Ignacy Sznajderman: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
kat. |
kat. |
||
| Linia 24: | Linia 24: | ||
[[Kategoria:Polacy pochodzenia żydowskiego]] |
[[Kategoria:Polacy pochodzenia żydowskiego]] |
||
[[Kategoria:Urodzeni w 1896]] |
[[Kategoria:Urodzeni w 1896]] |
||
[[Kategoria:Wykładowcy Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Warszawskiego]] |
|||
[[Kategoria:Zmarli w 1942]] |
[[Kategoria:Zmarli w 1942]] |
||
Wersja z 10:50, 18 sie 2020
Ignacy Icchok Sznajderman (ur. 1896, zm. 1942 w Warszawie) – polski lekarz neurolog pochodzenia żydowskiego.
Życiorys
W 1924 otrzymał dyplom lekarza na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego. Od 17 września 1926 do 1 marca 1928 praktykował w Klinice Neurologicznej Uniwersytetu Warszawskiego u Kazimierza Orzechowskiego. Następnie kilka lat pracował jako asystent na oddziale neurologicznym Ludwika Bregmana w Szpitalu na Czystem. Był członkiem Warszawskiego Towarzystwa Neurologicznego i brał czynny udział w jego działalności, przedstawiając m.in. ciekawe przypadki neurologiczne na spotkaniach.
Zginął wraz z najmłodszym synem podczas likwidacji getta warszawskiego[1]. Miał żonę Amelię z domu Rozenberg, starszy syn Marek (ur. 1929) pozostawił wspomnienia z czasu okupacji[2][3]. Jego wnuczką jest Monika Sznajderman.
Jego symboliczny grób znajduje się na cmentarzu żydowskim przy ulicy Okopowej w Warszawie[4].
Przypisy
- ↑ Louis Falstein: The Martyrdom of Jewish Physicians in Poland. Exposition Press, 1964
- ↑ Marek Sznajderman, [w:] The Last Eyewitnesses: Children of the Holocaust Speak, Northwestern University Press, 1998 ISBN 0-8101-1511-5
- ↑ Dzieci Holocaustu mówią. Vol. 3, red. Katarzyna Meloch, Halina Szostkiewicz (red.) Nakł. Stowarzyszenia "Dzieci Holocaustu" w Polsce, 2001
- ↑ Symboliczny grób Ignacego Sznajdermana w bazie danych Cmentarza Żydowskiego przy ul. Okopowej w Warszawie
Bibliografia
- Eufemiusz Herman: Neurolodzy polscy. Warszawa: Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1958, s. 425–426.
- Eufemiusz Herman: Historia neurologii polskiej. Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk: Zakład Narodowy Imienia Ossolińskich, 1975, s. 268.