Przemysł inowrocławski: Różnice pomiędzy wersjami

Przemysł inowrocławski
	Książę inowrocławski; razem z Leszkiem Inowrocławskim i Kazimierzem III Gniewkowskim
Okres	od 1287; do 1314
Poprzednik	Ziemomysł inowrocławski
Następca	podział księstwa
	Książę bydgosko-wyszogrodzki
Okres	od 1314; do 1327
Poprzednik	on sam, Leszek inowrocławski i Kazimierz III gniewkowski
Następca	włączenie księstwa do Polski
	Książę inowrocławski
Okres	od 1323/1324; do 1327
Poprzednik	Leszek inowrocławski
Następca	włączenie księstwa do Polski
	Książę sieradzki
Okres	od 1327; do 1339
Poprzednik	Władysław I Łokietek
Następca	włączenie księstwa do Polski
	Dane biograficzne
Dynastia	Piastowie
Data urodzenia	1278
Data śmierci	między 1338 a 1339
Miejsce spoczynku	nieznane
Ojciec	Siemomysł inowrocławski
Matka	Salomea Pomorska
Rodzeństwo	Leszek inowrocławski; Kazimierz III gniewkowski

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 17:01, 8 paź 2018

Przemysł (Przemko) inowrocławski (sieradzki) (ur. 1278, zm. 1338 lub 1339) – książę inowrocławski w latach 1287–1314 (do ok. 1296 pod opieką matki, razem z braćmi), od 1300 lennik Wacława II, w latach 1303–1305 w Dobrzyniu, od 1306 lennik Polski, w latach 1306–1309 współzarządca Pomorza Gdańskiego (z ramienia Władysława Łokietka), w wyniku podziału od 1314 w Bydgoszczy i Wyszogrodzie, od 1323/1324 ponownie w Inowrocławiu, w 1327 zamiana Inowrocławia na Sieradz.

Przemysł był drugim pod względem starszeństwa synem księcia Inowrocławia Siemomysła i Salomei Pomorskiej. Ojcem chrzestnym księcia był zapewne książę wielkopolski Przemysł II przy okazji zjazdu w Lądzie w 1278 r., podczas którego Siemomysła przywrócono do władzy w księstwie. W 1287 r. zmarł ojciec, a władzę w księstwie przejęła regencja z księżną Salomeą na czele. Do usamodzielnia się Przemysła doszło ok. 1296 r. Początkowo rządził razem z braćmi Leszkiem i Kazimierzem III. W 1300 r. zmuszony do uznania zwierzchności Wacława II. W latach 1303–1312 wobec znalezienia się starszego brata Leszka w niewoli czeskiej faktyczny władca dzielnicy inowrocławskiej. W 1303 r. wsparł bunt poddanych w księstwie dobrzyńskim stryja Siemowita, w wyniku czego do 1305 r. był tam formalnie namiestnikiem księstwa. W 1306 r. podporządkował się drugiemu stryjowi Władysławowi Łokietkowi, w zamian za co otrzymał namiestnictwo w Świeciu na Pomorzu Gdańskim. Próbował bez rezultatu wykupić od Krzyżaków zastawioną przez Leszka w 1303 r. ziemię michałowską (za pieniądze uzyskane od biskupa kujawskiego Gerwarda). Urząd namiestnika Przemysł stracił w 1309 r. w wyniku najazdu krzyżackiego. Wnet po utraceniu Pomorza Przemysł razem z bratem Kazimierzem zaangażował się w konflikt (na tle majątkowym) z Gerwardem biskupem włocławskim, co skończyło napadem na biskupią posiadłość w Raciążu, uwięzieniem biskupa i karą ekskomuniki rzuconą na książąt. Do pogodzenia obu stron doszło dopiero w 1311 r. W 1314 r. – dwa lata po powrocie brata Leszka z czeskiej niewoli nastąpił podział ojcowizny. Przemko otrzymał wtedy północną część księstwa (Bydgoszcz i Wyszogród). W 1318 r. zawarł z Leszkiem układ o przeżycie, jednak pomiędzy 1323 a 1324 starszy brat niespodziewanie abdykował pozostawiając całość księstwa Przemkowi. W 1325 r. lokował na prawie magdeburskim Solec Kujawski. Książę inowrocławski razem z braćmi był wiernym wykonawcą polityki Władysława Łokietka. W 1318 brał udział w zjeździe w Sulejowie, a w 1320 r. świadczył podczas procesu polsko-krzyżackiego o Pomorze Gdańskie. W 1327 lub 1328 r. wobec wybuch wojny polsko-krzyżackiej w celu ułatwienia Łokietkowi prowadzenia działań wojennych doszło do zamiany księstwa inowrocławskiego na sieradzkie. W konflikcie tym Przemko usiłował pełnić rolę arbitra. Nie uchroniło to jednak przed zniszczeniem Sieradza w 1331 r. Książę sieradzki zmarł pod koniec 1338 lub na początku 1339 r., gdyż świadkowie na procesie warszawskim z Krzyżakami mówią o nim, jako niedawno zmarłym. Przemysł nie był żonaty i nie pozostawił potomstwa. Nie wiadomo, gdzie został pochowany. Księstwo sieradzkie zostało połączone z królestwem polskim.

