Bitwa pod Rogalinem: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
ilustracja
Linia 24: Linia 24:
== Geneza ==
== Geneza ==


Wieść o dużych [[Bitwa pod Książem|bitwach pod Książem]] i [[Bitwa pod Miłosławiem|Miłosławiem]] i [[Bitwa pod Sokołowem|Sokołowem]] rozniosła się po [[Wielkie Księstwo Poznańskie|Wielkim Księstwie Poznańskim]]. Zwłaszcza wygrana pod Miłosławiem i Sokołowem przyczyniła się do rozbudzenia nadziei, że powstanie może być wygrane. W wielu miejscach poznańskiego zaczęły się więc samorzutnie tworzyć oddziały powstańcze, które zaczęły działać na własną rękę. Jednym z takich samorzutnych dowódców został [[Jakub Krotowski-Krauthofer]]. Zebrał on znaczny oddział partyzantów, przeważnie z żołnierzy rozpuszczonych po zawarciu [[Ugoda w Jarosławcu|ugody w Jarosławcu]]. Krotowski bez porozumienia z żadnym komitetem, ani z żadnymi naczelnikami wyparł Prusaków 3 maja z [[Mosina]] i 6 maja z [[Kórnik|Kórnika]].  Na opanowanym terenie proklamował Rzeczpospolitą Polską. Zamianował też burmistrzów i innych urzędników. Rozpoczął też pośpieszne zbrojenia zabierając osiadłym w tych okolicach kolonistom niemieckim wszelką broń palną. W krótkim czasie zebrał oddział liczący blisko 800 ludzi.  Naczelnikiem wybrano Włodzimierza Wilczyńskiego, a szefem sztabu został Krotowski<ref name=":0" />.
Wieść o dużych [[Bitwa pod Książem|bitwach pod Książem]] i [[Bitwa pod Miłosławiem|Miłosławiem]] i [[Bitwa pod Sokołowem|Sokołowem]] rozniosła się po [[Wielkie Księstwo Poznańskie|Wielkim Księstwie Poznańskim]]. Zwłaszcza wygrana pod Miłosławiem i Sokołowem przyczyniła się do rozbudzenia nadziei, że powstanie może być wygrane. W wielu miejscach poznańskiego zaczęły się więc samorzutnie tworzyć oddziały powstańcze, które zaczęły działać na własną rękę. Jednym z takich samorzutnych dowódców został [[Jakub Krotowski-Krauthofer]]. Zebrał on znaczny oddział partyzantów, przeważnie z żołnierzy rozpuszczonych po zawarciu [[Ugoda w Jarosławcu|ugody w Jarosławcu]]. Krotowski bez porozumienia z żadnym komitetem, ani z żadnymi naczelnikami wyparł Prusaków 3 maja z [[Mosina]] i 6 maja z [[Kórnik|Kórnika]].  Na opanowanym terenie proklamował [[Rzeczpospolita Mosińska|Rzeczpospolitą Polską]]. Zamianował też burmistrzów i innych urzędników. Rozpoczął też pośpieszne zbrojenia zabierając osiadłym w tych okolicach kolonistom niemieckim wszelką broń palną. W krótkim czasie zebrał oddział liczący blisko 800 ludzi.  Naczelnikiem wybrano Włodzimierza Wilczyńskiego, a szefem sztabu został Krotowski<ref name=":0" />.
[[Plik:Pomnik Powstańców w Rogalinie.jpg|lewo|mały|Pomnik i groby powstańców poległych w 1848 r. w Rogalinie]]
[[Plik:Pomnik Powstańców w Rogalinie.jpg|lewo|mały|Pomnik i groby powstańców poległych w 1848 r. w Rogalinie]]



Wersja z 04:26, 19 kwi 2017

Bitwa pod Rogalinem
Powstanie wielkopolskie 1848 roku
Czas

{{{czas}}}

Miejsce

Rogalin

Terytorium

Wielkie Księstwo Poznańskie

Wynik

rozproszenie powstańców

Strony konfliktu
powstańcy wielkopolscy Królestwo Prus
Dowódcy
Jakub Krotowski-Krauthofer i Włodzimierz Wilczyński nieznany
Siły
około 800 nieznane
Straty
kilkunastu zabitych i kilkunastu rannych nieznane
Położenie na mapie świata
Mapa konturowa świata
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|}

Bitwa pod Rogalinem – starcie zbrojne w czasie trwania powstania wielkopolskiego do którego doszło 8 maja 1848 pod Rogalinem, starcie zakończyło się przegraną i rozproszeniem oddziałów powstańczych.

Geneza

Wieść o dużych bitwach pod Książem i Miłosławiem i Sokołowem rozniosła się po Wielkim Księstwie Poznańskim. Zwłaszcza wygrana pod Miłosławiem i Sokołowem przyczyniła się do rozbudzenia nadziei, że powstanie może być wygrane. W wielu miejscach poznańskiego zaczęły się więc samorzutnie tworzyć oddziały powstańcze, które zaczęły działać na własną rękę. Jednym z takich samorzutnych dowódców został Jakub Krotowski-Krauthofer. Zebrał on znaczny oddział partyzantów, przeważnie z żołnierzy rozpuszczonych po zawarciu ugody w Jarosławcu. Krotowski bez porozumienia z żadnym komitetem, ani z żadnymi naczelnikami wyparł Prusaków 3 maja z Mosina i 6 maja z Kórnika.  Na opanowanym terenie proklamował Rzeczpospolitą Polską. Zamianował też burmistrzów i innych urzędników. Rozpoczął też pośpieszne zbrojenia zabierając osiadłym w tych okolicach kolonistom niemieckim wszelką broń palną. W krótkim czasie zebrał oddział liczący blisko 800 ludzi.  Naczelnikiem wybrano Włodzimierza Wilczyńskiego, a szefem sztabu został Krotowski[1].

Pomnik i groby powstańców poległych w 1848 r. w Rogalinie

Bitwa

Działalność powstańców nie uszła uwadze pruskiej. Prusacy wysłali więc przeciwko Polakom wojsko i 8 maja 1848 r doszło pod Rogalinem do bitwy. Walka trwała około dwóch godzin. Ostatecznie wojska polskie musiały ratować się ucieczką, przeprawiając się na drugą stronę Warty. Nie zrezygnowali jednak z dalszych działań. Zmienili pozycję i po przeprawieniu się przez rzekę zaatakowali Rogalinek. Atak się nie powiódł i znowu wycofano się za rzekę. Zdecydowano się następnie rozsypać się na mniejsze oddziały i poszukiwano schronienia w lasach. W starciach tych Polacy stracili kilkunastu zabitych, oraz kilkunastu rannych[1].

Zobacz też

  1. a b Kazimierz Rakowski, Powstanie poznańskie w 1848 roku..., Lwów 1900, s. 251-252.

Bibliografia

  • Kazimierz Rakowski, Powstanie poznańskie w 1848 roku..., Lwów 1900.