Pępowo (województwo wielkopolskie): Różnice pomiędzy wersjami

Pępowo
	{{{rodzaj miejscowości}}}
Państwo	wielkopolskie
Powiat	gostyński
Gmina	Pępowo
Liczba ludności (2006)	1780
Strefa numeracyjna	(+48) 65
Kod pocztowy	63-830
Tablice rejestracyjne	PGS
SIMC
	Położenie na mapie brak Brak mapy: wielkopolskie Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
	Położenie na mapie świata Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
	Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}\|type:airport}
	Strona internetowa

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 22:37, 5 wrz 2013

Pępowo – wieś w Polsce, położona w województwie wielkopolskim, w powiecie gostyńskim, w gminie Pępowo, położona nad rzeką Dąbrocznią, 16 km na południowy wschód od Gostynia.

W latach 1975-1998 miejscowość należała do województwa leszczyńskiego.

Miejscowość jest siedzibą gminy Pępowo.

W miejscowości działało Państwowe Gospodarstwo Rolne – Stadnina Koni Pępowo^[1]. W 1994 jako po przekształceniu jako Stadnina Koni Skarbu Państwa Pępowo^[2]. Obecnie jako Stadnina Koni Pępowo Sp. z o.o. z siedzibą w Gogolewie^[3].

Historia

Pierwsze wzmianki dotyczące Pępowa pochodzą z XII w. Zapis z 1136 mówi o tym, że wieś należała do majątku biskupa gnieźnieńskiego. W 1257 r. utworzona została we wsi odrębna parafia. Wtedy to prawdopodobnie zbudowana została pierwsza świątynia pod wezwaniem św. Andrzeja. W 1383 r. część ziem została odsprzedana staroście wielkopolskiemu. W 1444 jako właściciela części Pępowa wymienia się Pergryna Pampowskiego. Po śmierci ostatniego z rodu Pampowskich w 1571 właścicielem wsi został Melchior Konarzewski wraz z żoną Anną Siedlecką herbu Odrowąż. W posiadaniu Konarzewskich Pępowo pozostawało do XVIII w., gdy Weronika Konarzewska wychodząc za mąż za Macieja Mycielskiego wniosła w posagu dobra pępowskie. W 1876 r. jego prawnuk Ignacy Mycielski sprzedał majątek księciu Adolfowi Hansemanowi, by w rękach tej rodziny pozostał do końca II wojny światowej.

Zabytki

Kościół parafialny pod wezwaniem św. Jadwigi. Pierwotny zbudowany został w XV w. jako drewniana konstrukcja. Budowę murowanej świątyni zakończono w 1625 r, która uzyskała styl późnogotycki. W 1734 wichura zerwała dach kościoła i częściowo uszkodziła wieżę, która została odbudowana dopiero w 1830 roku przez Józefa Mycielskiego. W tym samym roku dobudowano dwie boczne nawy, zakrystię i kaplicę w stylu neogotyckim według projektu Franciszka Marii Lanciego. Wnętrze kościoła utrzymane jest natomiast w stylu barokowym.
Obok kościoła zbudowany został w latach dwudziestych XIX w. przytułek dla chorych i ubogich zwany "szpitalikiem". Stał on się w 1918 r. miejscem zbiórki mieszkańców Pępowa wyruszających do powstania wielkopolskiego.
W tym samym czasie niedaleko kościoła wybudowano pocztę, w której obecnie mieści się urząd gminy.
Pałac Mycielskich w Pępowie został wybudowany po 1695 roku w miejscu wcześniejszego założenia, a następnie przebudowany pod koniec XVIII w. przez Józefa Mycielskiego. W rękach rodziny Mycielskich pozostawał do ok. 1880 r., a następnie przeszedł na własność Wilhelma Radziwiłła. Kolejnym właścicielem był bankier Adolf Hansemann, a następnie rodzina Oertzern. Po II wojnie światowej mieściła się w nim szkoła podstawowa i ośrodek zdrowia. Od 1999 r. jest własnością prywatną. Obiekt ten tworzy centrum założenia osiowego, zamkniętego od wschodu parkiem o powierzchni 20 ha, a od zachodu usytuowanymi po bokach czworobocznymi dziedzińcami folwarcznymi. Zbudowany jest z piętrowego korpusu głównego na planie prostokąta oraz przylegających do niego w dwóch narożach parterowych pawilonów połączonych bramami z dwiema oficynami.