4. Kazimierz I kujawski zm. 14 grudnia 1267
	2. Ziemomysł inowrocławski zm. 1287
5. Konstancja wrocławska zm. 21 lutego między 1253 a 1257
		1. Przemysł inowrocławski zm. w 1338 lub 1339
6. Sambor II Tczewski zm. 30 grudnia 1277 lub 1278
	3. Salomea Pomorska zm. między 1312 a 1314
7. Matylda Meklemburska zm. 23 listopada 1270

@@ Linia 56: / Linia 56: @@
 '''Przemysł (Przemko) inowrocławski (sieradzki)''' (ur. [[1278]], zm. [[1338]] lub [[1339]]) – książę [[inowrocław]]ski w latach 1287–1314 (do ok. 1296 pod opieką matki, razem z braćmi), od 1300 lennik [[Wacław II Czeski|Wacława II]], w latach 1303–1305 w [[Dobrzyń nad Wisłą|Dobrzyniu]], od 1306 lennik [[Polska|Polski]], w latach 1306–1309 współzarządca [[Pomorze Gdańskie|Pomorza Gdańskiego]] (z ramienia [[Władysław I Łokietek|Władysława Łokietka]]), w wyniku podziału od 1314 w [[Bydgoszcz]]y i [[Wyszogród (Bydgoszcz)|Wyszogrodzie]], od 1323/1324 ponownie w Inowrocławiu, w 1327 zamiana Inowrocławia na [[Sieradz]].
-Przemysł był drugim pod względem starszeństwa synem księcia Inowrocławia [[Ziemomysł inowrocławski|Siemomysła]] i Salomei Pomorskiej. Ojcem chrzestnym księcia był zapewne [[książęta wielkopolscy|książę wielkopolski]] [[Przemysł II]] przy okazji zjazdu w [[Ląd (województwo wielkopolskie)|Lądzie]] w 1278 r., podczas którego Siemomysła przywrócono do władzy w księstwie. W 1287 r. zmarł ojciec, a władzę w księstwie przejęła [[regencja]] z księżną Salomeą na czele. Do usamodzielnia się Przemysła doszło ok. 1296 r. Początkowo rządził razem z braćmi [[Leszek inowrocławski|Leszkiem]] i [[Kazimierz III gniewkowski|Kazimierzem III]]. W 1300 r. zmuszony do uznania zwierzchności Wacława II. W latach 1303–1312 wobec znalezienia się starszego brata Leszka w niewoli [[Czechy|czeskiej]] faktyczny władca dzielnicy inowrocławskiej. W 1303 r. wsparł bunt poddanych w księstwie [[Dobrzyń nad Wisłą|dobrzyńskim]] stryja [[Siemowit dobrzyński|Siemowita]], w wyniku czego do 1305 r. był tam formalnie namiestnikiem księstwa. W 1306 r. podporządkował się drugiemu stryjowi [[Władysław I Łokietek|Władysławowi Łokietkowi]], w zamian za co otrzymał namiestnictwo w [[Świecie|Świeciu]] na [[Pomorze Gdańskie|Pomorzu Gdańskim]]. Próbował bez rezultatu wykupić od [[Zakon krzyżacki|Krzyżaków]] zastawioną przez Leszka w 1303 r. ziemię michałowską (za pieniądze uzyskane od [[biskupi kujawscy|biskupa kujawskiego]] [[Gerward (biskup włocławski)|Gerwarda]]). Urząd namiestnika Przemysł stracił w 1309 r. w wyniku najazdu krzyżackiego. Wnet po utraceniu Pomorza Przemysł razem z bratem Kazimierzem zaangażował się w konflikt (na tle majątkowym) z Gerwardem biskupem włocławskim, co skończyło napadem na biskupią posiadłość w [[Raciąż]]u, uwięzieniem biskupa i karą [[ekskomunika|ekskomuniki]] rzuconą na książąt. Do pogodzenia obu stron doszło dopiero w 1311 r. W 1314 r. – dwa lata po powrocie brata Leszka z czeskiej niewoli nastąpił podział ojcowizny. Przemko otrzymał wtedy północną część księstwa ([[Bydgoszcz]] i [[Wyszogród (Bydgoszcz)|Wyszogród]]). W 1318 r. zawarł z Leszkiem [[układ o przeżycie]], jednak pomiędzy 1323 a 1324 starszy brat niespodziewanie abdykował pozostawiając całość księstwa Przemkowi. W 1325 r. lokował na prawie magdeburskim [[Solec Kujawski]]. Książę inowrocławski razem z braćmi był wiernym wykonawcą polityki Władysława Łokietka. W 1318 brał udział w zjeździe w [[Sulejów|Sulejowie]], a w 1320 r. świadczył podczas procesu polsko-krzyżackiego o Pomorze Gdańskie. W 1327 lub 1328 r. wobec wybuch wojny polsko-krzyżackiej w celu ułatwienia Łokietkowi prowadzenia działań wojennych doszło do zamiany księstwa inowrocławskiego na [[sieradz]]kie. W konflikcie tym Przemko usiłował pełnić rolę arbitra. Nie uchroniło to jednak przed zniszczeniem Sieradza w 1331 r. Książę sieradzki zmarł pod koniec 1338 lub na początku 1339 r., gdyż świadkowie na [[proces warszawski 1339|procesie warszawskim]] z Krzyżakami mówią o nim, jako niedawno zmarłym. Przemysł nie był żonaty i nie pozostawił potomstwa. Nie wiadomo, gdzie został pochowany. Księstwo sieradzkie zostało połączone z królestwem polskim.
