzymuje się 120 punktów, lecz za każdy metr jedynie 1,2 punktu.
Najpopularniejsze odległości, na których umieszczony jest punkt K
- na skoczniach normalnych - 85 metrów i 90 metrów
- na skoczniach dużych - 120 metrów
- na skoczniach mamucich - 185 metrów