Puchar Kontynentalny w skokach narciarskich

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Puchar Kontynentalny w skokach narciarskich
Rozgrywany od 1991/1992
Najwięcej zwycięstw
w klasyfikacji generalnej PK
Austria Stefan Thurnbichler
3 razy
Najwięcej zwycięstw
w konkursach PK
Austria Manuel Fettner
22 razy
Najwięcej zwycięstw
w sezonie PK
Austria Clemens Aigner (x2)
Niemcy Alexander Herr
7 razy
Najwięcej zwycięstw z rzędu
w konkursach PK
Austria Clemens Aigner
Norwegia Anders Bardal
Niemcy Stephan Hocke
Austria Ulrich Wohlgenannt
4 razy
Najwięcej razy na podium
w klasyfikacji generalnej PK
Austria Stefan Thurnbichler
5 razy
Najwięcej razy na podium w
konkursach PK
Austria Manuel Fettner
55 razy
Najwięcej zdobytych punktów
w sezonie PK
Niemcy Dirk Else
1536 pkt.
Kraje goszczące PK  Austria
 Finlandia
 Japonia
 Niemcy
 Norwegia
 Polska
 Słowenia
 Stany Zjednoczone
 Szwajcaria
Kraje dawniej
goszczące PK
 Chiny
 Czechy
 Estonia
 Francja
 Hiszpania
 Kanada
 Kazachstan
 Korea Południowa
 Rosja
 Słowacja
 Szwecja
 Turcja
 Włochy

Puchar Kontynentalny w skokach narciarskich (zwany też w skrócie PK lub CoC – od ang. Continental Cup) – cykl zawodów rozgrywanych na całym świecie, będący zapleczem Pucharu Świata mężczyzn.

W dniu, który poprzedza dzień głównego konkursu, odbywają się oficjalne treningi. Przed zawodami odbywają się jedynie treningi – nie odbywają się, jak w PŚ, kwalifikacje (w I serii startują wszyscy zgłoszeni zawodnicy).

Prawo startu w konkursach[edytuj | edytuj kod]

Prawo startu w PK mają zawodnicy, którzy kiedykolwiek zdobyli choć jeden punkt do klasyfikacji PŚ, Grand Prix, bądź PK, a także skoczkowie, którzy w aktualnym bądź poprzednim sezonie zapunktowali w FIS Cupie[1].

Kwoty startowe dla danych reprezentacji są przyznawane na podstawie liczby skoczków z danego kraju w pierwszej pięćdziesiątce Kontynentalnej Listy Rankingowej (CRL), które przyznaje się po zakończonym periodzie (etapie). Minimalna liczba skoczków, którą mogą wystawić reprezentacje to 3 zawodników, maksimum to 6. Można też sobie wywalczyć 3 dodatkowe miejsca z ostatniego periodu FIS Cup, uwzględniając limit, który wynosi 7 miejsc – gdy zostanie on przekroczony, 2 dodatkowe miejsca przejmują inne reprezentacje. Gospodarzom przysługuje dwa razy w sezonie zimowym oraz dwa razy w sezonie letnim jeszcze dodatkowo „kwota narodowa” licząca 6 nowych zawodników[2][3].

Zdobycie punktów w PK mężczyzn umożliwia zawodnikowi start w Pucharze Świata w aktualnym i kolejnym sezonie.

PK jest rozgrywany w dwóch edycjach w sezonie – letniej i zimowej. Klasyfikacje obu edycji od sezonu 2002/2003 nie łączą się.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Międzynarodowa Federacja Narciarska zdecydowała o konieczności rozgrywania Pucharu Kontynentalnego, głównie ze względu na dużą liczbę zawodników chcących startować w Pucharze Świata. Pierwsza edycja odbyła się w sezonie 1993/1994. FIS jednak zalicza dwie ostatnie edycje Pucharu Europy (rozgrywanego od sezonu 1980/1981 do sezonu 1992/1993) jako dwie pierwsze edycje Pucharu Kontynentalnego. W sezonie 1993/1994 pojawili się zawodnicy z Azji i Ameryki Północnej (wcześniej zawodnicy z Azji i Ameryki startowali w Pacific Rim Cup, który uległ likwidacji w 1993). Na tamtejszych skoczniach także zaczęto rozgrywać zawody.

