Zbrzyż (obwód chmielnicki): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
drobne redakcyjne |
drobne redakcyjne |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Miasto zagranica infobox |
|||
| ⚫ | '''Zbrzyź''' (dawniej ''Brzezie'', inne warianty nazwy: ''Zbrzezie, Zabrzezie, Nowe Brzezie'') (ukr. Збриж) - miejscowość na rzeką [[Zbrucz]] między [[Skała Podolska|Skałą Podolską]] i [[Sidorów|Sidorowem]]. Obecnie na terenie Republiki Ukrainy. Obecnie podzielona rzeką Zbrucz na część leżącą w [[Rejon borszczowski|Rejonie borszczowskim]] (do 17 września 1939 roku w Polsce) i część leżącą w [[Rejon czemerowiecki|Rejonie czemerowieckim]] (do 17 września 1939 w ZSRR). |
||
|Miasto = Zbrzyź |
|||
|dopełniacz_miasta = |
|||
|herb_miasta = Grafika:Coat of arms of Zbryzh.gif |
|||
|motto = |
|||
|nazwa_państwa = UKR |
|||
|jednostka_adm = obwód |
|||
|nazwa_jednostki_adm = [[Obwód chmielnicki|chmielnicki]] (część wschodnia) i [[Obwód tarnopolski|tarnopolski]] (część zachodnia) |
|||
|zarządzający = |
|||
|burmistrz = |
|||
|powierzchnia = |
|||
|stopniN = 48|minutN=54|szerokość=N|stopniE=26|minutE=10|długość=E |
|||
|wysokość = 252 m npm |
|||
|populacja = 337 (2001) |
|||
|gęstość = |
|||
|aglomeracja = |
|||
|rok = |
|||
|nr_kier = +380 3859 |
|||
|kod_poczt = 31635 |
|||
|tablica_rej = |
|||
|miasta_partnerskie = |
|||
|podział miasta = |
|||
|mapa_miasta = |
|||
|www = |
|||
}} |
|||
| ⚫ | '''Zbrzyź''' (dawniej ''Brzezie'', inne warianty nazwy: ''Zbrzezie, Zabrzezie, Nowe Brzezie'') (ukr. Збриж) - miejscowość na rzeką [[Zbrucz]] między [[Skała Podolska|Skałą Podolską]] i [[Sidorów|Sidorowem]]. Obecnie na terenie Republiki Ukrainy. Obecnie podzielona rzeką Zbrucz na mniejszą część leżącą w [[Rejon borszczowski|Rejonie borszczowskim]] (do 17 września 1939 roku w Polsce) i większą część leżącą w [[Rejon czemerowiecki|Rejonie czemerowieckim]] (do 17 września 1939 w ZSRR). |
||
== Historia: == |
== Historia: == |
||
Pierwotnie znajdowały się tu dwie wsie Charzowce i Jarosław Stary. W 1646 roku król [[Władysław IV]] wydał przywilej na lokowanie tu na prawie magdeburskim miasta o nazwie Nowe Brzezie przez kasztelana halickiego i starosty skalskiego Stanisława Lanckorońskiego z Brzezia. W 1672 roku opisane jako miasteczko w województwie podolskim. Dawniej należało do Gostyńskich, a potem do rodu Tarłów. W pobliżu Zbrzyzia znajdował się zamek (nad rzeką), kościół i klasztor [[Zakon Braci Mniejszych Kapucynów|zakonu Kapucynów]] zbudowany w 1744 roku przez starostę [[Gostyń|gostyńskiego]] [[Adam Tarło|Adama Tarło]]. Klasztor został opasany murem w kształcie toporu (od herbu Tarły). Od 1785 roku zakonnicy utrzymywali parafię w tej miejscowości. W ołtarzu znajdował się obraz Smuglewicza. Po 1830 roku w ramach represji po powstaniu listopadowym tutejszy kościół katolicki przerobiono na cerkiew prawosławną. Istniał tu także kościół św. Antoniego i Nepomucenta zbudowany w 1842 roku z 5 obrazami Smuglewicza<ref>[http://dir.icm.edu.pl/pl/Slownik_geograficzny/Tom_XIV/532 [[Słownik geograficzny Królestwa Polskiego|Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich]]]'', red. [[Bronisław Chlebowski]] i Władysław Walewski, Warszawa 1889</ref>. |
