Gajusz Kasjusz Longinus: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m Interpunkcja: kropki w skrótach |
Gungir1983 (dyskusja | edycje) m kat. |
||
Linia 14: | Linia 14: | ||
[[Kategoria:Tyranobójcy]] |
[[Kategoria:Tyranobójcy]] |
||
[[Kategoria:Rzymscy samobójcy]] |
[[Kategoria:Rzymscy samobójcy]] |
||
[[Kategoria:Gajusz Juliusz Cezar|Longinus]] |
|||
[[Kategoria:Zmarli w 42 p.n.e.]] |
[[Kategoria:Zmarli w 42 p.n.e.]] |
Wersja z 18:00, 9 maj 2017
Gaius Cassius Longinus, (ur. przed 85 p.n.e., zm. 3 października 42 p.n.e.) – rzymski generał, jeden z zabójców Cezara, później walczył przeciw II triumwiratowi. Jeden z ostatnich obrońców republiki.
Kwestor w armii Krassusa, wyróżnił się w wojnie z Partami w 53 roku p.n.e. Jako jeden z nielicznych przeżył bitwę pod Karrami. W 49 p.n.e. stał się dowódcą floty pod rozkazami Pompejusza Wielkiego, tym samym stanął przeciwko Cezarowi w wojnie domowej. Jednakże Juliusz Cezar wybaczył mu później i wyznaczył go swoim legatem.
Wraz z Markiem Brutusem stał na czele spiskowców, którzy zabili Cezara. W trakcie bitwy pod Filippi, w powstałym zamieszaniu, myśląc że zbliżają się żołnierze triumwirów, aby uniknąć niewoli, polecił niewolnikowi, by przebił go mieczem. Jak się jednak okazało, byli to jego żołnierze.