Galeria

Kościół św. Jadwigi w Pępowie
Pałac w Pępowie
Wiatrak koźlak w Pępowie

Sport

Działa tu klub piłkarski Dąbroczanka Pępowo. Który gra w IV Lidze Południowej

Zobacz też: Pępowo

[1] Internetowy System Aktów Prawnych

[2] Internetowy System Aktów Prawnych

[3] Stadnina Koni Pępowo Sp. Z o.o

[1]

[2]

[3]

@@ Linia 38: / Linia 38: @@
 == Zabytki ==
-Najciekawszym zabytkiem we wsi jest kościół parafialny pod wezwaniem św. Jadwigi. Pierwotny zbudowany został w [[XV wiek|XV]] w. jako drewniana konstrukcja. Budowę murowanej świątyni zakończono w [[1625]] r, która uzyskała styl późnogotycki. W [[1734]] wichura zerwała dach kościoła i częściowo uszkodziła wieżę, która została odbudowana dopiero w [[1830]] roku przez Józefa Mycielskiego. W tym samym roku dobudowano dwie boczne nawy, zakrystię i kaplicę w stylu neogotyckim według projektu [[Franciszek Maria Lanci|Franciszka Marii Lanciego]]. Wnętrze kościoła utrzymane jest natomiast w stylu barokowym.
+* '''Kościół''' parafialny pod wezwaniem św. Jadwigi. Pierwotny zbudowany został w [[XV wiek|XV]] w. jako drewniana konstrukcja. Budowę murowanej świątyni zakończono w [[1625]] r, która uzyskała styl późnogotycki. W [[1734]] wichura zerwała dach kościoła i częściowo uszkodziła wieżę, która została odbudowana dopiero w [[1830]] roku przez Józefa Mycielskiego. W tym samym roku dobudowano dwie boczne nawy, zakrystię i kaplicę w stylu neogotyckim według projektu [[Franciszek Maria Lanci|Franciszka Marii Lanciego]]. Wnętrze kościoła utrzymane jest natomiast w stylu barokowym.
+* Obok kościoła zbudowany został w latach dwudziestych [[XIX wiek|XIX]] w. przytułek dla chorych i ubogich zwany "szpitalikiem". Stał on się w [[1918]] r. miejscem zbiórki mieszkańców Pępowa wyruszających do [[powstanie wielkopolskie|powstania wielkopolskiego]].
-Obok kościoła zbudowany został w latach dwudziestych [[XIX wiek|XIX]] w. przytułek dla chorych i ubogich zwany "szpitalikiem". Stał on się w [[1918]] r. miejscem zbiórki mieszkańców Pępowa wyruszających do [[powstanie wielkopolskie|powstania wielkopolskiego]]. W tym samym czasie niedaleko kościoła wybudowano pocztę, w której obecnie mieści się urząd gminy.
+* W tym samym czasie niedaleko kościoła wybudowano pocztę, w której obecnie mieści się urząd gminy.
+* '''Pałac Mycielskich w Pępowie''' został wybudowany po 1695 roku w miejscu wcześniejszego założenia, a następnie przebudowany pod koniec XVIII w. przez Józefa Mycielskiego. W rękach rodziny Mycielskich pozostawał do ok. 1880 r., a następnie przeszedł na własność [[Wilhelm Radziwiłł|Wilhelma Radziwiłła]]. Kolejnym właścicielem był bankier Adolf Hansemann, a następnie rodzina Oertzern. Po II wojnie światowej mieściła się w nim szkoła podstawowa i ośrodek zdrowia. Od [[1999]] r. jest własnością prywatną. Obiekt ten tworzy centrum założenia osiowego, zamkniętego od wschodu parkiem o powierzchni 20 ha, a od zachodu usytuowanymi po bokach czworobocznymi dziedzińcami folwarcznymi. Zbudowany jest z piętrowego korpusu głównego na planie prostokąta oraz przylegających do niego w dwóch narożach parterowych pawilonów połączonych bramami z dwiema oficynami.
-Pałac w Pępowie został wybudowany pod koniec XVIII w. przez Józefa Mycielskiego. W rękach rodziny Mycielskich pozostawał do ok. 1880 r., a następnie przeszedł na własność Radziwiłłów. Kolejnym właścicielem był Adolf Hansemann. Do końca II wojny światowej jego właścicielami byli Niemcy. Od [[1999]] r. jest własnością prywatną. Obiekt ten tworzy centrum założenia osiowego, zamkniętego od wschodu wspaniałym parkiem o powierzchni 20 ha, a od zachodu usytuowanymi po bokach czworobocznymi dziedzińcami folwarcznymi. Zbudowany jest z piętrowego korpusu głównego na planie prostokąta oraz przylegających do niego w dwóch narożach parterowych pawilonów połączonych bramami z dwiema oficynami.
 == Galeria ==

Wsie	Babkowice Czeluścin Gębice Kościuszkowo Krzekotowice Krzyżanki Ludwinowo Magdalenki Pasierby Pępowo Siedlec Skoraszewice Wilkonice Wilkoniczki
Osady	Bielawy Dąbie Siedlec Wilkoniczki
Przysiółek	Czeluścinek
Osada leśna	Czerwona Róża
Integralne części wsi	Anielin Elęcin Krzyżanki-Dwór Leśniczówka Resztówka