Sucha (Zielona Góra): Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m poprawa linkowań |
m poprawa linkowań |
||
Linia 30: | Linia 30: | ||
'''Sucha''' ([[język niemiecki|niem.]] ''Zauche'')<ref name="przew">{{cytuj książkę | autor = Krzysztof Garbacz | tytuł = Przewodnik po zabytkach województwa lubuskiego tom 1 | strony=33}}</ref> – część miasta i osiedle administracyjne Zielonej Góry. |
'''Sucha''' ([[język niemiecki|niem.]] ''Zauche'')<ref name="przew">{{cytuj książkę | autor = Krzysztof Garbacz | tytuł = Przewodnik po zabytkach województwa lubuskiego tom 1 | strony=33}}</ref> – część miasta i osiedle administracyjne Zielonej Góry. |
||
Do 31 grudnia 2014 roku wieś w [[Zielona Góra (gmina wiejska)|gminie Zielona Góra]]. [[Podział administracyjny Polski (1975–1998)|W latach 1975–1998]] należące do [[Województwo zielonogórskie ( |
Do 31 grudnia 2014 roku wieś w [[Zielona Góra (gmina wiejska)|gminie Zielona Góra]]. [[Podział administracyjny Polski (1975–1998)|W latach 1975–1998]] należące do [[Województwo zielonogórskie (1975–1998)|województwa zielonogórskiego]]. |
||
== Historia == |
== Historia == |
||
Jest usytuowana w odległości 2 km od [[Drzonków|Drzonkowa]]. Sucha nazwę wzięła prawdopodobnie od okolicznych suchych piaszczystych gruntów. Wieś jako ''Sauche'' była wspomniana w latach 1583–1584. We wsi w której znajdował się folwark i katolicki kościół filialny około 1790 roku odnotowano 46 gospodarstw i 230 mieszkańców{{r|przew}}. |
Jest usytuowana w odległości 2 km od [[Drzonków|Drzonkowa]]. Sucha nazwę wzięła prawdopodobnie od okolicznych suchych piaszczystych gruntów. Wieś jako ''Sauche'' była wspomniana w latach 1583–1584. We wsi w której znajdował się folwark i katolicki kościół filialny około 1790 roku odnotowano 46 gospodarstw i 230 mieszkańców{{r|przew}}. |
||
Od 1950 (także [[Podział administracyjny Polski (1975–1998)|po 1975]]) miejscowość położona była w [[Województwo zielonogórskie ( |
Od 1950 (także [[Podział administracyjny Polski (1975–1998)|po 1975]]) miejscowość położona była w [[Województwo zielonogórskie (1975–1998)|województwie zielonogórskim]]. |
||
== Liczba ludności == |
== Liczba ludności == |
Wersja z 23:04, 26 cze 2016
Artykuł |
51°52'55"N 15°35'39"E |
---|---|
- błąd |
38 m |
WD |
51°53'0.42"N, 15°35'46.86"E |
- błąd |
1 m |
Odległość |
237 m |
miejscowość | |
Zabudowania | |
Państwo | lubuskie |
---|---|
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2013) |
331 [1] |
Strefa numeracyjna |
068 |
Kod pocztowy |
66-004 Zielona Góra-Racula |
Tablice rejestracyjne |
FZ |
SIMC |
0917514 |
Położenie na mapie województwa lubuskiego | |
Położenie na mapie Polski | |
51°52′55″N 15°35′39″E/51,881944 15,594167 |
Sucha (niem. Zauche)[1] – część miasta i osiedle administracyjne Zielonej Góry.
Do 31 grudnia 2014 roku wieś w gminie Zielona Góra. W latach 1975–1998 należące do województwa zielonogórskiego.
Historia
Jest usytuowana w odległości 2 km od Drzonkowa. Sucha nazwę wzięła prawdopodobnie od okolicznych suchych piaszczystych gruntów. Wieś jako Sauche była wspomniana w latach 1583–1584. We wsi w której znajdował się folwark i katolicki kościół filialny około 1790 roku odnotowano 46 gospodarstw i 230 mieszkańców[1].
Od 1950 (także po 1975) miejscowość położona była w województwie zielonogórskim.
Liczba ludności
- 2006 - 294
- 2007 - 305
- 2008 - 299
- 2009 - 301
- 2010 - 294
- 2011 - 297
- 2012 - 299
- 2013 - 331
Zabytki
Według rejestru Narodowego Instytutu Dziedzictwa na listę zabytków wpisany jest[2]:
- kościół ewangelicki, obecnie rzymsko-katolicki filialny pod wezwaniem św. Marcina; jest to późnoklasycystyczna budowla wzniesiona na miejscu starszej świątyni w 1821 roku murowana z cegły[1]. Zbudowany na planie prostokąta posiada od południa dobudowaną kwadratową czterokondygnacyjną wieżę, a od północy zakrystię[1]. Nakryta jest dachem dwuspadowym, a wieża kopulastym hełmem. W przyziemiu wieży umieszczono wejście do świątyni. Najstarszym elementem wyposażenia jest dzwon datowany na XV wiek[1].
Bibliografia
- Krzysztof Garbacz: Przewodnik po zabytkach województwa lubuskiego tom 1. Zielona Góra: Agencja Wydawnicza „PDN”, 2011, s. 33. ISBN 978-83-919914-8-0.