Wileńska powieść kryminalna: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Nowa strona: '''Wileńska powieść kryminalna''' - satyra polityczna w formie powieści detektywistycznej napisana przez grupę autor... |
→Tło: drobne merytoryczne |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
'''Wileńska powieść kryminalna''' - [[satyra]] polityczna w formie [[Powieść detektywistyczna|powieści detektywistycznej]] napisana przez grupę autorów ([[Stanisław Mackiewicz]] - 4 rozdziały, [[Józef Mackiewicz]] - 12 rozdziałów, [[Jerzy Wyszomirski]] - 10 rozdiałów i [[Walerian Charkiewicz]] - 1 rozdział) ukrywającą się pod pseudonimem Felicja Romanowska. Powieść drukowana była w odcinkach na łamach dziennika "[[Słowo (dziennik wileński)|Słowo]]" w [[Wilno|Wilnie]] między 7 marca a 14 kwietnia 1933. |
'''Wileńska powieść kryminalna''' - [[satyra]] społeczno-polityczna w formie [[Powieść detektywistyczna|powieści detektywistycznej]] napisana przez grupę autorów ([[Stanisław Mackiewicz]] - 4 rozdziały, [[Józef Mackiewicz]] - 12 rozdziałów, [[Jerzy Wyszomirski]] - 10 rozdiałów i [[Walerian Charkiewicz]] - 1 rozdział) ukrywającą się pod pseudonimem Felicja Romanowska. Powieść drukowana była w odcinkach na łamach dziennika "[[Słowo (dziennik wileński)|Słowo]]" w [[Wilno|Wilnie]] między 7 marca a 14 kwietnia 1933. |
||
== Tło == |
== Tło == |
||
W latach 1932-1934, opinia publiczna w Polsce żyła głośną sprawą [[Rita Gorgonowa|Rity Gorgonowej]], z którego sprawozdawcą prasowym "Słowa" był Jerzy Wyszomirski. Autorzy wykorzystali chwytliwy temat, by ośmieszyć ówczesną wileńską elitę, tworząć powieść "z kluczem", której prawdziwy przekaz mogą zrozumieć tylko osoby obeznane z ówcześnie panującymi stosunkami w Wilnie. |
W latach 1932-1934, opinia publiczna w Polsce żyła głośną sprawą [[Rita Gorgonowa|Rity Gorgonowej]], z którego sprawozdawcą prasowym "Słowa" był Jerzy Wyszomirski. Autorzy wykorzystali chwytliwy temat, by ośmieszyć "[[rządy pułkowników]]" i ówczesną wileńską elitę, tworząć powieść "z kluczem", której prawdziwy przekaz mogą zrozumieć tylko osoby obeznane z ówcześnie panującymi stosunkami w Wilnie. |
||
== Treść == |
== Treść == |
||
Wersja z 23:29, 29 gru 2017
Wileńska powieść kryminalna - satyra społeczno-polityczna w formie powieści detektywistycznej napisana przez grupę autorów (Stanisław Mackiewicz - 4 rozdziały, Józef Mackiewicz - 12 rozdziałów, Jerzy Wyszomirski - 10 rozdiałów i Walerian Charkiewicz - 1 rozdział) ukrywającą się pod pseudonimem Felicja Romanowska. Powieść drukowana była w odcinkach na łamach dziennika "Słowo" w Wilnie między 7 marca a 14 kwietnia 1933.
Tło
W latach 1932-1934, opinia publiczna w Polsce żyła głośną sprawą Rity Gorgonowej, z którego sprawozdawcą prasowym "Słowa" był Jerzy Wyszomirski. Autorzy wykorzystali chwytliwy temat, by ośmieszyć "rządy pułkowników" i ówczesną wileńską elitę, tworząć powieść "z kluczem", której prawdziwy przekaz mogą zrozumieć tylko osoby obeznane z ówcześnie panującymi stosunkami w Wilnie.
Treść
Głównym bohaterem i narratorem powieści jest komisarz Mańkowski, który prowadzi sprawę porwania przez nieznanych sprawców córki wojewody wileńskiego, pięcioletniej Agatki. Powieść zachowuje wszystkie elementy powieści sensacyjnej: strzelaniny, pościgi, ucieczki. Fabuła rozgrywa się w wielu lokacjach: Wilnie, Krakowie i Paryżu.
Wydania
Popularność wśród czytelników "Słowa" spowodowała, że jescze w 1933 powieść została wydana jako książka. W 1995 roku, powieść doczekała się drugiego wydania, poszerzonego o wstęp i liczne przypisy (Wydawnictwo Kontra, Londyn).
Bibliografia
Tomasz Śmigielski, Między Wilnem a Łodzią. Życie i twórczość Jerzego Wyszomirskiego (1897-1955), Wysokie Mazowieckie, 2006
Tadeusz Bujnicki, "Wileńska powieść kryminalna": zabawa gatunkiem i powieść "z kluczem", Biblioteka Narodowa, 2007