Mudéjar: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
drobne |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Plik:Catedral de Teruel.jpg|thumb|Katedra w Teruel zbudowana w stylu ''mudejar'']] |
[[Plik:Catedral de Teruel.jpg|thumb|Katedra w Teruel zbudowana w stylu ''mudejar'']][[Plik:Torre de la iglesia del Salvador 3.jpg|thumb|150 px|left|Wieża kościoła San Salvador w [[Teruel]]]] |
||
'''Mudejar''' (z [[język arabski|arab.]] مدجن ''mudadżdżan'', ''ten, który mógł zostać w Hiszpanii'') – styl w hiszpańskiej [[architektura|architekturze]] i sztuce, który rozwinął się z połączenia elementów [[architektura islamu|islamskich]] i chrześcijańskich ([[architektura romańska|romańskich]] i [[architektura gotycka|gotyckich]]). [[Mudejarowie|Mudejarami]] nazywano [[Maurowie|Maurów]] żyjących na ziemiach znajdujacych się pod władzą chrześcijan; było wśród nich wielu rzemieślników, którzy przyczynili się do powstania nowego stylu. |
'''Mudejar''' (z [[język arabski|arab.]] مدجن ''mudadżdżan'', ''ten, który mógł zostać w Hiszpanii'') – styl w hiszpańskiej [[architektura|architekturze]] i sztuce, który rozwinął się z połączenia elementów [[architektura islamu|islamskich]] i chrześcijańskich ([[architektura romańska|romańskich]] i [[architektura gotycka|gotyckich]]). [[Mudejarowie|Mudejarami]] nazywano [[Maurowie|Maurów]] żyjących na ziemiach znajdujacych się pod władzą chrześcijan; było wśród nich wielu rzemieślników, którzy przyczynili się do powstania nowego stylu. |
||
Wersja z 01:38, 25 paź 2013
Mudejar (z arab. مدجن mudadżdżan, ten, który mógł zostać w Hiszpanii) – styl w hiszpańskiej architekturze i sztuce, który rozwinął się z połączenia elementów islamskich i chrześcijańskich (romańskich i gotyckich). Mudejarami nazywano Maurów żyjących na ziemiach znajdujacych się pod władzą chrześcijan; było wśród nich wielu rzemieślników, którzy przyczynili się do powstania nowego stylu.
Styl mudejar pojawił się w XII wieku i przetrwał do XVII wieku. Największy jego rozkwit nastąpił w okresie gotyku (XV–XVI w.). Jego cechy charakterystyczne to bogactwo dekoracji ornamentalnych wykonywanych w stiuku, drewnie i cegle, którymi pokrywano płaszczyzny tak, by ściany przypominały haftowane lub tkane draperie. Unikano za to przedstawień postaci ludzkich lub zwierzęcych. Wykorzystywano łuki typowe dla architektury mauretańskiej. Pomieszczenia przykrywano stropami kasetonowymi i sklepieniami stalaktytowymi. Stosowano również azulejos.
Wybrane zabytki
- kościoły Santa María la Blanca i San Benito w Toledo;
- Alkazar w Sewilli;
- Kościół Bożego Ciała w Segowii;
- zespół architektoniczny miasta i prowincji Teruel w Aragonii, najlepszy przykład tzw. aragońskiej odmiany mudejar, wpisany na listę UNESCO.
Zobacz też
Bibliografia
- Jean Babelon: Sztuka hiszpańska. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1974, s. 43-54.
- Słownik terminów artystycznych i architektonicznych. Wydawnictwo Naukowe PWN, 2011, s. 271–272, seria: Historia Sztuki. Biblioteka Gazety Wyborczej. ISBN 978-83-62095-59-9.