+Przemysł był drugim pod względem starszeństwa synem księcia Inowrocławia [[Ziemomysł inowrocławski|Siemomysła]] i Salomei Pomorskiej. Ojcem chrzestnym księcia był zapewne [[Władcy Wielkopolski|książę wielkopolski]] [[Przemysł II]] przy okazji zjazdu w [[Ląd (wieś)|Lądzie]] w 1278 r., podczas którego Siemomysła przywrócono do władzy w księstwie. W 1287 r. zmarł ojciec, a władzę w księstwie przejęła [[regencja]] z księżną Salomeą na czele. Do usamodzielnia się Przemysła doszło ok. 1296 r. Początkowo rządził razem z braćmi [[Leszek inowrocławski|Leszkiem]] i [[Kazimierz III gniewkowski|Kazimierzem III]]. W 1300 r. zmuszony do uznania zwierzchności Wacława II. W latach 1303–1312 wobec znalezienia się starszego brata Leszka w niewoli [[Czechy|czeskiej]] faktyczny władca dzielnicy inowrocławskiej. W 1303 r. wsparł bunt poddanych w księstwie [[Dobrzyń nad Wisłą|dobrzyńskim]] stryja [[Siemowit dobrzyński|Siemowita]], w wyniku czego do 1305 r. był tam formalnie namiestnikiem księstwa. W 1306 r. podporządkował się drugiemu stryjowi [[Władysław I Łokietek|Władysławowi Łokietkowi]], w zamian za co otrzymał namiestnictwo w [[Świecie|Świeciu]] na [[Pomorze Gdańskie|Pomorzu Gdańskim]]. Próbował bez rezultatu wykupić od [[Zakon krzyżacki|Krzyżaków]] zastawioną przez Leszka w 1303 r. ziemię michałowską (za pieniądze uzyskane od [[biskupi kujawscy|biskupa kujawskiego]] [[Gerward (biskup włocławski)|Gerwarda]]). Urząd namiestnika Przemysł stracił w 1309 r. w wyniku najazdu krzyżackiego. Wnet po utraceniu Pomorza Przemysł razem z bratem Kazimierzem zaangażował się w konflikt (na tle majątkowym) z Gerwardem biskupem włocławskim, co skończyło napadem na biskupią posiadłość w [[Raciąż]]u, uwięzieniem biskupa i karą [[ekskomunika|ekskomuniki]] rzuconą na książąt. Do pogodzenia obu stron doszło dopiero w 1311 r. W 1314 r. – dwa lata po powrocie brata Leszka z czeskiej niewoli nastąpił podział ojcowizny. Przemko otrzymał wtedy północną część księstwa ([[Bydgoszcz]] i [[Wyszogród (Bydgoszcz)|Wyszogród]]). W 1318 r. zawarł z Leszkiem [[układ o przeżycie]], jednak pomiędzy 1323 a 1324 starszy brat niespodziewanie abdykował pozostawiając całość księstwa Przemkowi. W 1325 r. lokował na prawie magdeburskim [[Solec Kujawski]]. Książę inowrocławski razem z braćmi był wiernym wykonawcą polityki Władysława Łokietka. W 1318 brał udział w zjeździe w [[Sulejów|Sulejowie]], a w 1320 r. świadczył podczas procesu polsko-krzyżackiego o Pomorze Gdańskie. W 1327 lub 1328 r. wobec wybuch wojny polsko-krzyżackiej w celu ułatwienia Łokietkowi prowadzenia działań wojennych doszło do zamiany księstwa inowrocławskiego na [[sieradz]]kie. W konflikcie tym Przemko usiłował pełnić rolę arbitra. Nie uchroniło to jednak przed zniszczeniem Sieradza w 1331 r. Książę sieradzki zmarł pod koniec 1338 lub na początku 1339 r., gdyż świadkowie na [[proces warszawski 1339|procesie warszawskim]] z Krzyżakami mówią o nim, jako niedawno zmarłym. Przemysł nie był żonaty i nie pozostawił potomstwa. Nie wiadomo, gdzie został pochowany. Księstwo sieradzkie zostało połączone z królestwem polskim.
 {{Tree|ojciec_ojca=[[Kazimierz I kujawski]]<br />zm. 14 grudnia 1267|matka_ojca=[[Konstancja wrocławska]]<br />zm. 21 lutego między 1253 a 1257