W sezonie 2002/2003 zrezygnowano z przeprowadzania kwalifikacji i ograniczono liczbę uczestników drugiej serii skoków do trzydziestu. Do 2003 nie istniała Lista Rankingowa Pucharu Kontynentalnego i liczba zgłaszanych zawodników była w dużej mierze dowolna, co doprowadzało do sytuacji, gdy przy braku serii kwalifikacyjnej, do pierwszej serii zawodów zgłaszało się nawet około stu skoczków. W tamtym czasie kalendarz zawodów CoC był bardziej obszerny niż PŚ i podzielony na trzy strefy: środkowoeuropejską, skandynawską i amerykańsko-azjatycką, a konkursy CoC mogły się odbywać w dwóch miejscach jednocześnie[4].

Koordynatorzy FIS[edytuj | edytuj kod]

Zwycięzcy[edytuj | edytuj kod]

Sezon 1. miejsce 2. miejsce 3. miejsce
1991/1992 Austria Andi Rauschmeier Austria Franz Neuländtner Niemcy Remo Lederer
1992/1993 Austria Franz Neuländtner Austria Christian Moser Norwegia Knut Müller
1993/1994 Niemcy Ralf Gebstedt Niemcy Ronny Hornschuh Austria Klaus Huber
1994/1995 Finlandia Olli Happonen Austria Martin Höllwarth Finlandia Risto Jussilainen
1995/1996 Norwegia Stein Henrik Tuff Austria Michael Kury Niemcy Hansjörg Jäkle
1996/1997 Norwegia Hein-Arne Mathiesen Norwegia Simen Berntsen Czechy Roman Křenek
1997/1998 Niemcy Alexander Herr Austria Falko Krismayr Słowenia Damjan Fras
1998/1999 Niemcy Roland Audenrieth Norwegia Marius Småriset Norwegia Wilhelm Brenna
1999/2000 Niemcy Dirk Else Niemcy Georg Späth Niemcy Dennis Störl
2000/2001 Finlandia Akseli Lajunen Niemcy Christoph Grillhösl Finlandia Lassi Huuskonen
2001/2002 Niemcy Michael Neumayer Finlandia Janne Ylijärvi Niemcy Jörg Ritzerfeld
2002/2003 Austria Stefan Thurnbichler Norwegia Morten Solem Niemcy Michael Möllinger
2003/2004 Norwegia Olav Magne Dønnem Austria Balthasar Schneider Austria Stefan Kaiser
2004/2005 Norwegia Anders Bardal Austria Balthasar Schneider Austria Stefan Thurnbichler
2005/2006 Norwegia Anders Bardal Norwegia Morten Solem Austria Mathias Hafele
2006/2007 Austria Balthasar Schneider Norwegia Morten Solem Austria Stefan Thurnbichler
2007/2008 Austria Stefan Thurnbichler Austria Bastian Kaltenböck Norwegia Lars Bystøl
2008/2009 Austria Stefan Thurnbichler Czechy Lukáš Hlava Niemcy Christian Ulmer
2009/2010 Austria David Unterberger Austria Michael Hayböck Austria Manuel Fettner
2010/2011 Słowenia Rok Zima Austria Mario Innauer Niemcy Andreas Wank
2011/2012 Norwegia Andreas Stjernen Norwegia Kenneth Gangnes Austria Michael Hayböck
2012/2013 Słowenia Anže Semenič Norwegia Fredrik Bjerkeengen Słowenia Matic Benedik
2013/2014 Austria Manuel Fettner Słowenia Nejc Dežman Słowenia Rok Justin
2014/2015 Słowenia Anže Semenič Norwegia Kenneth Gangnes Słowenia Miran Zupančič
2015/2016 Norwegia Tom Hilde Austria Clemens Aigner Niemcy Karl Geiger
2016/2017 Austria Clemens Aigner Słowenia Miran Zupančič Słowenia Nejc Dežman
2017/2018 Norwegia Marius Lindvik Niemcy Andreas Wank Niemcy David Siegel
2018/2019 Austria Clemens Aigner Polska Aleksander Zniszczoł Norwegia Marius Lindvik
2019/2020 Austria Clemens Leitner Austria Clemens Aigner Japonia Taku Takeuchi
2020/2021 Austria Markus Schiffner Austria Ulrich Wohlgenannt Austria Manuel Fettner
2021/2022 Austria Thomas Lackner Norwegia Joacim Ødegård Bjøreng Austria Ulrich Wohlgenannt
2022/2023 Norwegia Benjamin Østvold Norwegia Fredrik Villumstad Norwegia Sondre Ringen
2023/2024

