Juliusz Kłos: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
EmptyBot (dyskusja | edycje)
m →‎Bibliografia: usunięcie kategorii
Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje)
m zamieniam magiczny ISBN na szablon
Linia 29: Linia 29:


== Bibliografia ==
== Bibliografia ==
* Hanna Krzyżanowska, ''Kłos Juliusz'', [w:] ''Polski słownik biograficzny konserwatorów zabytków'', red. Henryk Kondziela, Hanna Krzyżanowska, z. 2, Poznań, Wyd. Poznańskie 2006, ISBN 83-7177-416-8.
* Hanna Krzyżanowska, ''Kłos Juliusz'', [w:] ''Polski słownik biograficzny konserwatorów zabytków'', red. Henryk Kondziela, Hanna Krzyżanowska, z. 2, Poznań, Wyd. Poznańskie 2006, {{ISBN|83-7177-416-8}}.


{{SORTUJ:Kłos, Juliusz}}
{{SORTUJ:Kłos, Juliusz}}

Wersja z 23:38, 30 lis 2016

Juliusz Kłos
{{{alt grafiki}}}
Data i miejsce urodzenia

8 sierpnia 1881
Warszawa

Data i miejsce śmierci

5 stycznia 1933
Wilno

Zawód, zajęcie

architekt

Juliusz Kłos (ur. 8 sierpnia 1881 w Warszawie, zm. 5 stycznia 1933 w Wilnie) – polski architekt, historyk architektury, profesor Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie.

Życiorys

Od 1920 był profesorem Uniwersytetu Stefana Batorego. Był dziekanem wydziału sztuk pięknych. W latach 1920–1929 kierował katedrą architektury. Później wykładał historię architektury. Zajmował się rekonstrukcją dziedzińca Piotra Skargi Uniwersytetu Stefana Batorego. Przeprojektował budynki Uniwersytetu Stefana Batorego, by umożliwić ich wykorzystanie jako sale wykładowe i gabinety oraz odsłonił krużganki.

Badał podziemia Katedry Świętego Stanisława, gdzie w 1931 roku odkrył wraz z prof. Lorentzem grób króla Aleksandra Jagiellończyka. Badał i inwentaryzował architektoniczne zabytki północno-wschodniej części kraju, i je fotografował. Tworzył albumy. Materiały te są obecnie przechowywane w archiwach muzeów. Opracował przewodnik po Wilnie (wydany w 1923, 1929 i 1937).

Juliusz Kłos jest autorem osiedla urzędniczego zaprojektowanego w Brasławiu i Duniłowiczach w okresie II Rzeczypospolitej. Osiedle zostało zabudowane kilkurodzinnymi domkami w jednym stylu pośród zieleni na wzór miasta-ogrodu. Zaprojektował kryptę-mauzoleum pod katedrą w Wilnie a także kościół w Mieżanach oraz kompleks koszar w Berezweczu. Zaprojektował loggie na Wydziale Sztuk Pięknych wznoszącą się od strony Ogrodu Bernardyńskiego w Wilnie oraz hełmy na kościele Trynitarzy w Wilnie. Przebudował Teatr Reduta na Pohulance. Prowadził wykopaliska archeologiczne podziemi barbakanu przed Ostrą Bramą oraz baszty na Górze Zamkowej. Prowadził nadzór nad restauracją Ostrej Bramy, kościoła św. Teresy w Wilnie, prezbiterium kościoła Bernardynów, dziedzińca Skargi na Uniwersytecie w Wilnie. Zmarł na atak serca w drodze z pracy do domu.

Kolonia urzędnicza w Brasławiu, budynki w stylu zakopiańskim

Pochowany na Cmentarzu Na Rossie.

Prace

  • Wilno. Przewodnik krajoznawczy Juliusza Kłosa, Prof. Uniwersytetu St. Batorego. Wydanie trzecie poprawione po zgonie autora, Wilno 1937.

Bibliografia

  • Hanna Krzyżanowska, Kłos Juliusz, [w:] Polski słownik biograficzny konserwatorów zabytków, red. Henryk Kondziela, Hanna Krzyżanowska, z. 2, Poznań, Wyd. Poznańskie 2006, ISBN 83-7177-416-8.