Aleksandr Zarchi: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Czymjestlogika (dyskusja | edycje)
drobne redakcyjne, drobne techniczne, kat.
Czymjestlogika (dyskusja | edycje)
→‎Bibliografia: drobne merytoryczne
Linia 46: Linia 46:
{{Przypisy}}
{{Przypisy}}
== Bibliografia ==
== Bibliografia ==
* Edward Pawlak, Barbara Pełka, ''Film radziecki w Polsce'', Warszawa 1985, s. 250.
* Edward Pawlak, Barbara Pełka, ''Film radziecki w Polsce'', Warszawa 1985, s. 247.
*[http://portalwiedzy.onet.pl/1159,,,,zarchi_aleksandr_grigorjewicz,haslo.html Zarchi Aleksandr Grigorjewicz] w bazie Portalwiedzy.onet.pl {{lang|pl}}
*[http://portalwiedzy.onet.pl/1159,,,,zarchi_aleksandr_grigorjewicz,haslo.html Zarchi Aleksandr Grigorjewicz] w bazie Portalwiedzy.onet.pl {{lang|pl}}
*[http://artists-cccp.ru/?p=942 Зархи Александр Григорьевич] {{lang|ru}}
*[http://artists-cccp.ru/?p=942 Зархи Александр Григорьевич] {{lang|ru}}

Wersja z 00:16, 10 lut 2016

Aleksandr Zarchi
ilustracja
Prawdziwe imię i nazwisko

Aleksandr Grigorjewicz Zarchi

Data i miejsce urodzenia

18 lutego 1908
Sankt Petersburg, Imperium Rosyjskie

Data i miejsce śmierci

27 stycznia 1997
Moskwa, Rosja

Zawód

reżyser, scenarzysta

Lata aktywności

1928 - 1986

Aleksandr Grigorjewicz Zarchi (ros. Александр Григорьевич Зархи; ur. 18 lutego 1908; zm. 27 stycznia 1997) - radziecki reżyser filmowy i scenarzysta. Ludowy Artysta ZSRR (1969), laureat Nagrody Stalinowskiej (1941, 1946) oraz Bohater Pracy Socjalistycznej (1978)[1].

Biografia

W 1927 roku ukończył Technikum Sztuki Ekranowej w Leningradzie. Jako reżyser zadebiutował w 1928 roku realizując krótkometrażowy film dokumentalny pt. "Pieśń o metalu". W 1929 roku rozpoczął pracę jako scenarzysta, montażysta i asystent reżysera w wytwórni filmowej "Sowkino" (obecnie Lenfilm). W 1930 roku razem z Iosifem Chejficem założyli "Pierwszą Komsomolską Brygadę Reżyserską". Zrealizowali wspólnie między innymi takie filmy jak: Miłość w czołgu, Delegat floty i Ziemia woła[2].

Wielką popularność przyniosła mu adaptacja Anny Kareniny Lwa Tołstoja (1968) oraz Miast i lat Konstantina Fiedina (1973)[3], które zrealizował samodzielnie.

Został pochowany na Cmentarzu Nowodziewiczym w Moskwie[4].

Wybrana filmografia

Nagrody i odznaczenia

Bibliografia

Linki zewnętrzne