Michał Issajewicz: Różnice pomiędzy wersjami

Michał Issajewicz
"Miś"
	Major
Data i miejsce urodzenia	18 sierpnia 1921 ; Baranowicze
Data i miejsce śmierci	4 marca 2012 ; Warszawa Polska
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Krajowa
Jednostki	Agat (AK); Batalion Parasol
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa, Powstanie warszawskie
	Odznaczenia

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 13:43, 20 sie 2014

Michał Issajewicz ps. Miś (ur. 18 sierpnia 1921 w Baranowiczach, zm. 4 marca 2012 w Warszawie) – major Wojska Polskiego, żołnierz Armii Krajowej i więzień obozu koncentracyjnego Stutthof w czasie II wojny światowej.

W 1940 r. zaprzysiężony jako żołnierz Związku Walki Zbrojnej, został w czerwcu tr. aresztowany przez NKWD i był przez rok więziony w Baranowiczach. Uwolniony w końcu czerwca 1941 r., po wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej, był następnie deportowany przez Niemców na roboty przymusowe do Królewca.

W 1943 r. znalazł się w Warszawie, gdzie nawiązał kontakty z podziemiem. Został członkiem Zgrupowania "Agat", a następnie Batalionu "Parasol". Uczestniczył w udanym zamachu na Franza Kutscherę - dowódcę SS i policji na dystrykt warszawski Generalnego Gubernatorstwa, dokonanym 1 lutego 1944 r. w okupowanej Warszawie.

W czasie akcji Issajewicz był kierowcą wozu Adler-Triumph-Junior i trzecim wykonawcą (pistolet Parabellum, granaty). To właśnie on zajechał drogę samochodowi Kutschery umożliwiając ostrzelanie go, a następnie wysiadł z samochodu i dobił poruszającego się jeszcze dowódcę SS, sam jednocześnie doznając niegroźnego postrzału w głowę. Został za to odznaczony Krzyżem Walecznych, a później Orderem Virtuti Militari.

Aresztowany w kilka tygodni później przez Niemców i osadzony w więzieniu na Pawiaku, nie został jednak rozpoznany jako uczestnik zamachu na Kutscherę. 24 maja 1944 r. wywieziono go do KL Stutthof wraz z pierwszym transportem 859 więźniów z Warszawy (otrzymał nr obozowy 36127). W obozie koncentracyjnym kontynuował działalność konspiracyjną, brał udział w przygotowaniach do powstania, prowadzonych przez akowców i jeńców sowieckich i ostatecznie zaniechanych (większość więźniów zginęłaby w czasie walk).

Po wojnie działał w środowisku byłych żołnierzy "Parasola" przy Związku Bojowników o Wolność i Demokrację (w latach 1974-1979 był członkiem Prezydium Rady Naczelnej ZBoWiD) oraz jako wychowawca w Szczepie 208 Warszawskich Drużyn Harcerskich i Zuchowych im. Batalionu "Parasol". W maju 1947 odznaczony Orderem Krzyża Grunwaldu III klasy^[1].

Zmarł po długiej i ciężkiej chorobie. Pochowany został 12 marca 2012 r. na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie^[2].

Ordery i odznaczenia

Bibliografia

↑ http://monitorpolski.gov.pl/MP/1947/s/78/516
↑ Pożegnaliśmy Michała Issajewicza ps. „Miś”. [dostęp 2012-03-12]. (pol.).

[1] ttp://monitorpolski.gov.pl/MP/1947/s/78/516

[2] Pożegnaliśmy Michała Issajewicza ps. „Miś”. [dostęp 2012-03-12]. (pol.).

[1]

[2]

@@ Linia 28: / Linia 28: @@
 W [[1943]] r. znalazł się w Warszawie, gdzie nawiązał kontakty z podziemiem. Został członkiem [[Agat (AK)|Zgrupowania "Agat"]], a następnie [[batalion Parasol|Batalionu "Parasol"]]. Uczestniczył w udanym zamachu na [[Franz Kutschera|Franza Kutscherę]] - [[Dowódca SS i Policji|dowódcę SS i policji]] na [[dystrykt warszawski]] [[Generalne Gubernatorstwo|Generalnego Gubernatorstwa]], dokonanym [[1 lutego]] [[1944]] r. w [[okupacja wojenna|okupowanej]] [[Warszawa|Warszawie]].
-W czasie akcji Issajewicz był kierowcą wozu [[Adler (motoryzacja)|Adler-Triumph-Junior]] i trzecim wykonawcą ([[Pistolet P08 Parabellum|pistolet Parabellum]], granaty). To właśnie on zajechał drogę samochodowi Kutschery umożliwiając ostrzelanie go, a następnie wysiadł z samochodu i dobił poruszającego się jeszcze dowódcę SS, sam jednocześnie doznając niegroźnego postrzału w głowę. Został za to odznaczony Krzyżem Walecznych a później Orderem Virtuti Militari.
+W czasie akcji Issajewicz był kierowcą wozu [[Adler (motoryzacja)|Adler-Triumph-Junior]] i trzecim wykonawcą ([[Pistolet P08 Parabellum|pistolet Parabellum]], granaty). To właśnie on zajechał drogę samochodowi Kutschery umożliwiając ostrzelanie go, a następnie wysiadł z samochodu i dobił poruszającego się jeszcze dowódcę SS, sam jednocześnie doznając niegroźnego postrzału w głowę. Został za to odznaczony Krzyżem Walecznych, a później Orderem Virtuti Militari.
 Aresztowany w kilka tygodni później przez Niemców i osadzony w więzieniu na [[Pawiak]]u, nie został jednak rozpoznany jako uczestnik zamachu na Kutscherę. [[24 maja]] [[1944]] r. wywieziono go do [[Stutthof (KL)|KL Stutthof]] wraz z pierwszym transportem 859 więźniów z Warszawy (otrzymał nr obozowy 36127). W obozie koncentracyjnym kontynuował działalność konspiracyjną, brał udział w przygotowaniach do powstania, prowadzonych przez akowców i jeńców sowieckich i ostatecznie zaniechanych (większość więźniów zginęłaby w czasie walk).