Najwięcej zwycięstw w konkursach Pucharu Kontynentalnego[edytuj | edytuj kod]

Stan po zakończeniu sezonu 2016/2017. Uwzględniono zawodników z co najmniej sześcioma zwycięstwami.
Wliczone są zwycięstwa w zawodach letnich w latach 1996–2001 oraz wszystkie zwycięstwa w konkursach zimowych. Opracowano na podstawie[5].

Miejsce Imię i nazwisko Kraj Wygrane
Zima Lato Suma
1. Manuel Fettner  Austria 20 20
2. Stefan Thurnbichler  Austria 17 1 18
3. Anders Bardal  Norwegia 12 12
Martin Höllwarth  Austria 12 12
Reinhard Schwarzenberger  Austria 12 12
6. Michael Hayböck  Austria 11 11
7. Janne Happonen  Finlandia 10 1 11
Toni Nieminen  Finlandia 10 1 11
9. Bastian Kaltenböck  Austria 9 9
10. Stephan Hocke  Niemcy 8 1 9
Morten Solem  Norwegia 8 1 9
12. Clemens Aigner  Austria 8 8
Wilhelm Brenna  Norwegia 8 8
Ronny Hornschuh  Niemcy 8 8
Rok Justin  Słowenia 8 8
Wolfgang Loitzl  Austria 8 8
Anže Semenič  Słowenia 8 8
Andreas Widhölzl  Austria 8 8
19. Kazuyoshi Funaki  Japonia 5 3 8
Robert Kranjec  Słowenia 5 3 8
Miejsce Imię i nazwisko Kraj Wygrane
Zima Lato Suma
21. Alexander Herr  Niemcy 7 7
Michael Kury  Austria 7 7
Thomas Lobben  Norwegia 7 7
24. Akira Higashi  Japonia 6 6
Tami Kiuru  Finlandia 6 6
Stefan Kraft  Austria 6 6
Robert Křenek  Czechy 6 6
Maximilian Mechler  Niemcy 6 6
Roland Müller  Austria 6 6
Balthasar Schneider  Austria 6 6
Andreas Stjernen  Norwegia 6 6
David Unterberger  Austria 6 6
Arve Vorvik  Norwegia 6 6
Janne Ylijärvi  Finlandia 6 6
35. Stein Henrik Tuff  Norwegia 5 1 6
36. Masahiko Harada  Japonia 4 2 6
Georg Späth  Niemcy 4 2 6
38. Adam Małysz  Polska 3 3 6
Martin Schmitt  Niemcy 3 3 6

Najmłodsi zwycięzcy konkursów Pucharu Kontynentalnego[edytuj | edytuj kod]

Stan po zakończeniu sezonu 2016/2017. Uwzględniono zawodników poniżej 17. roku życia[a].
Opracowano na podstawie[6][7][8] oraz biografii poszczególnych zawodników[9].

