Juliusz Kłos
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie | |
Juliusz Kłos (ur. 8 sierpnia 1881 w Warszawie, zm. 5 stycznia 1933 w Wilnie) – polski architekt, historyk architektury, profesor Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie, kierownik Wydziału I architektury i opieki nad krajobrazem w Ministerstwie Sztuki i Kultury w 1919 roku[1].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Od 1920 był profesorem Uniwersytetu Stefana Batorego. Był dziekanem wydziału sztuk pięknych. W latach 1920–1929 kierował katedrą architektury. Później wykładał historię architektury. Zajmował się rekonstrukcją dziedzińca Piotra Skargi Uniwersytetu Stefana Batorego. Przeprojektował budynki Uniwersytetu Stefana Batorego, by umożliwić ich wykorzystanie jako sale wykładowe i gabinety oraz odsłonił krużganki.
Badał podziemia Katedry Świętego Stanisława, gdzie w 1931 roku odkrył wraz z prof. Lorentzem grób króla Aleksandra Jagiellończyka. Badał i inwentaryzował architektoniczne zabytki północno-wschodniej części kraju, i je fotografował. Tworzył albumy. Materiały te są obecnie przechowywane w archiwach muzeów. Opracował przewodnik po Wilnie (wydany w 1923, 1929 i 1937).
Zmarł na atak serca w drodze z pracy do domu. Pochowany został na cmentarzu Na Rossie.
Realizacje[edytuj | edytuj kod]
- Juliusz Kłos jest autorem osiedla urzędniczego zaprojektowanego w Brasławiu i Duniłowiczach w okresie II Rzeczypospolitej. Osiedle zostało zabudowane kilkurodzinnymi domkami w jednym stylu pośród zieleni na wzór miasta-ogrodu.
- Zaprojektował kryptę-mauzoleum pod katedrą w Wilnie
- kościół w Mieżanach
- kompleks koszar w Berezweczu
- Zaprojektował loggie na Wydziale Sztuk Pięknych wznoszącą się od strony Ogrodu Bernardyńskiego w Wilnie
- remont i restauracja kościoła św. Ignacego Loyoli w Wilnie
- Zaprojektował hełmy na kościele Trynitarzy w Wilnie
- Przebudował Teatr Reduta na Pohulance
- Prowadził wykopaliska archeologiczne podziemi barbakanu przed Ostrą Bramą oraz baszty na Górze Zamkowej.
- Prowadził nadzór nad restauracją Ostrej Bramy, kościoła św. Teresy w Wilnie, prezbiterium kościoła Bernardynów, dziedzińca Skargi na Uniwersytecie w Wilnie.
.jpg)
Publikacje[edytuj | edytuj kod]
- Wilno. Przewodnik krajoznawczy Juliusza Kłosa, Prof. Uniwersytetu St. Batorego. Wydanie trzecie poprawione po zgonie autora, Wilno 1937.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Dariusz Marciniec, Ministerstwo Sztuki i Kultury Rzeczypospolitej Polskiej w latach 1918-1922, w: Rocznik Łódzki, T. 63 (2015), s. 95.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Hanna Krzyżanowska, Kłos Juliusz, [w:] Polski słownik biograficzny konserwatorów zabytków, red. Henryk Kondziela, Hanna Krzyżanowska, z. 2, Poznań, Wyd. Poznańskie 2006, ISBN 83-7177-416-8.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Publikacje i fotografie Juliusza Kłosa w bibliotece Polona