Władcy całych Kujaw	Bolesław (1194–1195) Mieszko Stary (1195–1198) Konrad I mazowiecki (1198–1233) i Leszek Biały (1199–1200) Kazimierz I kujawski (1233–1267)
Księstwo brzeskie	Kazimierz II łęczycki (1267–1288) Siemowit dobrzyński (1267–1288) Władysław Łokietek (1267–1300) Wacław (1300–1305) Wacław (1305–1306) Władysław Łokietek (1306–1332)
Księstwo inowrocławskie	Ziemomysł inowrocławski (1267–1271) Bolesław Pobożny (1271–1273) Leszek Czarny (1273–1278) Ziemomysł inowrocławski (1278–1287) Leszek inowrocławski (1287–1303 i 1312–1320/1324), Przemysł inowrocławski i Kazimierz III gniewkowski (1287–1314) Przemysł inowrocławski (1320/1324–1327) Władysław I Łokietek (1327–1332) Kazimierz Wielki (1333–1370) Kazimierz IV słupski (1370–1377) Władysław Opolczyk (1378–1392)
Księstwo bydgosko-wyszogrodzkie	Przemysł inowrocławski (1314–1327)
Księstwo gniewkowskie	Kazimierz III gniewkowski (1314–1347/1350) Władysław Biały (1347/1350–1363/1364) Kazimierz IV słupski (1370–1377) Władysław Opolczyk (1378–1392)

Władcy Łęczycy i Sieradza	Konrad I mazowiecki (1231–1233, 1234-1247) Kazimierz I kujawski (1247–1261/1267) Siemowit I (1259–1260 w Sieradzu) Leszek Czarny (1261/1267–1288) Kazimierz II łęczycki (1288–1294 w Łęczycy) Władysław Łokietek (1288/1294–1300 w Sieradzu) Wacław II (1300–1305) Wacław III (1305–1306) Władysław I Łokietek (1306–1327)
Władcy łęczyccy	Konrad I mazowiecki (1233-1234) Bolesław dobrzyński (1327/1328–1328) Władysław Garbaty (1327/1328–1352)
Władcy sieradzcy	Bolesław I mazowiecki (1233-1234) Przemysł inowrocławski (1327–1339)