Sidorów: Różnice pomiędzy wersjami
Wygląd
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Zabytki: drobne merytoryczne |
drobne redakcyjne |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
[[File:Ukraine.Sydoriv.Castle01.jpg|thumb|right|Polski zamek w Sidorowie]] |
|||
'''Sidorów''' wieś w rejonie [[Husiatyn|husiatyńskim]] [[Obwód tarnopolski|obwodu tarnopolskiego]] nad rzeką [[Zbrucz]] na [[Podole|Podolu]]. W [[II Rzeczpospolita|II Rzeczypospolitej]] miejscowość była siedzibą gminy wiejskiej [[gmina Sidorów|Sidorów]] w [[powiat kopyczyniecki|powiecie kopyczynieckim]] [[województwo tarnopolskie|województwa tarnopolskiego]]. |
'''Sidorów''' wieś w rejonie [[Husiatyn|husiatyńskim]] [[Obwód tarnopolski|obwodu tarnopolskiego]] nad rzeką [[Zbrucz]] na [[Podole|Podolu]]. W [[II Rzeczpospolita|II Rzeczypospolitej]] miejscowość była siedzibą gminy wiejskiej [[gmina Sidorów|Sidorów]] w [[powiat kopyczyniecki|powiecie kopyczynieckim]] [[województwo tarnopolskie|województwa tarnopolskiego]]. |
||
Wersja z 14:23, 11 maj 2010
Sidorów wieś w rejonie husiatyńskim obwodu tarnopolskiego nad rzeką Zbrucz na Podolu. W II Rzeczypospolitej miejscowość była siedzibą gminy wiejskiej Sidorów w powiecie kopyczynieckim województwa tarnopolskiego.
- Zamek w Sidorowie powstał w XVII wieku na skalnym cyplu otoczonym z trzech stron rzeką Suchodół. Posiadał 8 wież i wymiary około 178 m na 30 m. W 1672 zdobyli go Turcy. Niedługo potem został odbity ale polska załoga uznała, że nie jest w stanie go utrzymać i w 1675 roku przeniosła się do Trembowli. Wtedy ponownie już opuszczoną warownię zajęli Turcy i poważnie zniszczyli. Zamek został odbudowany w 1718 roku przez kasztelana kamienieckiego Marcina Kalinowskiego. Od połowy XIX wieku właścicielami byli Pajgertowie, którzy właścicielami pozostali do 1939 r. Po 17 wrześniu 1939 r. Rosjanie czy też Ukraińcy próbowali zamek zniszczyć jako symbol feudalizmu.
Linki zewnętrzne
- zdjęcia z Sidorowa
- Sidorów, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. X: Rukszenice – Sochaczew, Warszawa 1889, s. 480 .