Pierwotnie znajdowały się tu dwie wsie Charzowce i Jarosław Stary. W 1646 roku król [[Władysław IV]] wydał przywilej na lokowanie tu na prawie magdeburskim miasta o nazwie Nowe Brzezie przez kasztelana halickiego i starosty skalskiego Stanisława Lanckorońskiego z Brzezia. W 1672 roku opisane jako miasteczko w województwie podolskim. Dawniej należało do Gostyńskich, a potem do rodu Tarłów. W pobliżu Zbrzyzia znajdował się zamek (nad rzeką), kościół i klasztor [[Zakon Braci Mniejszych Kapucynów|zakonu Kapucynów]] zbudowany w 1744 roku przez starostę [[Gostyń|gostyńskiego]] [[Adam Tarło|Adama Tarło]]. Klasztor został opasany murem w kształcie toporu (od herbu Tarły). Od 1785 roku zakonnicy utrzymywali parafię w tej miejscowości. W ołtarzu znajdował się obraz Smuglewicza. Po 1830 roku w ramach represji po powstaniu listopadowym tutejszy kościół katolicki przerobiono na cerkiew prawosławną. Istniał tu także kościół św. Antoniego i Nepomucenta zbudowany w 1842 roku z 5 obrazami Smuglewicza<ref>[http://dir.icm.edu.pl/pl/Slownik_geograficzny/Tom_XIV/532 [[Słownik geograficzny Królestwa Polskiego|Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich]]]'', red. [[Bronisław Chlebowski]] i Władysław Walewski, Warszawa 1889</ref>. |
||
Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę zachodnia część osiedla była siedzibą gminy w [[Powiat borszczowski|powiecie borszczowskim]] w [[Województwo tarnopolskie|województwie tarnopolskim]]. Po reformie z 1 sierpnia w 1934 roku w [[Gmina Gusztyn|Gminie Gusztyn]]<ref>{{Dziennik Ustaw|rok=1934|numer=64|pozycja=565}}</ref>. W trakcie wojny obronnej z Niemcami, w dniu 17 września 1939 roku zajęta przez wojska sowieckie. W latach 1941-1944 pod okupacją niemiecką, a następnie w ZSRR. Od 1991 roku w Republice Ukrainy. |
|||
== Zabytki: == |
== Zabytki: == |
||
Wersja z 17:56, 21 lut 2011
Szablon:Miasto zagranica infobox Zbrzyź (dawniej Brzezie, inne warianty nazwy: Zbrzezie, Zabrzezie, Nowe Brzezie) (ukr. Збриж) - miejscowość na rzeką Zbrucz między Skałą Podolską i Sidorowem. Obecnie na terenie Republiki Ukrainy. Obecnie podzielona rzeką Zbrucz na mniejszą część leżącą w Rejonie borszczowskim (do 17 września 1939 roku w Polsce) i większą część leżącą w Rejonie czemerowieckim (do 17 września 1939 w ZSRR).
Historia:
Pierwotnie znajdowały się tu dwie wsie Charzowce i Jarosław Stary. W 1646 roku król Władysław IV wydał przywilej na lokowanie tu na prawie magdeburskim miasta o nazwie Nowe Brzezie przez kasztelana halickiego i starosty skalskiego Stanisława Lanckorońskiego z Brzezia. W 1672 roku opisane jako miasteczko w województwie podolskim. Dawniej należało do Gostyńskich, a potem do rodu Tarłów. W pobliżu Zbrzyzia znajdował się zamek (nad rzeką), kościół i klasztor zakonu Kapucynów zbudowany w 1744 roku przez starostę gostyńskiego Adama Tarło. Klasztor został opasany murem w kształcie toporu (od herbu Tarły). Od 1785 roku zakonnicy utrzymywali parafię w tej miejscowości. W ołtarzu znajdował się obraz Smuglewicza. Po 1830 roku w ramach represji po powstaniu listopadowym tutejszy kościół katolicki przerobiono na cerkiew prawosławną. Istniał tu także kościół św. Antoniego i Nepomucenta zbudowany w 1842 roku z 5 obrazami Smuglewicza[1].
Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę zachodnia część osiedla była siedzibą gminy w powiecie borszczowskim w województwie tarnopolskim. Po reformie z 1 sierpnia w 1934 roku w Gminie Gusztyn[2]. W trakcie wojny obronnej z Niemcami, w dniu 17 września 1939 roku zajęta przez wojska sowieckie. W latach 1941-1944 pod okupacją niemiecką, a następnie w ZSRR. Od 1991 roku w Republice Ukrainy.
Zabytki:
- Ruiny bramy polskiego zamku z XVII wieku(?) wraz z resztkami wałów obronnych
- piwnice klasztoru Kapucynów
- pozostałości cmentarza katolickiego
- ↑ Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, red. Bronisław Chlebowski i Władysław Walewski, Warszawa 1889
- ↑ Dz.U. z 1934 r. nr 64, poz. 565