Kenny Rankin: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
lit. |
drobne redakcyjne |
||
| Linia 15: | Linia 15: | ||
|gatunek = [[jazz]], [[muzyka pop|pop]], [[Muzyka ludowa|folk]] |
|gatunek = [[jazz]], [[muzyka pop|pop]], [[Muzyka ludowa|folk]] |
||
|zawód = [[Śpiew|wokalista]], [[kompozytor]], autor tekstów |
|zawód = [[Śpiew|wokalista]], [[kompozytor]], autor tekstów |
||
|aktywność = |
|aktywność = |
||
|wytwórnia płytowa = Mercury, Little David, Atlantic, Cypress, Private Music, Chesky, Verve |
|wytwórnia płytowa = Mercury, Little David, Atlantic, Cypress, Private Music, Chesky, Verve |
||
|powiązania = |
|powiązania = |
||
Wersja z 11:32, 25 maj 2020
| Data i miejsce urodzenia |
10 lutego 1940 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
7 czerwca 2009 |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód |
wokalista, kompozytor, autor tekstów |
| Strona internetowa | |
Kenny Joseph Rankin (ur. 10 lutego 1940 w Nowym Jorku, zm. 7 czerwca 2009 w Los Angeles) – amerykański piosenkarz, kompozytor i autor tekstów.
Popularność zdobył charakterystycznym, tenorowym głosem i wykonywanymi kompozycjami (własnymi oraz coverami) z gatunków jazz, pop i folk. Jako nastolatek podpisał kontrakt z wytwórnią Decca Records, a następnie, po niedługim czasie, rozpoczął współpracę z Columbia Records, m.in. grając na gitarze na płycie Boba Dylana Bringing It All Back Home (1965). W 1967 r. wydał debiutancki album, Mind Dusters, na którym zamieścił własne kompozycje oraz cover Dylana, Mr. Tambourine Man. Z tej płyty pochodził pierwszy przebój Rankina, Peaceful, który w 1973 r. w wykonaniu Helen Reddy osiągnął 12. miejsce na amerykańskiej liście przebojów. Do innych przebojów artysty należały In the Name of Love oraz Haven’t We Met, które powstały pod wpływem twórczości Franka Sinatry, João Gilberto i muzyki afro-kubańskiej, przy której dorastał.
Jako wykonawca znany był ze swojej szczerej emocjonalności, którą zaprezentował zwłaszcza w coverze utworu Blackbird zespołu The Beatles. Wykonanie tego utworu tak bardzo spodobało się Paulowi McCartney'owi, że zaprosił Rankina do występu podczas gali, na której McCarney oraz Johnowi Lennonowi zostali członkami Songwriters Hall of Fame.
Kenny Rankin wystąpił ponad 20 razy w popularnym amerykańskim talk-show The Tonight Show. Wydał kilkanaście albumów, z których uwagę zwraca The Kenny Rankin Album (1976), nagrany na żywo w towarzystwie 60-osobowej orkiestry. Zmarł podczas pracy nad kolejnym albumem, z powodu powikłań związanych z rakiem płuca, wykrytego zaledwie 3 tygodnie wcześniej.
Dyskografia
- Mind-Dusters (Mercury, 1967)
- Family (Mercury, 1969)
- Like a Seed (Little David, 1972)
- Silver Morning (Little David, 1974)
- Inside (Little David, 1975)
- The Kenny Rankin Album (Little David, 1977)
- After the Roses (Atlantic, 1980)
- Hiding in Myself (Cypress, 1988)
- Because of You (Chesky, 1991)
- Professional Dreamer (Private Music, 1995)
- Here in My Heart (Private Music, 1997)
- The Bottom Line Encore Collection (The Bottom Line, 1999)
- A Christmas Album (Rankin Music, 1999)
- Haven't We Met? (Image Entertainment, 2001)
- A Song for You (Verve, 2002)
Bibliografia
- Kenny Rankin | American singer-songwriter | Britannica (ang.)
- Kenny Rankin | American singer/songwriter | Obituary | Music | The Guardian (ang.)
- Kenny Rankin, cantante y guitarrista de jazz | Necrologicas | EL PAÍS (hiszp.)
Linki zewnętrzne
- Kenny Rankin w bazie AllMusic (ang.)