Witowt Putna: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
Addbot (dyskusja | edycje)
748 218 edycji
m Bot: Przenoszę linki interwiki (6) do Wikidata, są teraz dostępne do edycji na d:q2996026
Linia 3: Linia 3:


== Biografia ==
== Biografia ==
Urodzony w rodzinie chłopskiej. Ukończył w [[Ryga|Rydze]] szkołę handlową i zawodowo-rzemieślniczą. W ruchu rewolucyjnym od młodych lat. W 1913 aresztowany za propagandę [[Komunizm|komunistyczną]].
Urodzony w rodzinie chłopskiej. Ukończył w [[Ryga|Rydze]] szkołę handlową i zawodowo-rzemieślniczą. W ruchu rewolucyjnym od młodych lat. W 1913 aresztowany za propagandę rewolucyjną.


W 1915 został powołany do armii carskiej. W 1917 ukończył szkołę chorążych, awansując do stopnia [[chorąży|chorążego]]. Dowodził batalionem na froncie. Członek [[Socjaldemokratyczna Partia Robotnicza Rosji|Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej Rosji]] do 1918. Prowadził rewolucyjną działalność wśród żołnierzy 12. Armii. W kwietniu 1918 dobrowolnie wstąpił do [[Gwardia Czerwona (Rosja)|Czerwonej Gwardii]]. Od maja 1918 komendant Komendy Powiatowej w [[Witebsk]]u.
W 1915 został powołany do armii carskiej. W 1917 ukończył szkołę chorążych, awansując do stopnia [[chorąży|chorążego]]. Dowodził batalionem na froncie. Członek [[Socjaldemokratyczna Partia Robotnicza Rosji|Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej Rosji]] do 1918. Prowadził rewolucyjną działalność wśród żołnierzy 12. Armii. W kwietniu 1918 wstąpił do [[Gwardia Czerwona (Rosja)|Czerwonej Gwardii]]. Od maja 1918 komendant Komendy Powiatowej w [[Witebsk]]u.


Od września 1918 do maja 1919 komisarz 1. Smoleńskiej (później 26) Dywizji Strzelców (DS), od maja 1919 dowódca 228. Karelskiego Pułku Strzeleckiego, od lipca dowódca 2. Brygady Strzelców w 26. DS, od grudnia 1919 dowódca 27. DS. Walczył na Froncie Wschodnim, gdzie jego dywizja odznaczyła się w walkach i uzyskała miano "żelaznej", i na Froncie Zachodnim w [[wojna polsko-bolszewicka|wojnie polsko-bolszewickiej 1920]]. W wojnie z Polską Putna zdobył sławę jednego z najlepszych dowódców dywizji w [[Armia Czerwona|Armii Czerwonej]]. Dzięki jego umiejętnościom i działaniom resztki wojsk 16. i 3. Armii sowieckich uniknęły zniszczenia i przerwały okrążenie pod [[Białystok|Białymstokiem]], po czym wycofały się na wschód. Brał udział w likwidacji [[Powstanie w Kronsztadzie|powstania marynarzy w Kronsztadzie]] i walkach z przy ujściu [[Wołga|Wołgi]]. Po ukończeniu Wyższych Kursów Akademickich w 1923 komendant i komisarz 2. Moskiewskiej Szkoły Piechoty. W 1923 związał się z opozycją [[Trockizm|trockistowską]]. Później z nią zerwał. W latach 1924–1927 służył w sztabie i centralnych zarządach Robotniczo-Chłopskiej Armii Czerwonej (RChACz), dowodził korpusem. W. 1927–1931 [[attaché]] wojskowy w [[Japonia|Japonii]]. W latach 1931–1934 dowódca korpusu, później dowódca Nadmorskiej Grupy Wojsk na Dalekim Wschodzie. W l 1934–1935 attaché wojskowy w [[Wielka Brytania|Wielkiej Brytanii]]. W 1935 został mianowany komkorem.
Od września 1918 do maja 1919 komisarz 1. Smoleńskiej (później 26) Dywizji Strzelców (DS), od maja 1919 dowódca 228. Karelskiego Pułku Strzeleckiego, od lipca dowódca 2. Brygady Strzelców w 26. DS, od grudnia 1919 dowódca 27. DS. Walczył na Froncie Wschodnim, gdzie jego dywizja odznaczyła się w walkach i uzyskała miano "żelaznej", i na Froncie Zachodnim w [[wojna polsko-bolszewicka|wojnie polsko-bolszewickiej 1920]]. W wojnie z Polską Putna zdobył sławę jednego z najlepszych dowódców dywizji w [[Armia Czerwona|Armii Czerwonej]]. Dzięki jego umiejętnościom i działaniom resztki wojsk 16. i 3. Armii sowieckich uniknęły zniszczenia i przerwały okrążenie pod [[Białystok|Białymstokiem]], po czym wycofały się na wschód. Brał udział w likwidacji [[Powstanie w Kronsztadzie|powstania marynarzy w Kronsztadzie]] i walkach z przy ujściu [[Wołga|Wołgi]]. Po ukończeniu Wyższych Kursów Akademickich w 1923 komendant i komisarz 2. Moskiewskiej Szkoły Piechoty. W 1923 związał się z opozycją [[Trockizm|trockistowską]]. Później z nią zerwał. W latach 1924–1927 służył w sztabie i centralnych zarządach Robotniczo-Chłopskiej Armii Czerwonej (RChACz), dowodził korpusem. W. 1927–1931 [[attaché]] wojskowy w [[Japonia|Japonii]]. W latach 1931–1934 dowódca korpusu, później dowódca Nadmorskiej Grupy Wojsk na Dalekim Wschodzie. W l 1934–1935 attaché wojskowy w [[Wielka Brytania|Wielkiej Brytanii]]. W 1935 został mianowany komkorem.
Linia 19: Linia 19:
{{DEFAULTSORT:Putna, Witowt}}
{{DEFAULTSORT:Putna, Witowt}}


