Kościół św. Antoniego Padewskiego w Ligocie Górnej

Kościół św. Antoniego Padewskiego w Ligocie Górnej

Kostel svatého Antonína Paduánského

kościół filialny
Kościół św. Antoniego Padewskiego
Państwo	Czechy
Kraj	morawsko-śląski
Miejscowość	Ligota Górna
Adres	{{{adres}}}
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	św. Jerzego w Dobrej
Historia Data rozpoczęcia budowy 1640 Data zakończenia budowy 1640 Fundator Jerzy z Oppersdorfu
Dane świątyni Świątynia • materiał bud. • drewno
Położenie na mapie kraju morawsko-śląskiego Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Położenie na mapie Czech Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:building}

{{Świątynia chrześcijańska infobox}} Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | współrzędne = | adres = Nieznane pola: "data rejestracji", "minutN", "pozycja napisu", "rejestr", "sekundN", "kod języka", "nr rej. zabytku", "sekundE", "minutE", "stopniN" oraz "stopniE".

Kościół pod wezwaniem św. Antoniego Padewskiego w Ligocie Górnej – zabytkowy, drewniany kościół w Ligocie Górnej, na górze Mała Praszywa w Beskidzie Śląsko-Morawskim, w Czechach (w historycznym regionie Śląska Cieszyńskiego). Jest kościołem filialnym parafii św. Jerzego w Dobrej.

Kościół wybudowany został w 1640 z fundacji hrabiego Jerzego z Oppersdorfu, właściciela frydeckiego państwa stanowego, według legendy w podzięce za uratowanie życia podczas polowania. Służący hrabiego miał w ostatniej chwili postrzelić szarżującego na swego pana rannego jelenia. Pierwsza msza miała miejsce 5 sierpnia 1640 roku. Pomimo tego, że kościół znajdował się na terytorium parafii w Dobrej, pierwotnie podlegał parafii we Frydku. Początkowo był również pod wezwaniem św. Ignacego Loyoli, lecz zmieniło się to po rozpoczęciu budowy kościoła pod tym wyzwaniem w 1673 na wzgórzu Borowa w Malenowicach przez syna Jerzego, Franciszka Euzebiusza. Z kościoła w Dobrej przeniesiono słynący łaskami obraz św. Antoniego Padewskiego, który stał się nowym patronem świątyni. Odtąd kościół ten gościł popularne wśród mieszkańców Śląska Cieszyńskiego odpusty odbywające się w pierwsze niedziele po św. Antonim (13 czerwca). W 1753 i 1769 kościół obito gontem. W 1779 rozbudowano go o zakrystię i emporę. W 1860 nad świątynią dobudowano wieżyczkę z sygnaturką. Podczas II wojny światowej w maju 1945 kościół ucierpiał w wyniku wybuchu granatu, lecz został w krótkim czasie odremontowany.

Nawa wykonana jest z grubych jodłowych belek, przylega doń trójbocznie zamknięte prezbiterium z zakrystią. Przykrywają je dachy z osobnymi kalenicami a całość obita jest gontem. Wystrój kościoła jest skromny, wyróżnia się cudowny obraz św. Antoniego. Ambona pochodzi z 1794, a organy z 1801.

Na drugim końcu polany znajduje się drewniane schronisko.

Bibliografia

• Irena Adamczyk, Ewa Janoszek, Mariusz Makowski, Jaromír Polášek, Janusz Spyra, Henryk Wawreczka: Dřevěné kostely a kaple v Beskydech a okolí. Drewniane kościoły i kaplice w Beskidach i okolicy.. Český Těšín: Wart, 2009, s. 281. ISBN 978-80-254-5500-5. (pol. • cz.).
• Piotr Nowicki: Beskid Śląsko-Morawski. Warszawa: PTTK "Kraj", 1997, s. 250. ISBN 83-7005-387-4.