Miejsce Imię i nazwisko Kraj Data urodzenia Data 1. zwycięstwa Miejsce Wiek
1. Juha-Matti Ruuskanen  Finlandia 24 lipca 1984 11 grudnia 1999 Trondheim 15 lat 4 m. 17 d.
2. Mario Stecher  Austria 17 lipca 1977 29 grudnia 1992[10] Sankt Aegyd 15 lat 5 m. 12 d.
3. Manuel Fettner  Austria 17 czerwca 1985 2 stycznia 2001 Innsbruck 15 lat 6 m. 16 d.
4. Anže Lanišek  Słowenia 20 kwietnia 1996 29 stycznia 2012 Bischofshofen 15 lat 9 m. 9 d.
5. Brendan Doran  Stany Zjednoczone 17 marca 1979 11 lub 12 lutego 1995 Westby 15 lat 10 m. 25/26 d.
6. Primož Urh-Zupan  Słowenia 22 stycznia 1983 26 grudnia 1998 Sankt Moritz 15 lat 11 m. 4 d.
7. Wojciech Skupień  Polska 9 marca 1976 23 lutego 1992[11] Szczyrk 15 lat 11 m. 14 d.
8. Stefan Kaiser  Austria 15 lutego 1983 30 stycznia 1999 Saalfelden am Steinernen Meer 15 lat 11 m. 15 d.
9. Stefan Thurnbichler  Austria 2 marca 1984 8 marca 2000 Zaō 16 lat 0 m. 6 d.
10. Thomas Morgenstern  Austria 30 października 1986 15 grudnia 2002 Lahti 16 lat 1 m. 15 d.
11. Primož Roglič  Słowenia 29 października 1989 7 stycznia 2006 Planica 16 lat 2 m. 9 d.
12. Wilhelm Brenna  Norwegia 8 października 1979 22 marca 1996 Örnsköldsvik 16 lat 5 m. 14 d.
13. Robert Kranjec  Słowenia 16 lipca 1981 8 lutego 1998 Westby 16 lat 6 m. 23 d.
14. Andreas Küttel  Szwajcaria 25 kwietnia 1979 18 lutego 1996 Gallio 16 lat 9 m. 24 d.
15. Grzegorz Miętus  Polska 20 lutego 1993 20 grudnia 2009 Otepää 16 lat 10 m. 0 d.
16. Sami Nieminen  Finlandia 20 marca 1977 20 lutego 1994 Iron Mountain 16 lat 11 m. 0 d.
Lukas Müller  Austria 14 marca 1992 14 lutego 2009 Iron Mountain 16 lat 11 m. 0 d.
18. Grega Lang  Słowenia 16 marca 1981 21 lutego 1998 Willingen 16 lat 11 m. 5 d.
19. Kenshirō Itō  Japonia 8 stycznia 1990 15 grudnia 2006 Rovaniemi 16 lat 11 m. 7 d.
20. Primož Peterka  Słowenia 28 lutego 1979 11 lutego 1996 Westby 16 lat 11 m. 14 d.
Maxime Belleville  Francja 23 lutego 1981 6 lutego 1998 Villach 16 lat 11 m. 14 d.

Najstarsi zwycięzcy konkursów Pucharu Kontynentalnego[edytuj | edytuj kod]

Stan na 7 grudnia 2019. Uwzględniono zawodników powyżej 30. roku życia[a].
Opracowano na podstawie[6][12] oraz biografii poszczególnych zawodników[9].