[[Kategoria:Bolszewicy]]
[[Kategoria:Czerwoni (wojna domowa w Rosji)]]
[[Kategoria:Komkorowie]]
[[Kategoria:Komkorowie]]
[[Kategoria:Litewscy komuniści]]
[[Kategoria:Litewscy komuniści]]
Linia 25: Linia 27:
[[Kategoria:Radzieccy attachés wojskowi]]
[[Kategoria:Radzieccy attachés wojskowi]]
[[Kategoria:Straceni przez rozstrzelanie]]
[[Kategoria:Straceni przez rozstrzelanie]]
[[Kategoria:Ofiary wielkiego terroru w ZSRR]]
[[Kategoria:Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona bolszewicka)]]
[[Kategoria:Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona bolszewicka)]]
[[Kategoria:Urodzeni w 1893]]
[[Kategoria:Urodzeni w 1893]]

Wersja z 22:18, 24 kwi 2013

Witowt Putna

Witowt Kazimirowicz Putna (ros. Витовт Казимирович Путна; lit. Vytautas Putna; ur. 12 kwietnia 1893 w Mackėnai w obecnym rejonie malackim, zm. 11 czerwca 1937 w Moskwie) – komkor Armii Czerwonej.

Biografia

Urodzony w rodzinie chłopskiej. Ukończył w Rydze szkołę handlową i zawodowo-rzemieślniczą. W ruchu rewolucyjnym od młodych lat. W 1913 aresztowany za propagandę rewolucyjną.

W 1915 został powołany do armii carskiej. W 1917 ukończył szkołę chorążych, awansując do stopnia chorążego. Dowodził batalionem na froncie. Członek Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej Rosji do 1918. Prowadził rewolucyjną działalność wśród żołnierzy 12. Armii. W kwietniu 1918 wstąpił do Czerwonej Gwardii. Od maja 1918 komendant Komendy Powiatowej w Witebsku.

Od września 1918 do maja 1919 komisarz 1. Smoleńskiej (później 26) Dywizji Strzelców (DS), od maja 1919 dowódca 228. Karelskiego Pułku Strzeleckiego, od lipca dowódca 2. Brygady Strzelców w 26. DS, od grudnia 1919 dowódca 27. DS. Walczył na Froncie Wschodnim, gdzie jego dywizja odznaczyła się w walkach i uzyskała miano "żelaznej", i na Froncie Zachodnim w wojnie polsko-bolszewickiej 1920. W wojnie z Polską Putna zdobył sławę jednego z najlepszych dowódców dywizji w Armii Czerwonej. Dzięki jego umiejętnościom i działaniom resztki wojsk 16. i 3. Armii sowieckich uniknęły zniszczenia i przerwały okrążenie pod Białymstokiem, po czym wycofały się na wschód. Brał udział w likwidacji powstania marynarzy w Kronsztadzie i walkach z przy ujściu Wołgi. Po ukończeniu Wyższych Kursów Akademickich w 1923 komendant i komisarz 2. Moskiewskiej Szkoły Piechoty. W 1923 związał się z opozycją trockistowską. Później z nią zerwał. W latach 1924–1927 służył w sztabie i centralnych zarządach Robotniczo-Chłopskiej Armii Czerwonej (RChACz), dowodził korpusem. W. 1927–1931 attaché wojskowy w Japonii. W latach 1931–1934 dowódca korpusu, później dowódca Nadmorskiej Grupy Wojsk na Dalekim Wschodzie. W l 1934–1935 attaché wojskowy w Wielkiej Brytanii. W 1935 został mianowany komkorem.

W okresie czystek stalinowskich w Armii Czerwonej aresztowany w 1937 pod zarzutem "udziału w antyradzieckiej organizacji terrorystycznej". Sądzony razem z Michaiłem Tuchaczewskim. Stracony 11 czerwca 1937. Rehabilitowany w 1956.

Trzykrotnie odznaczony Orderem Czerwonego Sztandaru.

Literatura

  • Bolszaja Sowietskaja Encyklopedia, t. 21 Moskwa 1975
  • J. Odziemkowski, Leksykon wojny polsko rosyjskiej 1919-1920, Oficyna Wydawnicza RYTM, Warszawa 2004 ISBN 83-7399-096-8
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Witowt_Putna&oldid=36262631”