Bitwa pod Rogalinem: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
ilustracja |
|||
Linia 24: | Linia 24: | ||
== Geneza == |
== Geneza == |
||
Wieść o dużych [[Bitwa pod Książem|bitwach pod Książem]] i [[Bitwa pod Miłosławiem|Miłosławiem]] i [[Bitwa pod Sokołowem|Sokołowem]] rozniosła się po [[Wielkie Księstwo Poznańskie|Wielkim Księstwie Poznańskim]]. Zwłaszcza wygrana pod Miłosławiem i Sokołowem przyczyniła się do rozbudzenia nadziei, że powstanie może być wygrane. W wielu miejscach poznańskiego zaczęły się więc samorzutnie tworzyć oddziały powstańcze, które zaczęły działać na własną rękę. Jednym z takich samorzutnych dowódców został [[Jakub Krotowski-Krauthofer]]. Zebrał on znaczny oddział partyzantów, przeważnie z żołnierzy rozpuszczonych po zawarciu [[Ugoda w Jarosławcu|ugody w Jarosławcu]]. Krotowski bez porozumienia z żadnym komitetem, ani z żadnymi naczelnikami wyparł Prusaków 3 maja z [[Mosina]] i 6 maja z [[Kórnik|Kórnika]]. Na opanowanym terenie proklamował Rzeczpospolitą Polską. Zamianował też burmistrzów i innych urzędników. Rozpoczął też pośpieszne zbrojenia zabierając osiadłym w tych okolicach kolonistom niemieckim wszelką broń palną. W krótkim czasie zebrał oddział liczący blisko 800 ludzi. Naczelnikiem wybrano Włodzimierza Wilczyńskiego, a szefem sztabu został Krotowski<ref name=":0" />. |
Wieść o dużych [[Bitwa pod Książem|bitwach pod Książem]] i [[Bitwa pod Miłosławiem|Miłosławiem]] i [[Bitwa pod Sokołowem|Sokołowem]] rozniosła się po [[Wielkie Księstwo Poznańskie|Wielkim Księstwie Poznańskim]]. Zwłaszcza wygrana pod Miłosławiem i Sokołowem przyczyniła się do rozbudzenia nadziei, że powstanie może być wygrane. W wielu miejscach poznańskiego zaczęły się więc samorzutnie tworzyć oddziały powstańcze, które zaczęły działać na własną rękę. Jednym z takich samorzutnych dowódców został [[Jakub Krotowski-Krauthofer]]. Zebrał on znaczny oddział partyzantów, przeważnie z żołnierzy rozpuszczonych po zawarciu [[Ugoda w Jarosławcu|ugody w Jarosławcu]]. Krotowski bez porozumienia z żadnym komitetem, ani z żadnymi naczelnikami wyparł Prusaków 3 maja z [[Mosina]] i 6 maja z [[Kórnik|Kórnika]]. Na opanowanym terenie proklamował [[Rzeczpospolita Mosińska|Rzeczpospolitą Polską]]. Zamianował też burmistrzów i innych urzędników. Rozpoczął też pośpieszne zbrojenia zabierając osiadłym w tych okolicach kolonistom niemieckim wszelką broń palną. W krótkim czasie zebrał oddział liczący blisko 800 ludzi. Naczelnikiem wybrano Włodzimierza Wilczyńskiego, a szefem sztabu został Krotowski<ref name=":0" />. |
||
[[Plik:Pomnik Powstańców w Rogalinie.jpg|lewo|mały|Pomnik i groby powstańców poległych w 1848 r. w Rogalinie]] |
[[Plik:Pomnik Powstańców w Rogalinie.jpg|lewo|mały|Pomnik i groby powstańców poległych w 1848 r. w Rogalinie]] |
||
Wersja z 04:26, 19 kwi 2017
Powstanie wielkopolskie 1848 roku | |||
Czas |
{{{czas}}} | ||
---|---|---|---|
Miejsce | |||
Terytorium | |||
Wynik |
rozproszenie powstańców | ||
Strony konfliktu | |||
| |||
Dowódcy | |||
| |||
Siły | |||
| |||
Straty | |||
| |||
Położenie na mapie świata Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |||
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|} |
Bitwa pod Rogalinem – starcie zbrojne w czasie trwania powstania wielkopolskiego do którego doszło 8 maja 1848 pod Rogalinem, starcie zakończyło się przegraną i rozproszeniem oddziałów powstańczych.
Geneza
Wieść o dużych bitwach pod Książem i Miłosławiem i Sokołowem rozniosła się po Wielkim Księstwie Poznańskim. Zwłaszcza wygrana pod Miłosławiem i Sokołowem przyczyniła się do rozbudzenia nadziei, że powstanie może być wygrane. W wielu miejscach poznańskiego zaczęły się więc samorzutnie tworzyć oddziały powstańcze, które zaczęły działać na własną rękę. Jednym z takich samorzutnych dowódców został Jakub Krotowski-Krauthofer. Zebrał on znaczny oddział partyzantów, przeważnie z żołnierzy rozpuszczonych po zawarciu ugody w Jarosławcu. Krotowski bez porozumienia z żadnym komitetem, ani z żadnymi naczelnikami wyparł Prusaków 3 maja z Mosina i 6 maja z Kórnika. Na opanowanym terenie proklamował Rzeczpospolitą Polską. Zamianował też burmistrzów i innych urzędników. Rozpoczął też pośpieszne zbrojenia zabierając osiadłym w tych okolicach kolonistom niemieckim wszelką broń palną. W krótkim czasie zebrał oddział liczący blisko 800 ludzi. Naczelnikiem wybrano Włodzimierza Wilczyńskiego, a szefem sztabu został Krotowski[1].
Bitwa
Działalność powstańców nie uszła uwadze pruskiej. Prusacy wysłali więc przeciwko Polakom wojsko i 8 maja 1848 r doszło pod Rogalinem do bitwy. Walka trwała około dwóch godzin. Ostatecznie wojska polskie musiały ratować się ucieczką, przeprawiając się na drugą stronę Warty. Nie zrezygnowali jednak z dalszych działań. Zmienili pozycję i po przeprawieniu się przez rzekę zaatakowali Rogalinek. Atak się nie powiódł i znowu wycofano się za rzekę. Zdecydowano się następnie rozsypać się na mniejsze oddziały i poszukiwano schronienia w lasach. W starciach tych Polacy stracili kilkunastu zabitych, oraz kilkunastu rannych[1].
Zobacz też
- ↑ a b Kazimierz Rakowski , Powstanie poznańskie w 1848 roku..., Lwów 1900, s. 251-252 .
Bibliografia
- Kazimierz Rakowski, Powstanie poznańskie w 1848 roku..., Lwów 1900.