Miejsce Imię i nazwisko Kraj Data urodzenia Data ostatniego
zwycięstwa
Miejsce Wiek
1. Takanobu Okabe  Japonia 26 października 1970 11 stycznia 2009 Sapporo 38 lat 2 m. 16 d.
2. Akira Higashi  Japonia 7 stycznia 1972 10 stycznia 2010 Sapporo 38 lat 0 m. 3 d.
3. Robert Kranjec  Słowenia 16 lipca 1981 28 stycznia 2018 Sapporo 36 lat 6 m. 12 d.
4. Martin Schmitt  Niemcy 29 stycznia 1978 28 grudnia 2012 Engelberg 34 lat 10 m. 29 d.
5. Wolfgang Loitzl  Austria 13 stycznia 1980 20 lutego 2014 Seefeld 34 lat 1 m. 7 d.
6. Martin Höllwarth  Austria 13 kwietnia 1974 19 stycznia 2008 Brotterode 33 lat 9 m. 6 d.
7. Bjørn Einar Romøren  Norwegia 1 kwietnia 1981 9 marca 2014 Zakopane 32 lat 11 m. 8 d.
8. Manuel Fettner  Austria 17 czerwca 1985 11 marca 2018 Zakopane 32 lat 8 m. 22 d.
9. Masahiko Harada  Japonia 9 maja 1968 14 stycznia 2001 Sapporo 32 lat 8 m. 5 d.
10. Taku Takeuchi  Japonia 20 maja 1987 7 grudnia 2019 Vikersund 32 lat 6 m. 17 d.
11. Robert Mateja  Polska 5 października 1974 11 marca 2007 Vikersund 32 lat 5 m. 6 d.
12. Jin’ya Nishikata  Japonia 4 grudnia 1968 14 marca 2001 Zaō 32 lat 3 m. 10 d.
13. Adam Małysz  Polska 3 grudnia 1977 27 lutego 2010 Wisła 32 lat 2 m. 24 d.
14. Kenji Suda  Japonia 26 lutego 1966 8 marca 1998 Sapporo 32 lat 0 m. 10 d.
15. Roar Ljøkelsøy  Norwegia 31 maja 1976 9 marca 2008 Trondheim 31 lat 9 m. 6 d.
16. Jaroslav Sakala  Czechy 14 lipca 1969 11 marca 2001 Harrachov 31 lat 7 m. 25 d.
17. Christof Duffner  Niemcy 16 grudnia 1971 25 stycznia 2003 Titisee-Neustadt 31 lat 1 m. 9 d.
18. Wojciech Skupień  Polska 9 marca 1976 12 stycznia 2007 Sapporo 30 lat 10 m. 3 d.
19. Jakub Janda  Czechy 27 kwietnia 1978 1 lutego 2009 Titisee-Neustadt 30 lat 9 m. 5 d.
20. Jernej Damjan  Słowenia 28 maja 1983 13 grudnia 2013 Rena 30 lat 6 m. 15 d.
21. Tom Hilde  Norwegia 22 września 1987 19 stycznia 2018 Bischofshofen 30 lat 3 m. 19 d.
22. Hansjörg Jäkle  Niemcy 19 października 1971 2 marca 2002 Schönwald 30 lat 3 m. 14 d.
23. Jan Matura  Czechy 29 stycznia 1980 21 lutego 2010 Brotterode 30 lat 0 m. 23 d.
24. Andreas Wank  Niemcy 18 lutego 1988 3 marca 2018 Rena 30 lat 0 m. 13 d.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Klasyfikacja może być niepełna z powodu braku informacji na temat dat urodzenia następujących zawodników, którzy wygrywali w swojej karierze co najmniej jeden konkurs PK: Peter Berger, Juho Forsman, Hakon Johnsen, Roland Wakolm.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Zawodnicy z prawem startu w Pucharze Kontynentalnym. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2017-01-24]. (pol.).
  2. Andrzej Mysiak: Nowy format konkursów lotów zatwierdzony. skokinarciarskie.pl, 2014-06-05. [dostęp 2015-08-19].
  3. Kwoty startowe w Pucharze Kontynentalnym. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2017-01-24]. (pol.).
  4. Joanna Pyrek: Skoki narciarskie – Zasady CoC. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2012-12-06].
  5. SJ_20120415. skisprungschanzen.com, 2012-04-15. s. 31, 35–38, 43. [dostęp 2012-12-06]. (ang.).
  6. a b SJ_20120415. skisprungschanzen.com, 2012-04-15. s. 31, 35–43. [dostęp 2012-12-06]. (ang.).
  7. FIS-Ski – Younger / Older winner – younger. fis-ski.com. [dostęp 2012-12-06]. (ang.).
  8. Adam Kwieciński: Wyniki zawodów. [dostęp 2014-03-18].
  9. a b FIS-ski – Biographies. fis-ski.com. [dostęp 2012-12-06]. (ang.).
  10. Adam Kwieciński: St. Aegyd AUT 1992.12.29 EC. [dostęp 2014-03-18].
  11. Adam Kwieciński: Szczyrk POL 1992.02.23 EC. [dostęp 2014-03-18].
  12. FIS-Ski – Younger / Older winner – older. fis-ski.com. [dostęp 2012-12-06]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Artykuł zawiera udostępnione na licencji GNU FDL treści pochodzące z serwisu Skokinarciarskie.pl