Wilkoniczki (wieś w województwie wielkopolskim)
51°43′29″N 17°06′45″E/51,724722 17,112500| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Strefa numeracyjna |
65 |
| Kod pocztowy |
63-830[2] |
| Tablice rejestracyjne |
PGS |
| SIMC |
0374462 |
Położenie na mapie gminy Pępowo  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu gostyńskiego  | |
| 51°43′29″N 17°06′45″E/51,724722 17,112500[1]
| |
Wilkoniczki – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie gostyńskim, w gminie Pępowo[3].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Miejscowość pierwotnie związana była z Wielkopolską i była notowana już w średniowieczu, co najmniej od połowy XV wieku. Nazwa po raz pierwszy odnotowana w dokumencie zapisanym po łacinie z 1447 jako Wylconycza Minus, 1489 Minus Wylkonycze, 1492 Minus Vylkowycze, 1522 Wilkonicze Minus, Minus Vilkonicze, Minus Vilkonycze, 1531 Minus Vylkonycze, 1531 Wylcowycze Minus, 1543 Minus Wylkowycze[4].
Miejscowość była wsią szlachecką należącą do lokalnej szlachty wielkopolskiej z rodu Wilkońskich, którzy od nazwy wsi utworzyli swoje odmiejscowe nazwisko, a później także do Miaskowskich, Krajewskich, Kromolickich. W 1447 wieś leżała w powiecie kościańskim Korony Królestwa Polskiego, w parafii Pępowo[4].
1522 wicepodkomorzy wytyczył granicę pomiędzy Wilkoniczkami należącymi do braci Jana, Mikołaja, Piotra i Andrzeja Wilkońskich, a Kołaczkowicami własnością Jana Kołaczkowskiego. Granica przegbiegała od kopca narożnego dzielącego wsie Wilkonice, Wilkoniczki i Kołaczkowice i biegła wzdłuż 13 znaków na drzewach w lesie zwanym Świny do drugiego kopca narożnego dzielącego Wilkoniczki, Kołaczkowice oraz wieś Skoraszewice. W 1523 odnotowana została grobla koło stawu w Wilkoniczkach. W 1528 odnotowana została granica Wilkoniczek oraz Kołaczkowic, łąka o nazwie Ostrów pomiędzy Kołaczkowicami a Wilkoniczkami. W latach 1566-1567 dororoczny wiatrak zbożowy[4].
W 1566 odnotowano pobór podatków we wsi z działu należącego do pani Miaskowskiej. Podbrano je od 2 zagrodników oraz 2 komorników. Z działu należącego do Macieja Krajewskiego od 2 zagrodników oraz wiatraka dorocznego. W 1567 pobór odbył się z działu Jakuba Wilkońskiego od jednego zagrodnika, a z działu Wojciecha Wilkońskiego od jednego zagrodnika natomiast z działu Macieja Krajewskiego od dwóch zagrodników oraz wiatraka dorocznego. Z działów Wojciecha i Macieja Wilkońskich pobrano podatki od 3 zagrodników oraz 5 komorników. W 1576 pobór odbył się z działu Jana Miaskowskiego od dwóch zagrodników. W 1580 pobrano podatki z działu Macieja Kromolickiego od 2 zagrodników wymłóckowych[4].
W latach 1580-1583 w Wilkoniczkach działy mają: w 1580 dzierżawca części Seweryna i Adriana Wilkońskich - Maciej Kromolicki, w 1581 Jan Miaskowski, 1581-1583 Jakub Wilkoński jeden łan, 1581-1583 Maciej Wilkoński jeden łan oraz w 1583 Adrian Miaskowski[4].
Po rozbiorach Polski miejscowość wraz z całą Wielkopolską znalazła się w zaborze pruskim. W okresie Wielkiego Księstwa Poznańskiego (1815-1848) miejscowość należała do wsi większych w ówczesnym pruskim powiecie Kröben (krobskim) w rejencji poznańskiej[5]. Wilkoniczki należały do okręgu krobskiego tego powiatu i stanowiły odrębny majątek, którego właścicielem był wówczas (1846) Teofil Gorzewski[5]. Według spisu urzędowego z 1837 roku wieś liczyła 117 mieszkańców, którzy zamieszkiwali 11 dymów (domostw)[5]. W skład majątku Wilkoniczki wchodziła także wieś Wilkonice[5].
W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie leszczyńskim.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 148076
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1470 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Główny Urząd Statystyczny: Rejestr TERYT. [dostęp 2014-03-14].
- ↑ a b c d e Dębiński 2015 ↓, s. 663.
- ↑ a b c d Leon Plater: Opisanie historyczno-statystyczne Wielkiego Ksie̜ztwa Poznańskiego. Lipsk: Ksie̜garnia Zagraniczna (Librairie Étrangère), 1846, s. 231.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- P. Dębiński: Słownik historyczno-geograficzny województwa poznańskiego w średniowieczu, cz. V (Ś – W), zeszyt 3, hasło „Wilkoniczki”. Poznań: Wydawnictwo PTPN, 2014, s. 663.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
| Wsie | |
|---|---|
| Osady | |
| Przysiółek | |
| Osada leśna | |
| Integralne części wsi |
