Eugeniusz Drabowski: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje)
m Dodaję nagłówek przed Szablon:Przypisy
m źródła/przypisy
Linia 17: Linia 17:
== Przypisy ==
== Przypisy ==
{{Przypisy}}
{{Przypisy}}

== Bibliografia ==
* {{Ludzie nauki|62234}}


{{DEFAULTSORT:Drabowski, Eugeniusz}}
{{DEFAULTSORT:Drabowski, Eugeniusz}}

Wersja z 23:17, 1 mar 2018

Eugeniusz Drabowski (ur. 23 listopada 1928 r. w Łodzi, zm. 6 kwietnia 1990 r. w Warszawie) - polski ekonomista, profesor Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie.

Życiorys

Dzieciństwo spędził w Grotnikach pod Łodzią. Po ukończeniu Liceum Pedagogicznego, W latach 1949-1951 studiował w Wyższej Szkole Ekonomicznej we Wrocławiu,studia magisterskie odbył w Szkole Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie ; od 1951 roku pracował jako asystent w Katedrze Ekonomii Politycznej na Wydziale Rolnym Uniwersytetu Wrocławskiego, następnie od 1952 do 1953 r. asystent w Katedrze Ekonomii Politycznej WSE we Wrocławiu. W 1954 r. wyjechał do Warszawy, gdzie już do końca życia związał się ze Szkołą Główną Planowania i Statystyki, z początku jako asystent w Katedrze Ekonomii Politycznej, potem w Katedrze Obiegu Pieniężnego. Pracę doktorską pt. "Polityka Różnicowanych Kursów Walutowych" obronił w 1961 r., habilitacyjną 4 lata później, w 1965 r. na podstawie pracy "System walutowy współczesnego kapitalizmu", otrzymał też za nią nagrodę naukową II stopnia Ministra Szkolnictwa Wyższego.

Po habilitacji objął stanowisko kierownika Katedry Międzynarodowych Stosunków Gospodarczych na Uniwersytecie Łódzkim. Od 1970 r. ponownie był już w SGPiS, na Wydziale Handlu Zagranicznego. W 1971 był konsultantem od spraw walutowych w Najwyższej Izbie Kontroli. W 1973 został profesorem nadzwyczajnym, zaś w 1990 przyznano mu tytuł profesora zwyczajnego.

Zasługi

Trzykrotnie, w latach 1966, 1972, 1977, otrzymał nagrody Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego, w 1974 r. odznaczony został Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Był wybitnym specjalistą z dziedziny teorii pieniądza, funkcjonowania systemu walutowego czy ewolucji pieniądza. Jego dorobek naukowy obejmuje ponad 400 prac, w tym 13 monografii i podręczników. Wśród nich znajdują się takie pozycje jak: "Problemy rozwoju Ameryki Łacińskiej" - 1963; "System walutowy współczesnego kapitalizmu" - 1965; "Kryzys systemu walutowego w kapitalizmie" - 1970; "Kryzys walutowy w kapitalizmie" - 1969; "Kursy walutowe w ekonomice współczesnego kapitalizmu" - 1972; "Teorie kursu walutowego" - 1985; "Rubel transferowy - międzynarodowa waluta krajów RWPG" - 1974; "Pieniądz światowy w kapitalizmie" - 1975[1]; "Międzynarodowe stosunki ekonomiczne i finansowe" - 1986; "Wpływ pieniądza na gospodarkę w teorii keynesizmu i monetaryzmu" 1987; "Pieniądz międzynarodowy" - 1988; "Stabilizacja pieniądza" - 1991.

Był współautorem podręczników: "Międzynarodowe stosunki ekonomiczne i finansowe" - 1979 i 1986; "Bankowość" - 1975, 1980, 1988.

Naukowej i pedagogicznej pracy profesora Drabowskiego sprzyjały jego rozległe zainteresowania (jak np. historia i psychologia), erudycja oraz śledzenie światowej literatury naukowej. Był nauczycielem wielu pokoleń studentów SGPiS oraz promotorem wielu prac doktorskich z dziedziny ekonomii.

Przypisy

Bibliografia