Edward Seaga: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Addbot (dyskusja | edycje)
m Bot: Przenoszę 13 linków interwiki do Wikidata, znajdziesz je teraz w zasobie d:q470950
m MalarzBOT: przenosiny kategorii Odznaczeni Orderem Orła Azteków do Odznaczeni Orderem Orła Azteckiego
Linia 36: Linia 36:
{{DEFAULTSORT:Seaga, Edward}}
{{DEFAULTSORT:Seaga, Edward}}
[[Kategoria:Premierzy Jamajki]]
[[Kategoria:Premierzy Jamajki]]
[[Kategoria:Odznaczeni Orderem Orła Azteków]]
[[Kategoria:Odznaczeni Orderem Orła Azteckiego]]
[[Kategoria:Odznaczeni Orderem Wyzwoliciela]]
[[Kategoria:Odznaczeni Orderem Wyzwoliciela]]
[[Kategoria:Odznaczeni Orderem Zasługi Republiki Federalnej Niemiec]]
[[Kategoria:Odznaczeni Orderem Zasługi Republiki Federalnej Niemiec]]

Wersja z 00:32, 29 lip 2014

Edward Seaga
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

28 maja 1930
Boston

Data śmierci

28 maja 2019

Jamajka Premier Jamajki
Okres

od 1 listopada 1980
do 10 lutego 1989

Przynależność polityczna

Jamajska Partia Pracy

Poprzednik

Michael Manley

Następca

Michael Manley

Odznaczenia
Order Narodu (Jamajka) Medal Geum-gwan (Korea) Krzyż Wielki Specjalnego Wykonania Orderu Zasługi RFN Wstęga Kategorii Specjalnej Orderu Orła Azteckiego (Meksyk) Wielki Łańcuch Orderu Oswobodziciela (Wenezuela)

Edward Philip George Seaga (ur. 28 maja 1930 w Bostonie) – polityk jamajski, premier kraju i przywódca Jamajskiej Partii Pracy.

Biografia

Urodził się w USA, w rodzinie jamajskiej o korzeniach szkockich i libańskich. W 1952 ukończył socjologię na Harvardzie. W latach 50. zrezygnował z obywatelstwa amerykańskiego i osiadł na Jamajce, gdzie zajmował się pracą naukową; badał ślady dawnych kultur afrykańskich na Jamajce, poświęcił tej problematyce kilka książek. Rozpoczął także aktywność polityczną w szeregach Jamajskiej Partii Pracy (Jamaica Labour Party – JLP). W 1959 po raz pierwszy zasiadł w parlamencie; w pierwszym rządzie niepodległej Jamajki został ministrem ds. rozwoju i opieki społecznej (1962). W 1967 przeszedł na stanowisko ministra finansów i planowania, przeprowadził reformy podatkowe oraz powołał nowe instytucje rządowe zajmujące się finansami. Od 1972 pracował w międzynarodowych instytucjach finansowych (MBOR, MFW).

W 1974 stanął na czele JLP. Jako lider partii reprezentował poglądy prawicowe, był rzecznikiem współpracy z USA. Podkreślał także niepodległość Jamajki jako szczególną wartość w kolejnych kampaniach; odniósł zdecydowane zwycięstwo w wyborach parlamentarnych w październiku 1980 i 1 listopada 1980 został zaprzysiężony na premiera, zastępując Michaela Manleya; we własnym gabinecie objął dodatkowo kierownictwo resortów finansów i planowania oraz energetyki, bogactw naturalnych i górnictwa. Jako szef rządu wprowadził w życie idee zbliżenia z USA, był jednym z pierwszych polityków przyjętych przez Ronalda Reagana po jego zwycięstwie w wyborach prezydenckich. Oskarżył Kubę o udzielanie azylu przestępcom jamajskim i pod tym pretekstem zerwał stosunki dyplomatyczne. Poparł amerykańską interwencję na Grenadzie jesienią 1983, czym naraził się opozycji; cieszył się jednak dużą popularnością, co wykorzystał rozpisując przedterminowe wybory parlamentarne (15 grudnia 1983), które JLP wygrała zdecydowanie wobec bojkotu opozycji.

Wkrótce jego popularność zaczęła słabnąć. Nie następował zapowiadany wzrost gospodarczy; oszczędnościowa polityka gospodarcza doprowadziła do protestów związków zawodowych, wreszcie zamieszek w 1987 i 1988. Brak oczekiwanej reakcji ze strony rządu po przejściu huraganu Gilbert we wrześniu 1988 ostatecznie zadecydował o porażce JLP w wyborach 9 lutego 1989. Władzę odzyskała Ludowa Partia Narodowa, a jej przywódca Manley ponownie objął funkcję premiera.

W kolejnych latach Seaga pozostawał liderem opozycji. Wycofał się z życia politycznego w styczniu 2005, kończąc tym samym symbolicznie erę polityków, aktywnych jeszcze przed uzyskaniem przez Jamajkę niepodległości.

Bibliografia