Jezioro Mikołajskie

Jezioro Mikołajskie

Widok na jezioro i port w Mikołajkach
Położenie
Państwo	Polska
Region	Kraina Wielkich Jezior Mazurskich
Morfometria
Powierzchnia	5 km²
Wymiary • max długość • max szerokość	5,8 km 1,6 km
Głębokość • średnia • maksymalna	11,2 m 25,9 m
Hydrologia
Rodzaj jeziora	rynnowe
Położenie na mapie Mikołajek Współrzędne spoza mapy: 53.776111 21.596111
Położenie na mapie Polski Jezioro Mikołajskie
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego Jezioro Mikołajskie
Położenie na mapie powiatu mrągowskiego Jezioro Mikołajskie
Położenie na mapie gminy Mikołajki Jezioro Mikołajskie
53°46′34″N 21°35′46″E

Jezioro Mikołajskie (niem. Nikolaiker See) - jezioro rynnowe w Krainie Wielkich Jezior Mazurskich. Dorzecze: Pisy.

Jezioro Mikołajskie ma powierzchnię 5 km², długość 5,8 km, maksymalną szerokość 1,6 km i maksymalną głębokość 25,9 m. Jezioro na północy łączy się z Jeziorem Tałty pod mostem drogowym w Mikołajkach. Do jednego z filarów mostowych na wiosnę przykuwany jest na łańcuchu Król Sielaw. Jezioro to w części południowo-wschodniej łączy się z Jeziorem Śniardwy przez Przeczkę, cieśninę między Dybowskim a Popielskim Rogiem. Jezioro Mikołajskie w części południowo-zachodniej, łączy się bezpośrednio z Jeziorem Bełdany. Granica między tymi jeziorami przebiega w sposób umowny na wysokości cypla półwyspu Popielskiego Rogu. Na zachodnim brzegu jeziora rozciąga się Puszcza Piska. Akwen zasilany jest wodami jeziora Tałty, od północy i Bełdany od południa. Nie istnieją wyraźne granice między jeziorami, wyznaczają je miejsca przewężeń, do Jeziora Mikołajskiego dopływają 3 rowy, jeden z pobliskiego jeziora Karłowo. Jezioro Mikołajskie jest łącznikiem przyjmującym wodę ze środkowej części ( z jeziora Tałty i systemu Niegocin-Tałtowisko), i z południowej części zlewni ( z jeziora Bełdany) oraz przekazującym ją przez cieśninę do jeziora Śniardwy.

Na podstawie badań jezioro zakwalifikowano do trzeciej klasy czystości, stan jego trofii jest zbliżony do stanu przeżyźnienia jeziora Ryńskiego i Tałty, pozaklasowe wartości wykazują fosforany, przewodność elektrolityczna właściwa i warunki tlenowe. Pod względem podatności na degradację jezioro odpowiada drugiej kategorii. Niekorzystny wpływ ma zlewnia bezpośrednia z punktowymi zrzutami ścieków. Pozytywny wpływ na stan czystości jeziora daje oczyszczalnia w Mikołajkach, procesy samooczyszczania są ograniczone ze względu na skumulowany z zbiorniku duży ładunek zanieczyszczeń. Dno jeziora jest urozmaicone, z licznymi głęboczkami, liczne zatoki świadczą o dobrze rozwiniętej linii brzegowej. Roślinność to 20% powierzchni jeziora, połowa to roślinność zanurzona (ramienice, rogatek, moczarka, edestnice), w bezpośrednim otoczeniu jeziora dominuje las, oraz grunty orne i nieużytki. Brzegi jeziora na ogół wysokie, w południowo-wschodniej części płaskie. Analiza bakteriologiczna wody w zbiorniku wskazuje na korzystny stan sanitarny (I kl.).

Burza w 2007 roku

Najtragiczniejszym w dziejach żeglugi na Jeziorze Mikołajskim był dzień 21 sierpnia 2007. Wiejący w tym dniu silny wiatr z prędkością dochodząca do 130 km/h (12 w skali Beauforta) poprzewracał oraz zatopił kilkadziesiąt łodzi. W wyniku nawałnicy śmierć poniosło 8 osób natomiast 3 uważana jest za zaginione. Kataklizm trwał 10 min.

Bibliografia

• Tomasz Darmochwał, Marek Jacek Rumiński: Warmia Mazury, przewodnik. Białystok: Agencja TD, 1996. ​ISBN 83-902165-0-7​ s. 72